ମିଳିତ ଜାତିସଂଘ 2023 କୁ ‘ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ମିଲେଟ୍ ବର୍ଷ’ ଭାବରେ ଘୋଷଣା କରିଥିଲା ଏବଂ ଭାରତର ଏକ ପ୍ରସ୍ତାବରେ ଏହାକୁ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ପ୍ରଚାର କରିଥିଲା: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ
ଋତୁକାଳୀନ ଫଳ ଖାଇବା ଉଚିତ, ଖାଦ୍ୟ ଠିକ୍ ଭାବେ ଚୋବାଇ ଖାଇବା ଉଚିତ, ଠିକ୍ ସମୟରେ ସଠିକ୍ ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବା ଉଚିତ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଅସୁସ୍ଥତାର ଅନୁପସ୍ଥିତିର ଅର୍ଥ ନୁହେଁ ଆମେ ସୁସ୍ଥ, ସୁସ୍ଥତା ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦିଅନ୍ତୁ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀହାତରେ ଥିବା କାମ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ କେନ୍ଦ୍ରିତ କରି ଚାପ ପାଇଁ ନିଜକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବା ଉଚିତ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଆମେ ଭଲ ପାଇଁ ପ୍ରୟାସ ଜାରି ରଖିବା ଉଚିତ, ନିଜ ଲଢ଼େଇ ନିଜେ ଲଢ଼ିବା ଉଚିତ, ନିଜ ଭିତରେ ଶାନ୍ତି ଖୋଜିବା ଉଚିତ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଉଦାହରଣ ହୁଅନ୍ତୁ, ସମ୍ମାନ ଦାବି କରନ୍ତୁ ନାହିଁ, ସମ୍ମାନ ହାସଲ କରନ୍ତୁ, ଦାବି ନୁହେଁ କାମ କରି ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତୁ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ରୋବଟ୍ ନୁହନ୍ତି, ସାମଗ୍ରିକ ବିକାଶ ପାଇଁ ଅଧ୍ୟୟନ ଆବଶ୍ୟକ; ସେମାନଙ୍କୁ ନିଜ ଅଭିଳାଷା ଅନ୍ୱେଷଣ କରିବାର ସ୍ୱାଧୀନତା ମିଳିବା ଉଚିତ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀପରୀକ୍ଷା ସବୁକିଛି ନୁହେଁ, ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ପରୀକ୍ଷା ସମାନ ନୁହେଁ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଲେଖିବାର ଅଭ୍ୟାସ ବିକଶିତ ହେବା ଉଚିତ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀପ୍ରତ୍ୟେକ ଛାତ୍ରର ଅନନ୍ୟ ପ୍ରତିଭା ଅନ୍ୱେଷଣ କରନ୍ତୁ ଏବଂ ପୋଷଣ କରନ୍ତୁ, ସକାରାତ୍ମକତା ଖୋଜନ୍ତୁ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଆମେ ସମସ୍ତେ ସମାନ 24 ଘଣ୍ଟା ରଖୁଛୁ, ଏହା ଆମର ସମୟକୁ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଭାବରେ ପରିଚାଳନା କରିବା ବିଷୟରେ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀବର୍ତ୍ତମାନ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦିଅନ୍ତୁ, ଆପଣଙ୍କର ପ୍ରିୟଜନଙ୍କ ସହିତ ଆପଣଙ୍କର ଭାବନାଗୁଡ଼ିକ ଅଂଶୀଦାର କରନ୍ତୁ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଆପଣଙ୍କର ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହିତ ତୁଳନା କରନ୍ତୁ ନାହିଁ, ଆପଣଙ୍କର ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ବୁଝନ୍ତୁ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କର ଆଗ୍ରହକୁ ସମର୍ଥନ କରନ୍ତୁ, ଆପଣଙ୍କର ଶିଶୁଙ୍କର ଶକ୍ତିଗୁଡ଼ିକ ଖୋଜନ୍ତୁ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଶୁଣିବାକୁ ଶିଖନ୍ତୁ, ଠିକ୍ ଶ୍ୱାସ ହେଉଛି ମୁଖ୍ୟ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀପ୍ରତ୍ୟେକ ଶିଶୁ ଅନନ୍ୟ, ସେମାନଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନଗୁଡ଼ିକୁ ଜାଣନ୍ତୁ, ସେମାନଙ୍କର ଯାତ୍ରାକୁ ମାର୍ଗଦର୍ଶନ କରନ୍ତୁ, ସେମାନଙ୍କର ସମର୍ଥନ ହୁଅନ୍ତୁ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଛାତ୍ରମାନଙ୍କୁ ତୁଳନା କରନ୍ତୁ ନାହିଁ, ସାର୍ବଜନିକ ଭାବରେ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କୁ ଆଲୋଚନା କରନ୍ତୁ ନାହିଁ, ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଏବଂ ପ୍ରଶଂସା କରି ପ୍ରେରିତ କରନ୍ତୁ: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଛାତ୍ର: ଆମେ ପରୀକ୍ଷା ପେ ଚର୍ଚ୍ଚା ପାଇଁ ବହୁତ ଉତ୍ସାହିତ ଅଛୁ।
ଖୁସି: ମୋତେ ଆଜି ଏମିତି ଲାଗୁଛି ଯେମିତି, ମୁଁ କୌଣସି ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଛି ।
ବୈଭବ : ଏହା ଏକ ବଡ଼ ସୌଭାଗ୍ୟର ବିଷୟ ଯେ ଏତେ ସଂଖ୍ୟକ ପିଲା ଏଥିରେ ପଞ୍ଜୀକୃତ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଆମେ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ।
ସାଇ ଶାସ୍ତ୍ର: ମୁଁ ପୂର୍ବ ପରୀକ୍ଷା ପେ ଚର୍ଚ୍ଚା କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଦେଖିଥିଲି ଏବଂ ଏହା ଏକ ଅଡିଟୋରିୟମରେ ହୋଇଥିଲା, ମୁଁ ଭାବିଲି ଏହା ସେମିତି ହିଁ ହେବ।
ଇରା ଶର୍ମା: କିନ୍ତୁ ଏଥର ଏହା ବହୁତ ଭିନ୍ନ, ଏଥର ଫର୍ମାଟ୍ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବଦଳି ଯାଇଛି।
ଅକ୍ଷରା: ଏଥର ସୁନ୍ଦର ନର୍ସରୀ ନାମକ ଏକ ଖୋଲା ସ୍ଥାନରେ ଏଠାରେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜନ କରାଯାଇଛି।
ଆଡ୍ରିଆଲ୍ ଗୁରୁଙ୍ଗ୍: ମୁଁ ଉତ୍ସାହିତ ଅଛି। ମୁଁ ବହୁତ ଖୁସିରେ ଅଛି, କେବଳ ମୁଁ ବହୁତ ଉତ୍ସାହିତ ହୋଇଯାଇଛି ।
ଅଦ୍ୱିତୀୟ ସଦୁଖନ୍: ଶେଷରେ ସେହି ଦିନ ଆସିଛି ଯେତେବେଳେ ଆମେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ସାମ୍ନାସାମ୍ନି ଭେଟି ପାରିବା।
ଆଡ୍ରିଆଲ୍ ଗୁରୁଙ୍ଗ୍: ଆଜି ମୁଁ ଏଠାକୁ ତାଙ୍କ ସହିତ ଭାବ ବିନିମୟ କରିବାକୁ ଆସିଛି।
ଲୋପୋଙ୍ଗସାଇ ଲାୱାଇ: ଭାରତର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ।
ଅକ୍ଷରା ଜେ. ନାୟାର: ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମୋଦୀ ଜୀ, ଯେତେବେଳେ ସେ ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚିଥିଲେ, ସମସ୍ତେ ସକରାତ୍ମକତାରେ ଘେରି ରହିଥିଲେ।
ସମସ୍ତ ଛାତ୍ର: ନମସ୍କାର ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ନମସ୍କାର! ଆପଣଙ୍କୁ କାହିଁକି ଅଲଗା ବସାଯାଇଛି ?
ଛାତ୍ର: ନା ସାର୍
ଋତୁରାଜ ନାଥ: ତାଙ୍କୁ ଦେଖି, ସମସ୍ତଙ୍କର ଏକ ସକାରାତ୍ମକ ଭାବନା ଆସିଛି ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଆପଣ ଏହି ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେ ଜଣଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିଛନ୍ତି?
ଛାତ୍ର: ସାର୍ , ଅଧିକାଂଶ ସମସ୍ତଙ୍କୁ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ତେବେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଘରକୁ ଡାକ?
ଛାତ୍ର: ମହାଶୟ, ମୁଁ ନିଶ୍ଚୟ ଫୋନ କରିବି!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ହଁ, ଡାକିବ କ’ଣ, ପୂର୍ବରୁ ଡାକିବାର ଥିଲା।
ଆକାଂକ୍ଷା ଅଶୋକ: ଏବଂ ସେ ବହୁତ, ବହୁତ ଆକର୍ଷଣୀୟ ଥିଲେ, ବହୁତ ଅଧିକ !
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ମକର ସଂକ୍ରାନ୍ତିରେ ଆପଣ କ "ଣ ଖାଆନ୍ତି?
ସମସ୍ତ ଛାତ୍ର: ରାଶି-ଗୁଡ
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ତେଣୁ କେବଳ ଗୋଟିଏ ନେବାକୁ ହେବ, ଏପରି କୌଣସି ନିୟମ ନାହିଁ। ଯାହାକୁ ଅଧିକ ପସନ୍ଦ ଅଛି, ସେ ଅଧିକ ଖାଇପାରିବ।
ଛାତ୍ର : ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ 'ରାଶିର ଲଡୁ ଯେଉଁଟା ଅଛି " ବଣ୍ଟନ କରୁଥିଲୁ, ମୋତେ ଏହା ବହୁତ ଭଲ ଲାଗିଲା।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : କଣ କହୁଛ, ରାଶି ଗୁଡ ଦିଅ, ମଧୁର କଥା କୁହ !
ଛାତ୍ର : କଣ କହୁଛ, ରାଶି ଗୁଡ ଦିଅ, ମଧୁର କଥା କୁହ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ୱାଃ !
ଅନନ୍ୟା ୟୁ : ଯଦି କୌଣସି ଅତିଥି ଘରକୁ ଆସନ୍ତି,ସେତେବେଳେ ଆମେ ଦେଉଥାଉ, ଦେବୁ, ଯେପରି ସେମାନେ ଆମକୁ ଦେଇଥିଲେ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: କେରଳରେ ଏହାକୁ କ "ଣ କହନ୍ତି?
ଛାତ୍ର : ରାଶିର ଲଡୁ କହନ୍ତି ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ରାଶିର ଲୁଡ କହିଥାନ୍ତି ।
ଛାତ୍ର : ସେଠାରେ ଏହା ବହୁତ କମ୍ ମିଳିଥାଏ ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ଆପଣ କମ୍ ପାଉଛନ୍ତି?
ଛାତ୍ର : ହଁ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆଚ୍ଛା
ଛାତ୍ର : ଏମିତି ଲାଗୁଛି ଆଚ୍ଛା ଯେ କେହି ଜଣେ ଆମ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଭଲ ଚିନ୍ତା କରୁଛନ୍ତି।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଏବଂ ଆପଣ କାହାକୁ ନେବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି?
ଛାତ୍ର: ସାର୍ ଗୋଟିଏ ଏବଂ ଦୁଇଟି!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ହଁ, ଏହା ବହୁତ ଭଲ।
ଛାତ୍ର :: ବହୁତ ଭଲ ଲାଗିଲା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ହଁ! ବସନ୍ତୁ! ଆଚ୍ଛା ଭାଇ, ଆପଣ ମୋତେ କୁହନ୍ତୁ, ଏହି ରାଶି-ଗୁଡ଼ ଖାଇବା ପାଇଁ କେଉଁ ଋତୁ ଭଲ ହୋଇଥାଏ?
ଛାତ୍ର: ଶୀତ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: କାହିଁକି ଖାଆନ୍ତି?
ଛାତ୍ର: ଏହା ଶରୀରକୁ ଗରମ ରଖିଥାଏ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଏହା ଶରୀରକୁ ଗରମ ରଖିଥାଏ, ତେବେ ପୁଷ୍ଟିସାଧନ ବିଷୟରେ ଆପଣ କ "ଣ ଜାଣନ୍ତି?
ଛାତ୍ର: ଯିଏ ନିଜେ ତାଙ୍କ ଶରୀର ପାଇଁ ଯାହା କିଛି ପାଣି ଆବଶ୍ୟକ ସାର୍ ସେଥିଲାଗି .... (ଅସ୍ପଷ୍ଟ)
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ନା, କିନ୍ତୁ ଯଦି ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଜ୍ଞାନ ନାହିଁ, ତେବେ ସେ କ "ଣ କରିବେ?
ଛାତ୍ର : ବାସ୍ତବରେ ଭାରତରେ ବାଜରା ଖାଦ୍ୟକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଦିଆଯାଉ, କାରଣ ବାଜରା ଖାଦ୍ୟରେ ପୋଷଣ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ବାଜରା କିଏ କିଏ ଖାଇଛି? ସମସ୍ତେ ଖାଇଥିବେ, କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଜାଣି ନ ଥିବେ।
ଛାତ୍ର: ବାଜରା, ରାଗି, ଜୱାର!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ସମସ୍ତେ ଖାଆନ୍ତି ଆଚ୍ଛା ମିଲେଟ୍ସକୁ ବିଶ୍ୱରେ କେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ମିଳିଛି, ଆପଣ ଜାଣନ୍ତି କି?
ଛାତ୍ର: ଭାରତ ହେଉଛି ସର୍ବାଧିକ ଉତ୍ପାଦନକାରୀ ଏବଂ ଉପଭୋକ୍ତା ଦେଶ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : କିନ୍ତୁ ୨୦୨୩ ମସିହାରେ, ମିଳିତ ଜାତିସଂଘ ୨୦୨୩ ବର୍ଷକୁ ବାଜରା ବର୍ଷ ଭାବେ ଘୋଷଣା କରିଥିଲା ଏବଂ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ବାଜରାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିଥିଲା ଏବଂ ଏହା ଭାରତର ପ୍ରସ୍ତାବ ଥିଲା। ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ଏକ ବଡ଼ ଜିଦ୍ ରହିଛି ଯେ ପୁଷ୍ଟିସାଧନ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ବ୍ୟାପକ ସଚେତନତା ରହିବା ଉଚିତ। ଅନେକ ରୋଗ ରୋକିବାର କାମ ପୁଷ୍ଟିକର ଖାଦ୍ୟ ମାଧ୍ୟମରେ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଯାହାକୁ ଆମ ଦେଶରେ ବାଜରା କୁହାଯାଏ, ସୁପରଫୁଡ୍, ତେବେ ଆପଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେଜଣଙ୍କ ଘରେ ବାର ମାସ ପାଇଁ କିଛି ନା କିଛି ବାଜରା ଅଛି?
ଛାତ୍ର: ସାର୍, ଅଟା ସହିତ ଅଳ୍ପ ଗହମ ମିଶାଇ ଅଳ୍ପ ଜୋୱାର, ବାଜରା ମିଶାଇବା ସାର୍!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଆମେ ନିଶ୍ଚୟ ଦେଖିଛୁ ଯେ ଆପଣ ପରମ୍ପରାରେ କିଛି ଜିନିଷ ଯୋଡ଼ିଛନ୍ତି। ଯେକୌଣସି ମଧ୍ୟ ନୂଆ ଫଳ ଆସେ, ନୂଆ ଋତୁ ଆସେ, ପ୍ରଥମେ ଆମେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ କରନ୍ତୁ।
ଛାତ୍ର: ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ଏବଂ ଏହାର ଏକ ଉତ୍ସବ ହୋଇଥାଏ ।
ଛାତ୍ର: ଆଜ୍ଞା ସାର !
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଏହା ସବୁଆଡ଼େ ହୋଇଥାଏ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଏବଂ ତା 'ପରେ ସେମାନେ ଏହାକୁ ଖାଆନ୍ତି ଏବଂ ଏହାକୁ ପ୍ରସାଦ ବୋଲି କହନ୍ତି!
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଯେ ଋତୁ ଅନୁସାରେ ଯେଉଁ ଫଳ ହୋଇଥାଏ ତାହାକୁ ଭଗବାନଙ୍କ ମଧ୍ୟ ଖାଇବାର ଆବଶ୍ୟକତା ପଡିଥାଏ । ମାତ୍ର ଆମେ ମଣିଷ ଆମକୁ ଋତୁ ଅନୁସାରେ ଫଳ ଖାଇବା ଉଚିତ କି ନୁହେଁ?
ଛାତ୍ର: ହଁ ସାର୍ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ ଖାଇବେ, ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେ ଜଣ ଏହି ଋତୁରେ ଗାଜର ଖାଇଥାନ୍ତି? ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ ଗାଜର ହାଲୱା ଖାଇଥିବେ।
ଛାତ୍ର: ଆଜ୍ଞ ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ ଜୁସ୍ ପିଇଥିବେ, ଆପଣଙ୍କୁ ଲାଗୁଥିବ ଯେ ପୋଷଣର ଗୁରୁତ୍ୱ ପାଇଁ କ’ଣ ଖାଦ୍ୟ, ଏହାର ମହତ୍ୱ ରହିଛି ?
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : କ’ଣ ଖାଇବା ନାହିଁ ଏହାର ମହତ୍ୱ ରହିଛି ?
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :କ "ଣ ଖାଇବା ଉଚିତ ନୁହେଁ?
ଛାତ୍ର: ଜଙ୍କ୍ ଫୁଡ୍!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଜଙ୍କ୍ ଫୁଡ୍!
ଛାତ୍ର : ତେଲିଆ ଖାଦ୍ୟ, ମଇଦା ଖାଇବା ଉଚିତ ନୁହେଁ କାରଣ ଏହା ରକ୍ତ ଶର୍କରା ସ୍ତରକୁ ବଢ଼ାଇ ଦେଇଥାଏ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ହଁ! ଠିକ୍ ଅଛି, ଏହା ଜଣାପଡ଼ୁଛି ଯେ ବେଳେବେଳେ ଆପଣ କ 'ଣ ଖାଇବେ, କ’ଣ ଖାଇବେ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ କିପରି ଖାଇବେ ନାହିଁ ଜାଣନ୍ତି? ଆମର କେତେ ଦାନ୍ତ ଅଛି?
ଛାତ୍ର : ୩୨!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ୩୨! ତେଣୁ ବେଳେବେଳେ ବିଦ୍ୟାଳୟର ଶିକ୍ଷକମାନେ ମଧ୍ୟ କୁହନ୍ତି, ଘରେ ପିତାମାତା ମଧ୍ୟ କୁହନ୍ତି ଯେ ୩୨ଟି ଦାନ୍ତ ଅଛି, ତେଣୁ ଜଣେ ଅତି କମରେ ୩୨ ଥର ଚୋବାଇବା ଉଚିତ୍ ।
ଛାତ୍ର : ନିଶ୍ଚୟ ଚୋବାଇବା କଥା, ହଁ ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ତେବେ କିପରି ଖାଇବେ ତାହା ମଧ୍ୟ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ। ଛାତ୍ର : ହଁ ସା!ର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ତେବେ ଆପଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେଜଣ, ଯେଉଁମାନେ ଖାଇବା ସମୟରେ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ, ଡାକଘରେୂ ପକେଇ ଦେଇଥାନ୍ତି, ଏହାକୁ ଏହିପରି ପକାଇଥାନ୍ତି ସାର୍ କିମ୍ବା ନିଜ ସହିତ ଜଣେ ବନ୍ଧୁ ରଖନ୍ତୁ, ତେଣୁ ମୋତେ ଲାଗୁଛି, ଏପରି ଅଧିକ ଖାଇଦେବା ତେବେ !
ଛାତ୍ର: ଠିକ୍, ଠିକ୍!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆଚ୍ଛା, ଆପଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେ ଜଣ ଅଛନ୍ତି ପାଣି ପିଇବା ସମୟରେ ପାଣି ସ୍ୱାଦ ଅନୁଭବ କରିଛନ୍ତି କି ? ଏହାର ପରୀକ୍ଷା ଅନୁଭବ କରିଛନ୍ତି? ଅର୍ଥାତ୍, ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ପାଣିର ପରୀକ୍ଷା କରନ୍ତି, ବହୁତ ମଜା ନେଇଥାନ୍ତିି, ଏପରି ଅନେକ ଲୋକ ଅଛନ୍ତି?
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଏମିତି କରୁ ନ ଥିବେ।। ଦୌଡି-ଦୌଡି ଆସୁଥିବେ ।
ଛାତ୍ର: ନା ସାର୍, ନା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ନା ଦେଖନ୍ତୁ, ଏଠାରେ ସତକଥା କୁହନ୍ତୁ, ଏମିତି କରନ୍ତୁ ନାହିଁ।
ଛାତ୍ର : ସତରେ ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆମେ ଯେମିତି ଚା’କୁ ଚୁସୁକି ନେଇ ପିଇଥାଉ, ବେଳେବେଳେ ପାଣିକୁ ମଧ୍ୟ ଏମିତି ପିଇକି ଦେଖିବା ଦରକାର । ପାଣିର ସ୍ୱାଦ ଅନୁଭବ କରିବା ଉଚିତ, କିପରି ଖାଇବେ, କ 'ଣ ଖାଇବେ, ତୃତୀୟ କଥା ହେଉଛି କେତେବେଳେ ଖାଇବେ?
ଛାତ୍ର : ସାର୍ , ଆପଣଙ୍କୁ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଆଚାର ଖାଇବା କଥା ନୁହେଁ, ସାଲାଡ ଖାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ ନାହିଁ, ଯଦି ଆପଣ ସକାଳେ ସାଲାଡ ଖାଇବାକୁ ହେବ ନାହିଁ ତେବେ ବହୁତ ଭଲ ।
ଛାତ୍ର : ପ୍ରାୟ ସାତଟା ପୂର୍ବରୁ ଆମେ ଖାଇବା ଶେଷ କରିବା ଉଚିତ୍। ଜୈନ ସମ୍ପ୍ରଦାୟରେ ମଧ୍ୟ ଏହା ବହୁତ ଅନୁସରଣ କରାଯାଏ, କାରଣ ଆମର ହଜମ ହୋଇଥାଏ, ଏହା ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ହୋଇଥାଏ ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆମ ପାଇଁ ଏହି ଦେଶରେ କୃଷକମାନେ କେତେବେଳେ ଖାଆନ୍ତି?
ଛାତ୍ର : ଅପରାହ୍ନରେ, ସାର୍!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ମୁଁ ଯେତିକି, କୃଷକମାନଙ୍କୁ ଜାଣିଛି, ସକାଳ ସାଢ଼େ ଆଠଟାରେ ଭରପୂର ଖାଇଥାନ୍ତି ଏବଂ ପରେ କ୍ଷେତକୁ ଯାଆନ୍ତି। ସେମାନେ ଦିନସାରା କାମ କରନ୍ତି। ଯଦି ଦିନ କିଛି ଛୋଟ ଅଛି, କ୍ଷେତରେ ଖାଇବା ଭଳି କିଛି ଅଛି, ତେବେ ଖାଆନ୍ତୁ ଏବଂ ସନ୍ଧ୍ୟା ପ୍ରାୟ ୫ ରୁ ୬ ଟା ଭିତରେ ଆସନ୍ତୁ ଏବଂ ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତ ପୂର୍ବରୁ ଖାଆନ୍ତୁ । ମୁଁ ଯିବା ମାତ୍ରେ ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ କହିଥିବେ, ମୋତେ ଏବେ ଖେଳିବାକୁ ଯିବାକୁ ହେବ, ମୋତେ ଏକ ଟିଭି ଶୋ ଦେଖିବାକୁ ହେବ କିମ୍ବା ମୋ ମୋବାଇଲ୍ ଯାଞ୍ଚ କରିବାକୁ ହେବ ଏବଂ ତା 'ପରେ ମମି ମୋ ଖାଇବା ଏବେ ରଖିଦିଅ୍, ମୋତେ ଏବେ ଭୋକ ଲାଗୁନାହିଁ।
ଛାତ୍ର : ନା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଅସୁସ୍ଥତାର ଅନୁପସ୍ଥିତି ଅର୍ଥ ନୁହେଁ ଯେ ଆମେ ସୁସ୍ଥ ଅଛୁ। ସୁସ୍ଥତାକୁ ତରାଜୁରେ ଓଜନ କରାଯିବା ଉଚିତ୍ । ନିଦ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଛି କି ନାହିଁ ତାହା ପୁଷ୍ଟିକର ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବା ଦ୍ୱାରା ଅତ୍ୟଧିକ ନିଦ୍ରା ଆସିଥାଏ ।
ଛାତ୍ର: ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ ଅଧିକ ନିଦ ଆସିଥାଏ ସାର, ଯେତେବେଳେ ପ୍ରସ୍ତୁତିର ସମୟ ହୋଇଥାଏ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣ ସେହି ସମୟରେ ଅଧିକ ଦିନ ଆସିଥାଏ ।
ଛାତ୍ର: ଆଜ୍ଞା ଏବଂ ପରୀକ୍ଷା ପରେ ଆଦୌ ଆସେ ନାହିଁ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ତେଣୁ ପୋଷଣରେ, ଶରୀରର ସୁସ୍ଥତା ପାଇଁ, ସୁସ୍ଥତା ପାଇଁ, ନିଦ୍ରା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ। କିନ୍ତୁ ଆପଣମାନେ ଭାବୁଥିବେ, ଏଠାରେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଶୋଇବାକୁ କହୁଛନ୍ତି। ଆପଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେଜଣ ପ୍ରତିଦିନ ସୂର୍ଯ୍ୟକିରଣରେ ସ୍ନାନ କରନ୍ତି?
ଛାତ୍ର : ସାର୍, ଯେତେବେଳେ ଖରା ଆସିଥାଏ, ସେତେବେଳେ ଆମେମାନେ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ କିମ୍ବା ଆସେମ୍ବେଲିରେ ସଭାରେ ଠିଆ ହେବାକୁ ପଡିଥାଏ ସେତେବେଳେ .....
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: କିଛି କହିବାକୁ ଥିଲା ।
ଛାତ୍ର : ଅରୁଣାଚଳ ପ୍ରଦେଶରେ ଉଦୀୟମାନ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଭୂମି, ତେଣୁ ଆମେ ପ୍ରତିଦିନ ସକାଳେ ତାହା ଗ୍ରହଣ କରୁ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ସମସ୍ତେ ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ଆଡ଼କୁ କିଛି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ବିତାଇବାର ଅଭ୍ୟାସ କରିବା ଉଚିତ, ଯାହା ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସୁବିଧାଜନକ, ଶରୀରର ସର୍ବାଧିକ ଅଂଶ ଯାହା ୨ ମିନିଟ୍, ୫ ମିନିଟ୍, ୭ ମିନିଟ୍ ପାଇଁ ସିଧାସଳଖ ସୂର୍ଯ୍ୟ ପାଇଥାଏ, ବିଦ୍ୟାଳୟକୁ ଯିବା ରାସ୍ତାରେ ସୂର୍ଯ୍ୟକିରଣ ନଥିଲା। ଗଛ ତଳେ ଠିଆ ହୋଇ ଯେତେ, ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖିବା କଥା ଦେଖିଲ, ସେତିକି ନିଃଶ୍ୱାସ ଯେତିକି ଠିକ୍ ଲାଗିବ ନେବ ଭଲ ଭାବରେ ନେବ। ଆପଣ ନିୟମିତ କରନ୍ତି କି?
ଛାତ୍ର: ସାର୍ ଗଭୀର ନିଃଶ୍ୱାସ ନେଉନାହୁଁ କିନ୍ତୁ ସାର୍ ବହୁତ ଆରାମ ମିଳିଥାଏ ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ମୁଁ ଯାହା କହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି ତାହା ହେଉଛି, ଜୀବନରେ ଯେକୌଣସି ପ୍ରଗତି କରିବାକୁ ହେବ, ପୋଷଣ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ। ଆପଣ କ "ଣ ଖାଉଛନ୍ତି, କେତେବେଳେ ଖାଉଛନ୍ତି, କିପରି ଖାଉଛନ୍ତି ଏବଂ କାହିଁକି ଖାଉଛନ୍ତି ଏବଂ ଆଜି କ’ଣ ଖାଇବି?
ଛାତ୍ର : ନା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ମୋର ମନେ ଅଛି, ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ପରିବାର ପାଖକୁ ଖାଇବାକୁ ଯାଉଥିଲି, ସେତେବେଳେ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ପୁଅ ଗହମ, ଚାଉଳ, ରୁଟି ଖାଉ ନଥିଲା, ତା 'ପରେ କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି ଶିକ୍ଷକ ତାଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚୟ କହିଥିବେ କିମ୍ବା ଶୁଣିଥିବେ ଯେ ସେ ବାଜରା ରୁଟି ଖାଉଥିବ, ଗହମ ଖାଉଥିବେ, ତା' ପରେ ଆପଣଙ୍କ ତ୍ୱଚାର ରଙ୍ଗ କଳା ହୋଇଯିବ, ତେଣୁ ସେ ଚାଉଳ ଖାଉଥିବ, ଏମିତି ନୁହେଁ ଯେ ଗୁଗୁଲ ଗୁରୁଙ୍କୁ ପଚାରି ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଉଥିବେ, ଚାଲ ଆଜି କ’ଣ ଖାଇବା ?
ଛାତ୍ର: ନା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଆପଣ ଏପରି କରନ୍ତି ନାହିଁ, ନା?
ଛାତ୍ର : ନା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଠିକ୍ ଅଛି, ମୋତେ କୁହ, ମୁଁ ସମୟ ଧରି କଥା ହେଉଛି, ତୁମେ କ "ଣ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛ ?
ଛାତ୍ର: ନମସ୍କାର ସାର୍ମୋର ନାମ ଆକାଂକ୍ଷା ଏବଂ ମୁଁ କେରଳରୁ ଆସିଛି। ମୋର ପ୍ରଶ୍ନ ଥିଲା।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଆପଣ ଏତେ ଭଲ ହିନ୍ଦୀ କିପରି କହିପାରୁଛନ୍ତି?
ଛାତ୍ର: କାରଣ ମୋତେ ହିନ୍ଦୀ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗେ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଆପଣ ହିନ୍ଦୀ ଶିଖିବାକୁ କାହିଁକି ଭଲ ପାଆନ୍ତି ତାହାର କିଛି କାରଣ ଅଛି କି?
ଛାତ୍ର: ନା, ମୁଁ କବିତା ଲେଖେ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆରେ ବାଃ! ପ୍ରଥମେ ଗୋଟିଏ କବିତା ପାଠ ପଢିବାକୁ ହେବ।
ଛାତ୍ର : ଯଦି ମୋର ମନେ ଥିବ, ତେବେ ମୁଁ ବୋଲିବି !
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ହଁ, ଠିକ୍ ଅଛି, ଯେତିକି ମନେ ଅଛି, ମୋର ଆଦୌ ମନେ ରୁହେ ନାହିଁ।
ଛାତ୍ର: ଏତେ ଶବ୍ଦ ହେଉଛି ବଜାରରେ, ଏତେ ପାଟି ହେଉଛି, ଏ ରାସ୍ତାରେ ଏତେ ହଙ୍ଗାମା ହେଉଛି, ତା’ ପରେ ମଧ୍ୟ ଆପଣ କଲମ ଧରି ବସିଛନ୍ତି, ଗଜଲ ଲେଖୁଛନ୍ତି, ତା' ପରେ ସେହି ପୁସ୍ତକର ପୃଷ୍ଠାଗୁଡ଼ିକରେ କ 'ଣ ଲେଖିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ଆପଣଙ୍କ ମନ ଏହା କ'ଣ, ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଠିକ୍ ଉତ୍ତର ବୋଧହୁଏ ଉତ୍ତର ଲେଖୁଛି, ତେବେ ଆପଣ ଆକାଶକୁ କାହିଁକି ଦେଖୁଛନ୍ତି, ଏହି ତାରା ଗୁଡ଼ିକରେ ଏହା କ'ଣ ଅଛି, ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ଏହା କ' ଣ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ୱାହା! ୱାହ! ୱାହ!
ଛାତ୍ର: ବହୁତ ସାଙ୍ଗ ଥିଲେ ଏବଂ ଏମିତି ଲାଗୁଥିଲା ଯେପରି ଆମେ ଆମର ବୟସ୍କମାନଙ୍କ ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିଥାଉ ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ତେବେ ଆପଣଙ୍କର ଟେନସନ କ "ଣ?
ଛାତ୍ର: ଟେନସନ୍ ହେଉଛି ଯେ ଯେପରି ଆମେ ପରୀକ୍ଷାରେ ଭଲ ନମ୍ବର ଆଣୁନାହୁଁ, ସେମାନେ କୁହନ୍ତି ଯେ ଆମେ ଯେଉଁ ପରୀକ୍ଷାରେ ଅଛୁ ସେଥିରେ ଆମକୁ ଭଲ ନମ୍ବର ଆଣିବାକୁ କରିବାକୁ ପଡିବ ଏବଂ ଯଦି ଆମେ ଭଲ ନମ୍ବର ନ ଆଣିିବା, ତେବେ ଆମର ଭବିଷ୍ୟତ ଭଲ ହେବ ନାହିଁ। ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ଏହାର ଉତ୍ତର କ "ଣ ହୋଇପାରେ?
ଛାତ୍ର : ଜୀବନରେ ମାର୍କର କୌଣସି ଗୁରୁତ୍ୱ ନାହିଁ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଭଲ ମାର୍କ କିଛି ଫରକ ପକାଏ ନାହିଁ।
ଛାତ୍ର: ଜ୍ଞାନ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଠିକ୍ ଅଛି, ସମସ୍ତ ଟ୍ୟୁସନ ବ୍ୟର୍ଥ, ପରୀକ୍ଷାର କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ?
ଛାତ୍ର : ସାର୍, ମୁଁ ଭାବୁଛି ଏହା ମନେ ରଖିବା ଉଚିତ ଯେ ପରୀକ୍ଷା ଆମ ଯାତ୍ରାର ଏକ ଅଂଶ ମାତ୍ର, ଆମର ଗନ୍ତବ୍ୟ ନୁହେଁ। ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ନା, କିନ୍ତୁ ଘରେ କେହି ବୁଝନ୍ତି ନାହିଁ। ଏହା ତୁମେ ମାନେ ବୁଝୁଛି
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ତେବେ କ "ଣ କରିବ?
ଛାତ୍ର : ସାର୍, ଆପଣ କେବଳ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ଜାରି ରଖନ୍ତୁ, ବାକି ଭଗବାନଙ୍କ ଉପରେ ଛାଡ଼ି ଦିଅନ୍ତୁ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଦେଖ, ତୁମର ଏହି କଥା ଠିକ୍ ଅଛି, ଆକାଂକ୍ଷା, ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟବଶତଃ ଏହା ଆମ ସାମାଜିକ ଜୀବନରେ ଏପରି ଭାବରେ ପ୍ରବେଶ କରିଛି ଯେ ଯଦି ଆମେ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଏତେ ନମ୍ବର ନ କରିବା, ଦଶମରେ ଏତେ ନମ୍ବର ନ କରିବା, ଦ୍ୱାଦଶରେ ଏତେ ସ୍କୋର ନ କରିବା, ତେବେ ଜୀବନ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଏବଂ ସେଥିପାଇଁ ପୁରା ଘରେ ଉତ୍ତେଜନା, ଟେନସନ୍ ଅସନ୍ତୁଳନ ରହିଛି।
ଛାତ୍ର: ହଁ ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ତେଣୁ ଆପଣ ପିତାମାତାଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ, ବର୍ତ୍ତମାନ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ୨ ମାସ ବାକି ଥିବ। ଏବେ କୁହନ୍ତୁ ମା ', ଏବେ ଭାଷଣ ଦିଅନ୍ତୁ ନାହିଁ, ଆପଣ ତାହା କରିପାରିବେ ନାହିଁ। ନିଜକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଆପଣଙ୍କ ଉପରେ ଚାପ ରହିଛି, ସମସ୍ତେ କହୁଛନ୍ତି ଏହା କର, ତାହା କର, ଏମିତି କର, ସେମିତି କର, ଏମିତି ଲାଗୁଛି?
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେ ଜଣ, ଯେଉଁମାନେ କ୍ରିକେଟ ମ୍ୟାଚ୍ ସମୟରେ ଟିଭିରେ କ୍ରିକେଟ ଦେଖୁଛନ୍ତି, ସେଠାରେ କେତେ ଲୋକ ଅଛନ୍ତି?
ଛାତ୍ର : ସା,ର୍ ସମସ୍ତେ ଆଜ୍ଞା ସାର!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ ଦେଖିଥିବେ ଯେ, ଯେତେବେଳେ ଆପଣ ଖେଳନ୍ତି, ଷ୍ଟାଡିୟମରୁ ଶବ୍ଦ ଆସିଥାଏ ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : କ’ଣ ଶବ୍ଦ ଆସିଥାଏ?
ଛାତ୍ର : ସାର୍, ସମସ୍ତ ଜନତାଙ୍କର ବଡ ପାଟିରେ ଶବ୍ଦ ବାହାରୁ ଥାଏ ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ସିକ୍ସ-ର୍ସିକ୍ସ!ର୍ କେହି କହିଥାନ୍ତି ଚାରି !
ଛାତ୍ର : କେହି ଜଣେ କହୁଛି ଛଅ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଏବେ ଜଣେ ବ୍ୟାଟ୍ସମ୍ୟାନ କ’ଣ କରିଥାଏ , ଆପଣମାନଙକୁ ଶୁଣାଇଥାନ୍ତି ଯେ ସେ ସେହି ବଲକୁ ଦେଖାଇଥାଏ ।
ଛାତ୍ର : ବଲ୍କୁ ଦେଖାଇଥାଏ ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଯଦି ସେ ଏଥିରେ ଲାଗି ଯାଆନ୍ତି , ତେବେ ସେ କହିଛନ୍ତି ଯେ ସିକ୍ସ କର, ଚାଲ ସିକ୍ସ କର, ତେବେ କ "ଣ ହେବ?
ଛାତ୍ର: ବାହାରକୁ ଯିବି।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଯେ ବ୍ୟାଟ୍ସମ୍ୟାନ ସେହି ଚାପ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତି ନାହିଁ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସା!ର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ତାଙ୍କର ସମସ୍ତ ଧ୍ୟାନ ସେହି ବଲ୍ ଉପରେ ରହିଛି। ଯଦି ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଏହି ଚାପକୁ ହୃଦୟରେ ନ ନିଅନ୍ତୁ ଏବଂ ନିଜ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦିଅନ୍ତୁ, ତେବେ ଆଜି ମୁଁ ଏତେ ପଢ଼ିବାକୁ ସ୍ଥିର କଲି, ଯଦି ଆପଣ ଏହା କରି ନିଅନ୍ତି, ତେବେ ଆପଣ ମଧ୍ୟ ନିଜକୁ ସେହି ଚାପରୁ ଆରାମରେ ବାହାର କରିପାରିବେ।
ଛାତ୍ର : ଆମ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେଲେ ମଧ୍ୟ ଦେଇଦେଲେ ସାର୍, ଅତି ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ସେ ଆମକୁ ବୁଝାଇଲେ, କିପରି ପରୀକ୍ଷାର ଚାପକୁ ଏଡ଼ାଇ ହେବ, ସେ ଆମକୁ ବହୁତ କିଛି ଶିଖାଇଲେ।
ଛାତ୍ର : ଯଦି ଆପଣ ନିଜ ଲକ୍ଷ୍ୟ ବିଷୟରେ ଅବଗତ ଅଛନ୍ତି, ତେବେ କୌଣସି ଡିଷ୍ଟିକସନ୍ କିମ୍ବା କିଛି ଆପଣଙ୍କୁ ଅଟକାଇ ପାରିବ ନାହିଁ, ଆପଣ ନିଜକୁ ପ୍ରେରିତ ରଖିବା ଉଚିତ୍।
ଛାତ୍ର : ସେ କହିଲେ ଯେ ଚାପ ଯାହା ହେଉନା କାହିଁକି, ଏହାକୁ ଖୋଲାଖୋଲି ଉପଭୋଗ କରନ୍ତୁ, କିନ୍ତୁ ଏହା ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା ମଧ୍ୟ କରନ୍ତୁ ନାହିଁ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମୟରେ ନିଜକୁ ଶକ୍ତ କରିବା ଉଚିତ।
ଛାତ୍ର : ହଁ ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ନିଜକୁ ଚ୍ୟାଲେଞ୍ଜ କରିବା ଉଚିତ୍।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଯଦି ଗତ ଥର ଏହା ୩୦ ମାର୍କ ଥିଲା, ତେବେ ଏଥର ଏହା ୩୫ ମାର୍କ ରହିଛି। ଆହ୍ୱାନଗୁଡ଼ିକ ନିଜେ କରିବା ଉଚିତ, ଅନେକ ଲୋକ ନିଜେ ଲଢ଼ନ୍ତି ନାହିଁ, ଆପଣ କେବେ ନିଜ ସହିତ ନିଜେ ଲଢ଼ିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଛନ୍ତି କି?
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଯଦି ଆପଣଙ୍କୁ ନିଜେ ଲଢ଼ିବାକୁ ପଡ଼ିବ, ତେବେ ପ୍ରଥମେ ଆପଣଙ୍କୁ ନିଜକୁ ଭେଟିବାକୁ ପଡ଼ିବ।
ଛାତ୍ର : ହଁ ସା!ର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: କେବେ ନିଜକୁ ନିଜେ ପଚାରିଛନ୍ତି, ମୁଁ ଜୀବନରେ କ’ଣ ହୋଇପାରିବି, କ’ଣ କରିପାରିବି ଏବଂ ମୁଁ କରିିବି ତା’ ପାଇଁ ମୋତେ ସନ୍ତୋଷ ମିଳିବ, ଅନେକ ଥର, ଅନେକ ଥର ନିଜକୁ ନିଜେ ପଚାରିବା ଦରକାର । ଏମିତି ନୁହେଁ କି ଆଜି ସକାଳେ ଗୋଟିଏ ଖବର କାଗଜରେ ପଢି ନେଲି, ସେତେବେଳେ ମନ କହିବ ଯେ ଏଇବା ବହୁତ ଭଲ, ଦ୍ୱିତୀୟ ଦିନରେ ଟିଭିରେ କିଛି ଦେଖିଲି, ସେତେବେଳେ ମନ କହିବ ଠିକ୍ ଅଛି ଏମିତି ନୁହେଁ । ଧୀରେ ଧୀରେ ନିଜ ମନକୁ କେଉଁଠି ମଧ୍ୟ ସ୍ଥିର କରିବା ଦରକାର । ଅଧିକ ଭାବେରେ କ’ଣ ହୋଇଥାଏ ଲୋକଙ୍କର ମନ ଏପଟ-ସେପଟ, ଏପଟ-ସେପଟ ଘୁରି ବୁଲୁଥାଏ ।
ଛାତ୍ର: ଡିଷ୍ଟିକସନ ହୋଇଯାଇଥାଏ ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ସେତେବେଳେ ଆପଣ କେଉଁ ଜିନିଷ ଉପରେ ଆହ୍ୱାନ ଦେବେ, ଏଇଟା ଆପଣ ସ୍ଥିର କରିପାରିବେ, ତେବେ ଚେଷ୍ଟା କରିବେ ?
ଛାତ୍ର: ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ସାର୍ ମୋର ଆପଣଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ଅଛି। ଆପଣ ଏତେ ବଡ଼ ବିଶ୍ୱସ୍ତରୀୟ ନେତା, ଆପଣ ସମସ୍ତ ପ୍ରକାରର ପଦବୀରେ ରହିଛନ୍ତି, ସା,ର୍ ତେଣୁ ଆପଣ ଆମ ସହ କୌଣସି ଦୁଇଟି କିମ୍ବା ତିନୋଟି ଜିନିଷ ସେୟାର କରନ୍ତି ଯାହା ନେତୃତ୍ୱରେ ଆପଣଙ୍କ ସହ ଜଡିତ, ଯାହା ଆମ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଆଗକୁ ନେବାରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ, ସା।ର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ବିରାଜ!
ଛାତ୍ର : ହଁ ସାର୍ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ବିହାରର ଜଣେ ବାଳକ ଭାବରେ ଏବଂ ରାଜନୀତି ସମ୍ପର୍କୀତ କୌଣସି ପ୍ରଶ୍ନ ଅଧିକ ନାହିଁ, ଏହା ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ। ଦେଖ, ବିହାରର ଲୋକମାନେ ବହୁତ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଅଟନ୍ତି କେହି ନା କେହି ଜଣେ ନେତୃତ୍ୱ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତି।
ଛାତ୍ର : ଜି ସାର୍ଏହା ମୋ ମନକୁ ମଧ୍ୟ ଆସୁଛି। ମୁଁ କେମିତି କହିବି?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : କେମିତି କୁହ ? ଯେମିତି କହିବାକୁ , କହିଦିଅ ।
ଛାତ୍ର : ବେଳେବେଳେ, ବେଳେବେଳେ ଯଦି ଶିକ୍ଷକ ଆମକୁ ଶ୍ରେଣୀରେ ବିଚାର କରିବା ପାଇ ରଖିଛନ୍ତି, ନିରୀକ୍ଷଣ କରିବାକୁ ରଖିଛନ୍ତି, ପିଲାମାନେ ଶୁଣୁ ନାହାଁନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ ଏକ ଉପାୟ ଅଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ଆପଣ ସେମାନଙ୍କୁ ବସିବାକୁ, ବସିବାକୁ କହିପାରିବେ ନାହିଁ, ନଚେତ୍ ମୁଁ ନାମ ଲେଖିବି, ଏହା ଏପରି ହେବ ଯେ ସେମାନେ ଅଧିକ ପାଟି କରିବେ, ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବାକୁ ସେମାନଙ୍କର ଏକ ଭିନ୍ନ ଉପାୟ ଅଛି ଯେ ଭାଇମାନେ ଏମିତି ସେମିତି ଅଛି, ଶାନ୍ତ ଭାବରେ ବସନ୍ତୁ?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣ ହରିୟାଣାରୁ ଆସିଛନ୍ତି?
ଛାତ୍ର : ନା, ମୁଁ ପଞ୍ଜାବ, ଚଣ୍ଡୀଗଡ଼ରୁ ଆସିଛି!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଚଣ୍ଡୀଗଡ଼ରୁ!
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ନେତୃତ୍ୱର ସଂଜ୍ଞା ଯାହା ହେଉନା କାହିଁକି, ନେତୃତ୍ୱ କୁର୍ତ୍ତା-ପିଜାମା ପିନ୍ଧିଥିବା, ଜ୍ୟାକେଟ୍ ପିନ୍ଧିଥିବା ଏବଂ ବଡ଼ ମଞ୍ଚରେ ବଡ଼ ଭାଷଣ ଦେଉଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ବିଷୟରେ ନୁହେଁ। ଯେପରି ଆପଣମାନେ ଅନେକ ଲୋକ, କିନ୍ତୁ ଆପଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ନେତା ହୋଇଯିବେ, ବିନା କୌଣସି କାରଣରେ ଆପଣ ତାଙ୍କୁ ପଚାରିବେ, ସେ କହିବେ ଚାଲ, ତେଣୁ ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି ଚଲୋ ୟାର୍ ଚଲୋ, ଆପନେ ଆପ ବନା ଗୟା ହୋଗା ଏମିତି କିଛି, ଏକ ଆଧା, ଆପଣ ସେମାନଙ୍କୁ ନିଜ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଉନ୍ନତି କରିବାକୁ କହିନାହାନ୍ତି, ଆପଣଙ୍କୁ ନିଜକୁ ଏକ ଉଦାହରଣ ହେବାକୁ ପଡିବ। ଯଦି ମୋତେ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଆସିବାକୁ ପଡ଼େ, ଦେଖନ୍ତୁ ମନିଟର କହିବ ଯେ ମୁଁ ମନିଟର, ଆପଣମାନେ ଆସନ୍ତୁ, ତା 'ପରେ ମୁଁ ଆସିବି, ତେବେ ଆପଣଙ୍କ କଥା କିଏ ଶୁଣିବ?
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଯଦି ଗୃହକାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ପଡ଼େ, ଯଦି ମନିଟର ଗୃହକାର୍ଯ୍ୟ କରିଛି, ତେବେ ଅନ୍ୟମାନେ ଭାବିବେ ଯେ ଆପଣ କାହାକୁ କହିବେ, 'ଆରେ, ଆପଣଙ୍କର ଗୃହକାର୍ଯ୍ୟ ସମାପ୍ତ ହୋଇନାହିଁ, ମୋତେ ଆପଣଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଦିଅନ୍ତୁ'। ଆସ!
ଛାତ୍ର: ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଗୁରୁ, କାହିଁକି ଆମକୁ ଗାଳି ଦେବେ, ମୋତେ ଆପଣଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଦିଅନ୍ତୁ। ଯେତେବେଳେ ଆପଣ ତାଙ୍କୁ ସହଯୋଗ କରନ୍ତି ନାହିଁ, ତାଙ୍କ ଅସୁବିଧାକୁ ବୁଝନ୍ତୁ, ବେଳେବେଳେ କେହି ଜଣେ ପଚାରନ୍ତି, ହେ ଭାଇ, ଆପଣ ଅସୁସ୍ଥ ଅନୁଭବ କରୁଛନ୍ତି କି, ଆପଣଙ୍କର ଜ୍ୱର ଅଛି କି, ରାତିରେ ଶୋଇ ନାହାଁନ୍ତି, ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ଲାଗିଥାଏ ଯେ, ୟାର ଏହି ମନିଟର ମୋର ଯତ୍ନ ନେଇଥାଏ, ମୋତେ ପଚାରନ୍ତି, ମୋତେ ଗାଳି କରନ୍ତି ନାହିଁ, ସମ୍ମାନ ମାଗି ପାରିବେ ନାହିଁ ଆପଣ ....
ଛାତ୍ର : ସା,ର୍ ହଁ ସାର୍ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ଆପଣଙ୍କୁ ଆଦେଶ ଦେବାକୁ ପଡ଼ିବ!
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : କିନ୍ତୁ ତାହା କିପରି ହେବ?
ଛାତ୍ର: ଆପଣଙ୍କୁ ନିଜକୁ ବଦଳାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଆପଣଙ୍କୁ ନିଜକୁ ବଦଳାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ।
ଛାତ୍ର: ସମସ୍ତେ ଆପଣଙ୍କ ଆଚରଣ ବିଷୟରେ ଜାଣିବେ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଆପଣଙ୍କର ଆଚରଣ ବଦଳିବ।
ଛାତ୍ର: ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ନେତୃତ୍ୱ ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ ନୁହେଁ, ଆପଣଙ୍କ ଆଖପାଖର ଲୋକମାନେ ଆପଣଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରୁଛନ୍ତି। ସେମାନେ ଆପଣଙ୍କ ଆଚରଣକୁ ସ୍ୱୀକାର କରୁଛନ୍ତି। ଏବେ ପରିଷ୍କାର ପରିଚ୍ଛନ୍ନତା ପାଇଁ ଭାଷଣ ଦେଉଛନ୍ତି ଏବଂ ନିଜେ ଅପରିଷ୍କାର କରୁଛନ୍ତି ।
ଛାତ୍ର: ଆଜ୍ଞା ସା!ର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ତେବେ ଆପଣ ନେତା ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଜଣେ ନେତୃତ୍ୱ ନେବା ପାଇଁ ଦଳଗତ କାର୍ଯ୍ୟ ଶିଖିବା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ। ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ, ବେଳେବେଳେ ଯାହା ଘଟେ ତାହା ହେଉଛି ଏକ ଅଧା କମ୍ ଦିଆଯାଏ ଏବଂ ସେ କରନ୍ତି ନାହିଁ, ତା 'ପରେ ଆମେ ତାହା ଭାଙ୍ଗୁ।
ଛାତ୍ର: ହଁ ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ଆମେ ତାଙ୍କୁ କହିବୁ, କାହିଁକି ନୁହେଁ? ତେଣୁ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ନେତା ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ
ଛାତ୍ର: ହଁ ମହାଶୟ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ଯଦି କାହାକୁ କାମ ଦିଆଯାଉଥିଲା, ତା "ର ଅସୁବିଧା କ" ଣ ଥିଲା ଏବଂ ଯଦି କୌଣସି ନୀତି ଥାଏ, ଯେଉଁଠି କମ୍ ଥାଏ, ଆମେ ସେଠାରେ ଅଛୁ!
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଯେଉଁଠି ମୋ ସହକର୍ମୀମାନେ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି ଯେ କିଛି ଅଭାବ ଅଛି, ସେତେବେଳେ ମୁଁ ପହଞ୍ଚୁଛି, ସେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭୋଗୁଛନ୍ତି, ମୁଁ ପହଞ୍ଚୁଛି, ତାଙ୍କର ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ ଏବଂ ପରେ ସେ ଅନୁଭବ କରିବେ, ଏହା ମୁଁ କରିଛି, ମୁଁ ନିଜେ କରିଛି। ତାହା ଠିକ୍, ଆପଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ୮୦ ପ୍ରତିଶତ ସାହାଯ୍ୟ କରିଥିଲେ ।
ଛାତ୍ର : ହଁ ସା!ର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : କିନ୍ତୁ ସେ ଅନୁଭବ କରିବେ, ମୁଁ କରିଛି। ଏହା ତାଙ୍କର ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ବୃଦ୍ଧି କରିବ ଏବଂ ଏହି ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ, ଯାହା ସେଠାରେ ଅଛି, ଆପଣଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱକୁ ସ୍ୱୀକୃତି ଦେବ। ଆପଣ ପିଲାଦିନେ ନିଶ୍ଚୟ ଶୁଣିଥିବେ, ଗୋଟିଏ ପିଲା ମେଳାକୁ ଯାଉଥିଲା କିମ୍ବା ବାପା ପିଲାଟିକୁ ମୋ ହାତ ଧରିବାକୁ କହୁଥିଲେ, ତା 'ପରେ ପିଲାମାନେ କହିଲେ ନା, ଆପଣ ମୋ ହାତ ଧରନ୍ତୁ, ତା' ପରେ କେହି ପୁଅ କିପରି ଅନୁଭବ କରିବେ, ବାପା କହିଲେ ମୋ ହାତ ଧରନ୍ତୁ ଏବଂ ଚାଲନ୍ତୁ, ତେଣୁ ପିଲାଟି ପଚାରିଲା, ବାପା ଆପଣ ମୋ ହାତ ଧରିବେ ଏବଂ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ହାତ ଧରିବି, ଏକ ବଡ଼ ପାର୍ଥକ୍ୟ ଅଛି। ପିଲାଟି କହୁଛି କ 'ଣ କହିବି, ମୁଁ ତୁମର ହାତ ଧରିବି, ତେଣୁ ଯେକୌଣସି ସମୟରେ ଛାଡି ହୋଇଯିବ ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : କିନ୍ତୁ ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଯେ ଯଦି ଆପଣ ମୋର ହାତ ଧରିବେ, ତେବେ ଏହା କଦାପି ଦୂର ହେବ ନାହିଁ। ଏହା ବିଶ୍ୱାସ ନା ନେତୃତ୍ୱର ବଡ଼ ଶକ୍ତି ଏବଂ ଅନ୍ୟ କିଏ?
ଛାତ୍ର : ମୁଁ ହେଉଛି ପ୍ରୀତମ ଦାସ, ତ୍ରିପୁରା ରାଜ୍ୟର ପି. ଏମ୍. ସି. ଆର୍ଯ୍ୟ ଉଚ୍ଚ ମାଧ୍ୟମିକ ବିଦ୍ୟାଳୟର ଦ୍ୱାଦଶ ଶ୍ରେଣୀର ଛାତ୍ର।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : କେଉଁଠି?
ଛାତ୍ର : ବେଲୋନିଆ, ଦକ୍ଷିଣ ତ୍ରିପୁରା ଜିଲ୍ଲା!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ: ତେବେ ତୁମେ ଏଠାକୁ କିପରି ଆସିଲେ?
ଛାତ୍ର : ଆପଣଙ୍କୁ ଭେଟିବା ପାଇଁ, କିଛି ଜାଣିବା ପାଇଁ, କିଛି ଶିଖିବା ପାଇଁ ଏକ ଉତ୍ସାହ ଥିଲା, କେବଳ ଏତିକି!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ଆପଣ କିପରି ଚୟନ ହେଲେ, ଆପଣଙ୍କୁ ଲାଞ୍ଚ ଦେବାକୁ ପଡ଼ିଲା? ଛାତ୍ର : ନା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ତେବେ ଏହା କିପରି ହେଲା?
ଛାତ୍ର : ସାର୍, ତ୍ରିପୁରାରେ ଲାଞ୍ଚ କାମ କରେ ନାହିଁ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ନା?
ଛାତ୍ର : ମୁଁ ମୋ ରାଜ୍ୟର ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରିବାକୁ ଆସିଛି ଏବଂ ମୋ ହୃଦୟରୁ ଆପଣଙ୍କ ସହ କଥା ହେବାକୁ ଆସିଛି।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ମୋତେ ହୃଦୟରୁ କହିବାକୁ ଦିଅ, ଆପଣ ହୃଦୟରୁ କୁହନ୍ତୁ।
ଛାତ୍ର : ସାର୍ , ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରୁଛି। ଯେପରି ଦଶମ କିମ୍ବା ଦ୍ୱାଦଶ ପରେ ଆମର ବୋର୍ଡ ପରୀକ୍ଷା କିମ୍ବା ସେହି ସମୟରେ ଆମର ଯାହା କିଛି ରୁଚି ଅଛି କିମ୍ବା ଯଦି କୌଣସି ଅତିରିକ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଯେପରିକି ମୁଁ ନୃତ୍ୟ, ବଗିଚା, ଚିତ୍ରକଳା ପସନ୍ଦ କରେ, ତେବେ ଆମ ପରିବାରର ସମସ୍ତ ସଦସ୍ୟ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ଲଗାଇଥାନ୍ତି, କାରଣ ଏହି କାମ କରିବ ନାହିଁ। ବୋର୍ଡ ପରେ ମଧ୍ୟ, ଆପଣ ଏହା କରିପାରିବେ ନାହିଁ, ଆପଣଙ୍କୁ କେବଳ ଅଧ୍ୟୟନ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ପଡିବ, କ୍ୟାରିୟର ଉପରେ ପାଠପଢା ଦେବାକୁ ପଡିବ, ସେହି ଲୋକଙ୍କ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ପଡିବ, ବୋଧହୁଏ ଏଠାରେ କୌଣସି ଭବିଷ୍ୟତ ନାହିଁ, କେବଳ ପଢ଼ନ୍ତୁ ଏବଂ ବଢ଼ନ୍ତୁ ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ତେବେ ଆପଣ ନୃତ୍ୟ ଜାଣନ୍ତି କି?
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍ଯେହେତୁ ମୁଁ ଛୋଟ ଥିଲି, ମୋତେ ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଉନଥିଲା କାରଣ ସେଠାରେ ବହୁତ ଗାଁ ଅଛି, ତେଣୁ ପୁଅମାନେ ନୃତ୍ୟ କରନ୍ତି, ତେଣୁ ସେମାନେ ସେଠାରେ କିଛି ଭିନ୍ନ କୁହନ୍ତି ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ମୋତେ ଦେଖାନ୍ତୁ କିପରି!
ଛାତ୍ର : ଏମିତି / ସେମିତ ଏବଂ ବଙ୍ଗାଳୀ ଲୋକମାନେ ଧୁନୁଚି ନାଚ୍, ଏମିତି ପୁଣି ଗୋଟିଏ ହୋଇଥାଏ ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ହଁ, ଆପଣ ନୃତ୍ୟ କଲାବେଳେ କ "ଣ ହୁଏ?
ଛାତ୍ର : ଭିତରୁ ଆନନ୍ଦ ଆସିଥାଏ, ସନ୍ତୋଷ ଆସିଥାଏ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ଆପଣ କ୍ଳାନ୍ତ ଲାଗେ ।
ଛାତ୍ର : ନା କ୍ଲାନ୍ତ କମିଯାଇଥାଏ ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଆପଣ ନିଜ ପିତାମାତାଙ୍କୁ ବୁଝାନ୍ତୁ ଯେ ଆପଣ ଦିନସାରା ଚାପଗ୍ରସ୍ତ ରହିବେ, ଆପଣଙ୍କ ଦିନ ଭଲରେ କଟିବ କି?
ଛାତ୍ର : ନା?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣ ମଧ୍ୟ କ "ଣ ଭାବୁନାହାନ୍ତି ଯେ କିଛିଟା ରିଲାକ୍ସ ମିଳିବା ଉଚିତ? ଯଦି ମନେକର ଘରେ କୌଣସି ପୋଷା ପ୍ରାଣୀ ଅଛି, ଯିଏ ନିଜ କୁକୁରକୁ ଏତେ ଭଲପାଏ, ସେ ପିଲାଦିନରୁ ବଡ଼ ହୋଇଛି ଏବଂ ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀକୁ ଆସିଛି ଏବଂ ପିତାମାତା କହୁଛନ୍ତି, ବର୍ତ୍ତମାନ କୁକୁରରେ ସମୟ ବିତାନ୍ତୁ ନାହିଁ, ସେମାନେ କୁକୁରର ଯତ୍ନ ନେବେ, ଆପଣ ଅଧ୍ୟୟନ କରନ୍ତୁ। ତେଣୁ ତୁମର ମନ କରିବ ନାହିଁ, ମନ ଅସ୍ଥିର ହୋଇଯିବ। ତେଣୁ ଆପଣ ଠିକ୍ କହିଛନ୍ତି ଏବଂ ଏହା ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରାଯିବା ଉଚିତ ଯେ ଆପଣ ଏକ ରୋବୋଟ୍ ପରି ବଞ୍ଚିପାରିବେ ନାହିଁ। ଆମେ ମଣିଷ, ଶେଷରେ ଆମେ କାହିଁକି ପଢ଼ୁ, ପରବର୍ତ୍ତୀ ଶ୍ରେଣୀକୁ ଯିବା ପାଇଁ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ଆମେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ତରରେ ଆମର ସାମଗ୍ରିକ ବିକାଶ ପାଇଁ ଅଧ୍ୟୟନ କରୁ। ଯେତେବେଳେ ଆପଣ ଶିଶୁ ମନ୍ଦିରରେ ଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ଆପଣଙ୍କୁ କୁହାଯାଇଥିଲା, ସେହି ସମୟରେ ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ ଅନୁଭବ କରିଥିବେ, ଏହା କେତେ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ, ସେ କ "ଣ ପଢ଼ନ୍ତି, ମୁଁ ମାଳୀ ହେବାକୁ ଚାହେଁ ନାହିଁ, ମୁଁ କାହିଁକି ଫୁଲ ବିଷୟରେ କଥା ହୁଏ ଏବଂ ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ସବୁବେଳେ ପରୀକ୍ଷା ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ, ସେମାନଙ୍କ ପରିବାରକୁ, ସେମାନଙ୍କ ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କହିଥାଏ ଯେ ଯଦି ଆପଣ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଘର ଭିତରେ ବନ୍ଦ କରିଦିଅନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ପୁସ୍ତକରୁ ଜେଲ ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବାକୁ ଦିଅନ୍ତି, ତେବେ ପିଲାମାନେ କଦାପି ବଢ଼ିପାରିବେ ନାହିଁ, ସେମାନଙ୍କୁ ଖୋଲା ଆକାଶର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି। ତାଙ୍କ ପାଖରେ ତାଙ୍କ ପସନ୍ଦର କିଛି ଜିନିଷ ରହିବା ଉଚିତ, ଯଦି ସେ ତାଙ୍କ ପସନ୍ଦର ଜିନିଷଗୁଡିକ ଭଲ ଭାବରେ କରନ୍ତି, ତେବେ ସେ ଭଲ ଭାବରେ ଅଧ୍ୟୟନ କରିବେ । ପରୀକ୍ଷା ହେଉଛି ଜୀବନର ସବୁକିଛି, ଜଣେ ଏହି ପ୍ରକାରର ଭାବପ୍ରବଣତା ସହିତ ବଞ୍ଚିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଯଦି ଆପଣ ମନ ସ୍ଥିର କରନ୍ତି, ତେବେ ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଯେ ଆପଣ ନିଜ ପରିବାର ସହିତ ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ରାଜି କରାଇପାରିବେ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ବୈଭବ, ଆପଣଙ୍କର ଅଭିଜ୍ଞତା କ’ଣ ଅଛି?
ଛାତ୍ର : ସାର୍ , ଆପଣ ଠିକ୍ କହିଛନ୍ତି, ଆମ ପ୍ରତି ଲୋକମାନଙ୍କର ଆଗ୍ରହ କମିଯାଉଛି,ଆମ ଭିତରେ
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ହଁ!
ଛାତ୍ର : ଯଦି ବହି ପୋକ ହୋଇ ରହିଯିବ, ତେବେ ମଧ୍ୟ ଜୀବନ ବଞ୍ଚିପାରିବ ନାହିଁ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ତେବେ ଏହା ପୁସ୍ତକରୁ ବାହାରିବା ଉଚିତ କି?
ଛାତ୍ର : ଆମେ ବହି ପଢ଼ିବା ଉଚିତ କାରଣ ସେଥିରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଜ୍ଞାନ ଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଆମେ ନିଜ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସମୟ ନେବା ଉଚିତ୍।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ମୁଁ ଏହା କହୁନାହିଁ ଯେ ବହି ପଢ଼ନ୍ତୁ ନାହିଁ, ବହୁତ ପଢ଼ିବା ଉଚିତ୍। ଯେତେ ସମ୍ଭବ ଜ୍ଞାନ ଅର୍ଜନ କରାଯିବା ଉଚିତ, କିନ୍ତୁ ପରୀକ୍ଷା ହିଁ ସବୁକିଛି ନୁହେଁ। ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ପରୀକ୍ଷା ଦୁଇଟି ଭିନ୍ନ ଜିନିଷ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଉଭୟ ଭିନ୍ନ କଥା।
ଛାତ୍ର : ଆପଣ ଆମକୁ ଜୀବନ ବିଷୟରେ ବହୁତ କିଛି ଶିଖାଇଛନ୍ତି। ସେ ଏହା ମଧ୍ୟ ଶିଖାଇଥିଲେ ଯେ ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ କିପରି ଚାପକୁ ଏଡ଼ାଇ ହେବ, କିପରି ଚାପକୁ ଦୂର କରାଯିବ ଏବଂ କିପରି ପରୀକ୍ଷା ଭଲ ଭାବେ ଏବଂ କେଉଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସହିତ କରାଯିବ।
ଛାତ୍ର : ସେ ବହୁତ ସକରାତ୍ମକ ଏବଂ ଆମ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ସକରାତ୍ମକତା ଦେଇଛନ୍ତି ।
ଛାତ୍ର : ସେ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତ ପିଢ଼ିକୁ ସଶକ୍ତ କରୁଛନ୍ତି।
ଛାତ୍ର : ସେ ଆମକୁ ଯାହା କହିଥିଲେ, ମୁଁ ଏହାକୁ ମୋ ଜୀବନରେ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବି!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ବସ, ବସ! ହଁ, ହଁ, ଯେଉଁମାନେ ଏଠାକୁ ପଚାରିବା ପାଇଁ ଆସଛନ୍ତି, ସେମାନେ ଏଠାକୁ ଆସି ପଚାରନ୍ତୁ ?
ଛାତ୍ର : ନମସ୍କାର ସା,ର୍ ମୋର ନାମ ପ୍ରୀତି ବିଶ୍ୱାଳ, ତେଣୁ ମୁଁ ମୋର ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ଦେଖିଛି, ମୋ ଶ୍ରେଣୀରେ ଅନେକ ପିଲା ଅଛନ୍ତି, ବହୁତ ପ୍ରତିଭାବାନ ପିଲା ଅଛନ୍ତି ଏବଂ ଏମିତି ପିଲା ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ କରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କୁ ସେହି ସଫଳତା ମିଳିନଥାଏ, ତେବେ ଆପଣ ସେମାନଙ୍କୁ କ 'ଣ ପରାମର୍ଶ ଦେବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ପରାମର୍ଶ ଦେବା ଉଚିତ ନୁହେଁ, ଆପଣ ବସନ୍ତୁ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପରାମର୍ଶ ଦେବି, ତେଣୁ ଆପଣ ତୁରନ୍ତ ଭାବିବେ ଯେ ମୋତେ ଏପରି କାହିଁକି କହିଲେ, କାହିଁକି କହିଲେ, ସେମାନେ ମୋ ପାଇଁ କ "ଣ ଅନୁଭବ କରିଥାନ୍ତେ, ମୋ ଭିତରେ ଏହାର ଅଭାବ ଅଛି କି?
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସା!ର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଅର୍ଥାତ୍, ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ଅତ୍ୟନ୍ତ ତ୍ରୁଟିପୂର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ କୁତ୍ସିତ ହୋଇଯାଏ, ତେଣୁ ଏପରି କରିବା ଦ୍ୱାରା, ଆପଣ କଦାପି ଆପଣଙ୍କ ସାଥୀଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିପାରିବେ ନାହିଁ। ଭଲ ହେବ ଯେ ଆପଣ ଜାଣିବେ ଯେ ଏଥିରେ ଭଲ ଜିନିଷ କ 'ଣ, ଯଦି ଆପଣ ୫-୭ ଦିନ କଥା ହୁଅନ୍ତି, ତେବେ ଆପଣ ଦେଖିବେ ଯେ ଏହି ଗୀତ ଭଲ ଗାନ କରେ, ଆପଣ ମନେ ରଖିବେ ଯେ ଏହା ବହୁତ ଭଲ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧିଥାଏ, କିଛି ଭଲ ହେଉଛି । ତା 'ପରେ ଆପଣ ତାଙ୍କ ସହିତ ଏହା ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରନ୍ତୁ, ଏବଂ ସେ ଭାବିବେ ଯେ ସେ ମୋ ପ୍ରତି ଆଗ୍ରହୀ, ମୋର ଭଲ ପଏଣ୍ଟ ଜାଣିଛନ୍ତି । ତା 'ପରେ ଯଦି ଆପଣ ତାଙ୍କୁ କୁହନ୍ତି ଯେ ବନ୍ଧୁ, ଆପଣ ଏତେ ପରିଶ୍ରମ କରନ୍ତି, କ' ଣ ହୁଏ, ଆପଣଙ୍କର କ 'ଣ ହୁଏ, କେବଳ ତାଙ୍କୁ ପଚାରନ୍ତୁ, ସେ ନା କହିବେ, ମୁଁ ଏଥିରେ ଭଲ ନୁହେଁ, କୌଣସି ଭୟ ନାହିଁ, ତାଙ୍କୁ ମୋ ଘରକୁ ଆସିବାକୁ କୁହନ୍ତୁ, ଚାଲ ମିଶିକି ପାଠ ପଢିବା। ଦ୍ୱିତୀୟତଃ, ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ ଦେଖିଥିବେ, ଅଧିକାଂଶ ଶିକ୍ଷକ ପଢ଼ାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ପରୀକ୍ଷା ସମୟ ଆସେ, ସେମାନେ କୁହନ୍ତି, ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଲେଖ ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ବୟସ ଯାହା ହେଉନା କାହିଁକି, ଲେଖିବାର ଅଭ୍ୟାସ ବିକଶିତ କରିବା ଉଚିତ ବୋଲି ମୋର ସର୍ବଦା ମତ ରହିଛି। ସେ ଲେଖିଥିବା କବିତା, ବିରାଜ ଆବୃତ୍ତି କରୁଥିବା କବିତା, ଆକାଂକ୍ଷା ଆବୃତ୍ତି କରୁଥିବା କବିତା, ସେମାନେ ଲେଖିଥିବା କବିତାଗୁଡିକ୍ ତାଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରାକୁ ବାନ୍ଧି ରଖିଛି। ଅହମ୍ମଦାବାଦରେ ଜଣେ ସ୍କୁଲ ଛାତ୍ରଙ୍କୁ ଭେଟିବାର ମୋର ମନେ ଅଛି। ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ଏବେ ହୁଏତ ତାଙ୍କ ପିତାମାତାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମୋତେ ଲେଖିଥିବା ଏକ ଚିଠି ପାଇଥିବେ, ଯେଉଁଥିରେ ସେ କହିଥିଲେ ଯେ ସେମାନେ ମୋ ପିଲାକୁ ସ୍କୁଲରୁ ବାହାର କରୁଛନ୍ତି। ଆପଣ କାହିଁକି ଯାଉଛନ୍ତି? ତେଣୁ ସେ କହିଲେ ଯେ ସେ ଧ୍ୟାନ ଦେଉନାହାନ୍ତି, ସେହି ସ୍କୁଲରେ ପରେ ଟିଙ୍କରିଂ ଲ୍ୟାବ୍ ଆରମ୍ଭ ହେବା ମଜାଦାର ଥିଲା, ତେଣୁ ଏହା ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଥିଲା ଯେ ପିଲାଟି ଟିଙ୍କରିଂ ଲ୍ୟାବରେ ଅଧିକ ସମୟ ବିତାଇଥିଲା ଏବଂ ସେଠାରେ ରୋବୋଟ୍ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଥିଲା, ସେମାନେ ସ୍କୁଲ ରୋବୋଟ୍ ରେ ଏକ ନମ୍ବର ଆଣିଥିଲେ । କାହିଁକି? ଯେଉଁ ପିଲା ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲେ, ଅର୍ଥାତ୍, ଯେଉଁମାନେ ପିଲାଟିକୁ ସ୍କୁଲରୁ ବାହାର କରିବାକୁ ଯାଉଥିଲେ, ସେମାନେ ରୋବୋଟ୍ ତିଆରି କରିବାରେ ଏକ ନମ୍ବର ଥିଲେ। ଏହାର ଅର୍ଥ ତାଙ୍କ ପାଖରେ କିଛି ବିଶେଷ ଶକ୍ତି ଅଛି। ସେହି ଶକ୍ତିକୁ ଚିହ୍ନିବା ଶିକ୍ଷକଙ୍କ କାମ, ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଏକ ପରୀକ୍ଷା କଥା କହୁଛି, ଆପଣ କରିବେ, ଆଜି କରିବେ କି?
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ! ଆଜ୍ଞା !
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ଆପଣଙ୍କର ସମସ୍ତ ବନ୍ଧୁ, ପିଲାଦିନରୁ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ୨୫-୩୦ ମନେ ରଖନ୍ତୁ, ତା 'ପରେ ସେମାନଙ୍କର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନାମ, ସେମାନଙ୍କର, ସେମାନଙ୍କ ପିତାଙ୍କ ନାମ ଲେଖିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ, ତେଣୁ ଏହା ୧୦ ହେବ। ତା 'ପରେ ସେମାନଙ୍କ ପିତାମାତାଙ୍କୁ ଲେଖନ୍ତୁ, ସମସ୍ତଙ୍କ ପରିବାରର ନାମ ଆସିବ, ତା' ପରେ ହୁଏତ ସଂଖ୍ୟା ହ୍ରାସ ପାଇବ, ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଯେ ଆପଣ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଆପଣଙ୍କର ଭଲ ବନ୍ଧୁ ବୋଲି ବିବେଚନା କରନ୍ତି, ତେବେ ଆପଣଙ୍କ ପାଖରେ କୌଣସି ସୂଚନା ନାହିଁ, ତାଙ୍କ ବିଷୟରେ କୌଣସି ସୂଚନା ନାହିଁ। ବିମାନ ଚଳାଚଳ ଏହିପରି କାମ କରେ । ତା 'ପରେ ନିଜକୁ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରନ୍ତୁ ଏବଂ ଏହା ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କଥା ଯେ ଭାଇ ଏହି ବୈଭବ ମୁଁ ଏତେ ଦିନ ଧରି ମୋ ସହିତ ଅଛି, ୩ ଦିନ, ବୈଭବରେ ଭଲ କ' ଣ ଗୁଣ ଅଛି, ମୁଁ ଲେଖିପାରିବି କି, ଯଦି ଆପଣ ଏହି ଅଭ୍ୟାସକୁ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇବେ, ତେବେ ଆପଣଙ୍କର ମଧ୍ୟ କୌଣସି ଜିନିଷରେ କ 'ଣ ସକାରାତ୍ମକ ତାହା ଖୋଜିବାର ଅଭ୍ୟାସ ରହିବ। ଯଦି ଆମେ ଏପରି କରିବା, ମୁଁ ଭାବୁଛି ଆପଣମାନେ ଉପକୃତ ହେବେ।
ଛାତ୍ର : ସାର୍, ଏହା ମୋର ପ୍ରଶ୍ନ, ଯେହେତୁ ପରୀକ୍ଷା ପାଖେଇ ଆସୁଛି, ଯଥାଶୀଘ୍ର ପଢ଼ିବା ପାଇଁ, ଭଲ ପଢ଼ିବା ପାଇଁ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ମନରେ ଚାପ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି, ତେଣୁ ସାର୍ୟ ଏହି ସମୟରେ ଅଧ୍ୟୟନ ଉପରେ ଅଧିକ ଧ୍ୟାନ ଦିଅନ୍ତି ଏବଂ ଅଳ୍ପ ଶୋଇଥାନ୍ତି।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ପ୍ରଥମେ, ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଖରେ ୨୪ ଘଣ୍ଟା ଅଛି?
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ତାହା ଜଣା।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : କିଛି ଲୋକ ୨୪ ଘଣ୍ଟା ମଧ୍ୟରେ ବହୁତ ଭଲ କାମ କରୁଛନ୍ତି। କିଛି ଲୋକ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି ଯେ ୨୪ ଘଣ୍ଟା ମଧ୍ୟରେ ଦିନ ବିତାଇବା ପରେ ମଧ୍ୟ କିଛି ହୋଇନାହିଁ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସା!ର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ କଥା ହେଉଛି, ସେମାନଙ୍କର କୌଣସି ପରିଚାଳନା ନାହିଁ, ସେମାନଙ୍କର କୌଣସି ବୁଝାମଣା ନାହିଁ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା !
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ଏପରି ଜଣେ ବନ୍ଧୁ ଆସିଲେ ଏବଂ ଗପସପ ଆରମ୍ଭ କଲେ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଫୋନ୍ ଅଟକି ଯାଇଛି, ସେ ମୋ ସମୟକୁ କିପରି ବ୍ୟବହାର କରିବେ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି। ସର୍ବପ୍ରଥମେ, ଆମେ ଆମର ସମୟ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିବା ଉଚିତ୍। ମୁଁ କିପରି ମୋ ସମୟର ସର୍ବାଧିକ ଉପଯୋଗ କରିବି ସେ ବିଷୟରେ ମୁଁ ବହୁତ ଯତ୍ନଶୀଳ ହେବା ଉଚିତ । ମୁଁ ଏହାକୁ ମୋର ସମୟ ନଷ୍ଟ କରିବାକୁ ଦେବି ନାହିଁ। ଏହାର ଅର୍ଥ ନୁହେଁ, ମୁଁ ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବା, କାର୍ଯ୍ୟର ସମୟ ପରିଚାଳନା ଅନୁଯାୟୀ କାଗଜରେ ଲେଖିବା ଏବଂ ତା 'ପରେ ଆପଣ ଦେଖିବା ଉଚିତ ଯେ ଭାଇ ମୁଁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଥିଲି ଯେ ଆସନ୍ତାକାଲି ମୁଁ ତିନୋଟି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବି, ଯଦି ମୁଁ ତିନୋଟି କାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରିବି, ତେବେ ମୁଁ ତାହା କରିବି ଏବଂ ତା' ପରେ ପରଦିନ ଚିହ୍ନିତ କରିବି ଯେ ମୁଁ କରିଛି କି ନାହିଁ। ଆମେ ଯେଉଁ ବିଷୟକୁ ଭଲପାଉ, ସେଥିରେ ତୁରନ୍ତ ସମୟ ଦେଇଥାଉ ଏବଂ ଯେଉଁ ବିଷୟକୁ ଆମେ ଆଦୌ ପସନ୍ଦ କରୁନାହୁଁ, ତାହାକୁ ସ୍ପର୍ଶ ମଧ୍ୟ କରୁନାହୁଁ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍ତାହା ଠିକ୍।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ସର୍ବପ୍ରଥମେ, ଏହାକୁ ଓଲଟା କରାଯିବା ଉଚିତ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଜଣେ ଆହ୍ୱାନ କରିବା ଉଚିତ, ଏହି ବୁଝାମଣା କ "ଣ, ମନରେ ଏହି ଭୂଗୋଳ କ" ଣ ଭରି ରହିଛି। ଏହି ଭୌଗୋଳିକ ସ୍ଥିତି କାହିଁକି ମୋ ମନକୁ ଆସୁନାହିଁ। ମୁଁ ଭୂଗୋଳକୁ ପରାସ୍ତ କରିବା ଜାରି ରଖିବି, ଏପରି ମନରେ ଜଣେ ଦୃଢ଼ ସଂକଳ୍ପ ନେବା ଉଚିତ୍। ଗଣିତ, ଆରେ ଏଇଟା କ’ଣ ଅଟେ, ଆଜା, ଆଜା ମୋତେ ନିଅ, ତୁମର ଲଢ଼େଇ ଆରମ୍ଭ କରିବ। ମୋତେ ବିଜେତା ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ, ମୋତେ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ନାହିଁ, ମୋତେ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇବାକୁ ପଡ଼ିବ ନାହିଁ।
ଛାତ୍ର : ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଖରେ ୨୪ ଘଣ୍ଟା ଅଛି, କିନ୍ତୁ କିଛି ୨୪ ଘଣ୍ଟା ବହୁତ ଫଳପ୍ରଦ, କିଛି ଗପସପରେ ବିତାନ୍ତି, ଯେପରି ସାର୍ କହିଛନ୍ତି, ତେଣୁ ଆମକୁ ସମୟ ପରିଚାଳନା କରିବାକୁ ପଡିବ, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଯାହା ଘଟେ ତାହା ହେଉଛି ଆମେ ଆମର କାର୍ଯ୍ୟ ଠିକ୍ ସମୟରେ କରିପାରିବା ଏବଂ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ୨୪ ଘଣ୍ଟା ପାଇଁ ଫଳପ୍ରଦ ହୋଇପାରିବୁ।
ଛାତ୍ର : ସା,ର୍ ପ୍ରଥମେ ଆପଣ ବହୁତ ଭଲ ଉତ୍ତର ଦେଇଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ଆମେ ତାଳି ମାରିବୁୁ, କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଫୁଲର ତାଳି ବୋଲି କୁହାଯାଏ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣ ଜାଣନ୍ତି କି ଏପରି କାହିଁକି ହୋଇଥାଏ?
ଛାତ୍ର : ସାର୍, ଏହା ଅକ୍ଷମ ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଇଁ, ଯେଉଁମାନେ ଶୁଣି ପାରନ୍ତି ନାହିଁ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ସେମାନେ ତୁରନ୍ତ ଏହା ତାହା କରି ଦେଖାଇଥାନ୍ତି ।
ଛାତ୍ର : ସାର, ବିଭିନ୍ନ ବିଚାର, ସମ୍ଭାବନା ଏବଂ ପ୍ରଶ୍ନ ଆମ ମନରେ ଆସିଥାଏ। ସାର, ଏହି ବଭଳି ଅସୁବିଧା ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥାଏ, ତେବେ ଆମେ ଆମ ମନକୁ କିପରି ଶାନ୍ତ ରଖିବୁ?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଦେଖନ୍ତୁ, ମୁଁ ଭାବୁନାହିଁ ଯେ ଆପଣ ବିଚଳିତ ହେବେ।
ଛାତ୍ର : ସାର୍ ଅଳ୍ପ ବହୁତ ହୋଇଥାଏ, ସାର କାରଣ ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ମୁଁ ଭାବୁନାହିଁ ଯେ ଆପଣ ବିଚଳିତ ହେବେ।
ଛାତ୍ର : ସା,ର୍ ଟିକିଏ ଅସୁବିଧା ହେଉଛି।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : କାରଣ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସର ସ୍ତର ଦେଖିପାରୁଛି। ଯେବେଠାରୁ ମୁଁ ତୁମକୁ ସକାଳେ ଦେଖିଲି, ତୁମର ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସର ସ୍ତର ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଅଟେ।
ଛାତ୍ର : କିନ୍ତୁ ତଥାପି ସା,ର୍ ଗୋଟିଏ କଥା ହେଉଛି ପରୀକ୍ଷା କଠିନ ହୋଇଥାଏ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ତେବେ ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଯେ ଆପଣ ନିଜକୁ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ ଏବଂ ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଅନୁଭବ କରୁଛନ୍ତି ଯେ ସବୁ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଠିକ୍ ହେଉଛି ଏହା, ସବୁ ପିଲା ଭଲ ଅଛନ୍ତି, ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀର ପିଲାମାନେ ପରସ୍ପର ସହ କଥା ହେବେ, ୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍୍କାଲି ପଢି ପାରିଲି ନାହିଁ, ନିଦ ଆସିଲା, କାଲି ମନ ଭଲ ନ ଥିଲା , ସମସ୍ତେ ଏହିପରି କଥାବାର୍ତ୍ତା କରନ୍ତି। ଏପରିକି ଫୋନରେ ଥିବା ବନ୍ଧୁମାନେ ମଧ୍ୟ....।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା! ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ତେବେ ଧ୍ୟାନ କିପରି ରହିବ ଭାଇ?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ସବୁଠାରୁ ମୂଲ୍ୟବାନ ଜିନିଷ?
ଛାତ୍ର : ବର୍ତ୍ତମାନ, ବର୍ତ୍ତମାନର ସମୟ, ବର୍ତ୍ତମାନ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଯଦି ସେ ଚାଲିଯାଇଛନ୍ତି, ତେବେ ଠିକ୍ ସେହିଭଳି, ଅତୀତ ଚାଲିଯାଇଛି, ଯଦି ସେ ଆପଣଙ୍କ ହାତରେ ଅଛି ତେବେ ଏହା ଆପଣଙ୍କ ହାତରେ ....
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ତେବେ ଏହା ଜୀବନର ଏକ ଅଂଶ ହୋଇଯାଏ, କିନ୍ତୁ ଆପଣ କେତେବେଳେ ଦେଖିବେ, ଏକ ବହୁତ ଭଲ ପବନ ହେଉଛି, କିନ୍ତୁ ଆପଣ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିବେ ଯେ ପବନ ଅଛି, କେତେ ଚମତ୍କାର ଝରଣା, ଯଦି ଆପଣ ଟିକିଏ ଧ୍ୟାନ ଦିଅନ୍ତି, ତେବେ ମୁଁ ହଁ କହିଲି, ଆପଣ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏହାକୁ ଅନୁଭବ କରିଥିବେ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ ପବନ ବହିଥିଲା।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :କୌଣସି ଧ୍ୟାନ ଦିଆଯାଉ ନ ଥିଲା।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସା!ର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ଆମର ଧ୍ୟାନ ଅନ୍ୟତ୍ର ଥିଲା।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ଛାତ୍ର : ଆପଣଙ୍କୁ ମୋର ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି ଯେ ଆଜିର ଯୁବ ଛାତ୍ରମାନେ, ପଢ଼ିବା ସମୟରେ, ଆମେ ଡିପ୍ରେସନ ଏବଂ ଚିନ୍ତା ଭିତରକୁ ଯାଇଥାଉ, ସାର୍, ତେବେ ଆମେ ଏଥିରୁ କିପରି ବାହାରି ପାରିବା, ସାର୍?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଏହି ସମସ୍ୟା କେଉଁଠୁ ଆରମ୍ଭ ହେଲା? ଧୀରେ ଧୀରେ ଆପଣ ଦେଖିଥିବେ ଯେ ଘରେ କେହି କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଛନ୍ତି, ତେବେ ଭଲ ଲାଗୁନାହିଁ। ପୂର୍ବରୁ ସେ ତାଙ୍କ ସାନ ଭାଇଙ୍କ ସହ ବହୁତ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଥିଲେ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଏବେ ଲାଗୁଛି, ସାର୍ ଖାଉଛନ୍ତି, ଯାଆନ୍ତୁ, ଆପଣ ଯାଆନ୍ତୁ, ପୂର୍ବରୁ ମୁଁ ସ୍କୁଲରୁ ଦୌଡ଼ି ଦୌଡ଼ି ଆସୁଥିଲି, ମୁଁ ମୋ ମାଆଙ୍କୁ ସ୍କୁଲରେ ଘଟିଥିବା ସମସ୍ତ ଘଟଣା କହୁଥିଲି।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଏବଂ ଏବେ ମା 'ଙ୍କୁ କୁହନ୍ତୁ ନାହିଁ,' ସେକଥା ଛାଡ। ଆସନ୍ତୁ, କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ବହିଟି ନିଅନ୍ତୁ, ଛାଡ଼ି ଦିଅନ୍ତୁ, ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ ଏହି ଆଚରଣ ଦେଖିଥିବେ, ଧୀରେ ଧୀରେ ଏହା ନିଜକୁ କାଟିଥାଏ, ସଙ୍କୁଚିତ ହୁଏ ଏବଂ ଧୀରେ ଧୀରେ ଏହା ଅବସାଦରେ ଚାଲିଯାଏ। ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ଥିବା ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ ବିଷୟରେ ଆପଣ କାହାକୁ ବିନା ଦ୍ୱିଧାରେ ଖୋଲାଖୋଲି କଥାବାର୍ତ୍ତା ଭାବରେ କହିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଉଚିତ୍ । ଯଦି ଆପଣ ନା କହିବେ, ତେବେ ଆପଣ ଏହାକୁ ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ରଖିବେ, ତା 'ପରେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଏକ ବଡ଼ ବିସ୍ଫୋରଣ ହେବ। ପୂର୍ବରୁ ଆମ ସାମାଜିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ବହୁତ ଭଲ ସୁବିଧା ଥିଲା। ଆମ ପରିବାର ନିଜ ଭିତରେ ଏକ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଥିଲା। ବେଳେବେଳେ କିଛି କାମ ଜେଜେବାପାଙ୍କ ସହ, ବେଳେବେଳେ ଜେଜେମା 'ଙ୍କ ସହ, ବେଳେବେଳେ ବଡ଼ ଭାଇଙ୍କ ସହ, ବେଳେବେଳେ ଭିଣୋଇଙ୍କ ସହ ଖୋଲାଖୋଲି ଭାବେ କରାଯାଉଥିଲା, ଅର୍ଥାତ୍ ଆପଣଙ୍କୁ କିଛି ନା କିଛି ମିଳୁଥିଲା। କୁକର୍ ହୁଇସିଲ୍ ବାଜୁଥିବା ବେଳେ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : କୁକର୍ ଫାଟିଯାଏ ନାହିଁ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ସେହିଭଳି, କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି ଏହା ଆପଣଙ୍କର ଚାପ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସା!ର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :ଏବଂ ବାଟରେ, ଦାଦା କହନ୍ତି, ନା, ପୁଅ ଏପରି କରେ ନାହିଁ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ହେଲେ ଆମେ ଭଲ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ। ସେତେବେଳେ ଦାଦା କହୁଥିଲେ, ମାମୁଁ କହୁଥିଲେ, ଆରେ ଭାଇ ଭଲ ଭାଗୁଥିଲା ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଯତ୍ନ ନେବା ମଣିଷର ସ୍ୱଭାବ। ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଏଠାକୁ ଆସି ଭାଷଣ ଦେଉଛି, ତେବେ ଆପଣ କ "ଣ ଭାବୁଛନ୍ତି ଯେ ଏହି ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ନିଜକୁ କ" ଣ ଭାବୁଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ମୋତେ ଆପଣଙ୍କ ଗୀତ ଶୁଣି ଖୁସି ଲାଗୁଛି, ମୋତେ ଆପଣଙ୍କ ଗ୍ରାମରୁ ଆପଣଙ୍କ କଥା ଜାଣିବାକୁ ଭଲ ଲାଗୁଛି। ଏହାର ଅର୍ଥ ମଧ୍ୟ ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି, ମଣିଷ, ଏହା ଠିକ୍ ଆପଣଙ୍କ ଭଳି। ଚାଲ କଥା ହେବା। ଆପଣଙ୍କର କୌଣସି ଚାପ ରହିବ ନାହିଁ, ଏହା ଅବସାଦର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ କାରଣ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ। ଦ୍ୱିତୀୟ ପ୍ରଥମ ଶିକ୍ଷକ, ମୋର ମନେ ଅଛି, ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ପଢ଼ୁଥିଲି, ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲି ଯେ ମୋ ଶିକ୍ଷକ ଯାହା ହୁଅନ୍ତୁ ନା କାହିଁକି, ସେ ମୋ ପାଇଁ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରୁଥିଲେ, ମୋ ହସ୍ତାକ୍ଷର ଭଲ ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ ମୋର ମନେ ଅଛି ଯେ ମୋ ଶିକ୍ଷକ ମୋ ହସ୍ତାକ୍ଷରକୁ ଠିକ୍ କରିବା ପାଇଁ ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ କରୁଥିଲେ। ବୋଧହୁଏ ତାଙ୍କ ହସ୍ତାକ୍ଷର ତାଙ୍କଠାରୁ ଭଲ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ମୋର ନଥିଲା। କିନ୍ତୁ ମୁଁ ପ୍ରଭାବିତ ହେଲି ଯେ ସେ ମୋ ପାଇଁ ଏତେ ପରିଶ୍ରମ କରିଥିଲେ।
ଛାତ୍ର : ସା,ର୍ ମୋର ଗୋଟିଏ ଶେଷ ପ୍ରଶ୍ନ ଥିଲା।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ହଁ!
ଛାତ୍ର : ପିତାମାତାଙ୍କ ଚାପ ଯୋଗୁଁ, ଅନେକ ଛାତ୍ର କ୍ୟାରିୟର କିମ୍ବା ଷ୍ଟ୍ରିମ୍ ପାଇଁ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁଥିରେ ସେମାନଙ୍କର କୌଣସି ଆଗ୍ରହ ନାହିଁ, ତେବେ ସେହି ଛାତ୍ରମାନେ କିପରି ସେମାନଙ୍କ ପିତାମାତାଙ୍କ ଭାବନାକୁ ଆଘାତ ନକରି କ୍ୟାରିୟର କିମ୍ବା ଷ୍ଟ୍ରିମକୁ ଅନୁସରଣ କରିପାରିବେ ଯେଉଁଥିରେ ସେମାନଙ୍କର ଆଗ୍ରହ ଅଛି ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ପିତାମାତା ଜିଦ୍ କରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଯଦି ନ କରନ୍ତି, ତେବେ ପିତାମାତା ଆଘାତ ପାଆନ୍ତି, ତାହା ନୁହେଁ, ସେମାନେ ଆଶା କରନ୍ତି ଯେ ମୋ ଭାଇ ଏହିପରି ହେବେ, ମୋ ପିଲା ଏହା କରିବ ଏବଂ ଏହାର ଏକ କାରଣ ଅଛି, ସେମାନଙ୍କର ନିଜସ୍ୱ ଚିନ୍ତାଧାରା ନାହିଁ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଦେଖନ୍ତୁ ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କର ସାମାଜିକ ସ୍ଥିତି ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ହୋଇଯାଏ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସା!ର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ତେଣୁ ପିତାମାତାଙ୍କୁ ମୋର ପରାମର୍ଶ ହେଉଛି ଯେ ଦୟାକରି ଆପଣଙ୍କ ପିଲାକୁ ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ଆଦର୍ଶ ଭାବେ ଠିଆ କରାନ୍ତୁ ନାହିଁ। ନିଜ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଭଲ ପାଆନ୍ତୁ, ସେମାନଙ୍କର ଶକ୍ତି ଦେଖନ୍ତୁ, ସେମାନଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତୁ, ଦୁନିଆରେ ଏପରି କେହି ନାହାଁନ୍ତି ଯାହାଙ୍କ ପାଖରେ ତାହା ନାହିଁ। ଯେପରି ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ କହିଲି, ସେ ପିଲାଟିକୁ ସ୍କୁଲରୁ ବାହାର କରିଦେବାକୁ ଯାଉଥିଲେ, ସେ ରୋବୋଟ୍ ତିଆରି କରିବାରେ ଏକ ନମ୍ବରକୁ ଆଣିଥିଲା, ପିଲାଟି ଯିଏକି ଏକ ସମୟରେ ସ୍କୁଲରେ କ୍ରୀଡ଼ାରେ ବହୁତ ବଡ଼, ଆପଣ ସଚିନ ତେନ୍ଦୁଲକରଙ୍କୁ ଏତେ ବଡ଼ ନାମ ଶୁଣୁଛନ୍ତି, ସେ ନିଜେ ଅଧ୍ୟୟନ ବିଷୟରେ କୁହନ୍ତି, ମୋର କୌଣସି ବିଷୟ ନଥିଲା, ମୋର ଅଧିକ ପଢ଼ିବା ପାଇଁ ମନ ନଥିଲା, କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ପିତାମାତା ତାଙ୍କ ଭିତରେ ଏହି ଦକ୍ଷତା ଦେଖିଥିଲେ, ତାଙ୍କ ଶିକ୍ଷକ ଏହାକୁ ଦେଖିଥିଲେ, ତାଙ୍କ ଜୀବନ ବଦଳି ଯାଇଥିଲା। ମୋତେ ଥରେ କେହି ଜଣେ ପଚାରିଥିଲେ ଯେ ଯଦି ଆପଣ ଜଣେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ, ଜଣେ ମନ୍ତ୍ରୀ, ଜଣେ ମନ୍ତ୍ରୀ ନୁହନ୍ତି, ଏବଂ କେହି ଆପଣଙ୍କୁ ଏକ ବିଭାଗ ନେବାକୁ କହିଥିଲେ, ତେବେ ଆପଣ କେଉଁ ବିଭାଗକୁ ପସନ୍ଦ କରିବେ? ତେଣୁ ମୁଁ ଉତ୍ତର ଦେଇଥିଲି, ମୁଁ ଦକ୍ଷତା ବିକାଶ ବିଭାଗ ନେଇଥାନ୍ତି।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :କୌଶଳର ବହୁତ ଶକ୍ତି ଅଛି, ହଁ, ଆମେ ଦକ୍ଷତା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେବା ଉଚିତ ଏବଂ ପିତାମାତା ମଧ୍ୟ ପୁଅର ଅଧ୍ୟୟନରେ ଧ୍ୟାନ ନାହାଁନ୍ତି, ତେଣୁ ଅନ୍ୟ କେଉଁଠି ତାଙ୍କର ଶକ୍ତି ରହିବ, ତାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିବ ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ କରିବା ନାହିଁ , ତେବେ ମୁଁ ଭାବୁଛି ଏହି ଚାପ ହ୍ରାସ ପାଇବ।
ଛାତ୍ର : ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମୋଦୀ ପିତାମାତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଥିଲେ ଯେ ପିଲାମାନଙ୍କ ଉପରେ ଚାପ ପକାଇବା ଉଚିତ ନୁହେଁ। ପିଲାମାନେ ପିତାମାତାଙ୍କଠାରୁ ଶିଖିବା ଉଚିତ ଏବଂ ପିତାମାତା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝିବା ଉଚିତ୍। ପାରସ୍ପରିକ ବୁଝାମଣା ରହିବା ଉଚିତ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଚାଲ ସେଠାକୁ ଯିବା, ଟିକିଏ ପାଖକୁ ଆସିବା, ସମସ୍ତେ ବହୁତ ଦୂରରେ ଅଛନ୍ତି। ଆପଣଙ୍କୁ ଧ୍ୟାନ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଏବେ ଧ୍ୟାନ ସରଳ ହୋଇଯିବ, ନିଜ ଭାଷାରେ, ତେଣୁ ଆପଣ କ "ଣ କହିବେ, ଧ୍ୟାନ ଦିଅନ୍ତୁ।
ଛାତ୍ର : ଧ୍ୟାନ କେନ୍ଦ୍ରିତ କରିବା!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଦେଖନ୍ତୁ, ଏବେ ଏହି ଝରଣା ଚାଲୁଛି, କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ଏହାର ଶବ୍ଦ ଶୁଣନ୍ତୁ, ଆପଣ ସେଥିରେ କୌଣସି ଗୀତ ଶୁଣୁଛନ୍ତି କି?
ଛାତ୍ର : ମୁଁ ସାରଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସବୁଠାରୁ ଭଲ ଜିନିଷ ପାଇଲି ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ସାର୍ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଧ୍ୟାନ କରିବାକୁ କହିଥିଲେ, ବିଶେଷ କରି ଯେତେବେଳେ ସେ କହିଥିଲେ ଯେ ଝରଣା ସେଠାରେ ଅଛି, ଏହାକୁ ନିରୀକ୍ଷଣ କରନ୍ତୁ ଏବଂ ଆପଣଙ୍କ ମନରେ କ 'ଣ ଚାଲିଛି ତାହା ମଧ୍ୟ ନିରୀକ୍ଷଣ କରନ୍ତୁ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣ ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କ କଥା ଶୁଣିଛନ୍ତି କି?
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ :କେମିତି ଲାଗିଲା?
ଛାତ୍ର : ବହୁତ ଭଲ ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ପାଞ୍ଚଟି ସ୍ୱର ନିଶ୍ଚୟ ଏକାଠି ହୋଇଥିବ। କେଉଁ ଧ୍ୱନି କେଉଁଠାରୁ ଆସୁଛି, କାହାଠାରୁ ଆସୁଛି ତାହା ଆପଣ କେବେ ଚିହ୍ନଟ କରିଛନ୍ତି କି? ଯଦି ଏହା ହେଲା, ତେବେ ଆପଣ ଧ୍ୟାନ କେନ୍ଦ୍ରିତ କରିଥିଲେ। ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଥିବା ଏକମାତ୍ର ଶକ୍ତି ସହିତ ସେ ନିଜକୁ ଯୋଡ଼ିଦେଲେ। ଯେପରି ମୋତେ ବୈଭବ କେବଳ ପଚାରିଥିଲେ, ବହୁତ ଚିନ୍ତା ହେଉଛି, ଏହାର ପ୍ରତିକାର କ "ଣ, ଶ୍ୱାସକ୍ରିୟା!
ଛାତ୍ର : ସାର୍ ପ୍ରାଣାୟାମ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ହଁ, ପ୍ରାଣାୟାମ ବହୁତ କାମ କରିଥାଏ। ଆପଣମାନେ ଏକ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଶକ୍ତି ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତି। ଆପଣ ନିଃଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ୱାସ ନେବା ସମୟରେ ଅନୁଭବ କରନ୍ତୁ ଯେ ଥଣ୍ଡା ପବନ ଭିତରକୁ ଆସୁଛି ଏବଂ ଗରମ ପବନ ବାହାରକୁ ଆସୁଛି। ଆପଣ କେଉଁ ନାସାରନ୍ଧ୍ରରୁ ବାୟୁ ନେଉଛନ୍ତି ତାହା ଯାଞ୍ଚ କରୁଛନ୍ତି କି?
ଛାତ୍ର : ଠିକ୍!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଉଭୟ ନାକରୁ ପବନ ଆସୁ ନାହିଁ, ତେବେ ଅନ୍ୟଟି ଖରାପ ଲାଗିବ। ଏବେ ମନେକରନ୍ତୁ ଆପଣଙ୍କୁ ଡାହାଣରୁ ବାମକୁ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିବ, ତା 'ପରେ ଆପଣ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେବେ, ତା' ପରେ ଏହା ଗ୍ରହଣ କରାଯିବ?
ଛାତ୍ର : ନା!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଏକ କୌଶଳ ଅଛି, ଯଦି ଆପଣଙ୍କର ଡାହାଣ ଡାହାଣ ଅଛି, ତେବେ ବାମ ଦାନ୍ତକୁ ଔଷଧ ଦିଅନ୍ତୁ ଏବଂ ଏହିପରି ଆଙ୍ଗୁଠିକୁ ଗୋଟିଏ ପାର୍ଶ୍ୱରେ ଦବାନ୍ତୁ। ଆପଣ ଦେଖନ୍ତୁ, ଯେଉଁ ନିଃଶ୍ୱାସ ପୂର୍ବରୁ ଏଠାକୁ ଯାଉଥିଲା, ଏବେ ତାହା ଧୀରେ ଧୀରେ ଏଠାକୁ ଚାଲିଯାଇଛି।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସା!ର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ୫ ସେକେଣ୍ଡରେ, ଶରୀର ଉପରେ ଆପଣଙ୍କର ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଏଠାକୁ ଆସୁଛି।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଉଭୟ ନାସାରନ୍ଧ୍ରରେ ନିଃଶ୍ୱାସ ନେବା ଉଚିତ। ସନ୍ତୁଳନ ରହିବା ଉଚିତ, ତେବେ ଯେମିତି ଆପଣଙ୍କୁ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଶିକ୍ଷକ ହାତକୁ କରିବାକୁ କହୁଛନ୍ତି କରନ୍ତୁ । ବସନ୍ତୁ, ଏବେ ନିଃଶ୍ୱାସ ନିଅନ୍ତୁ। ଦେଖ, ଦୁଇଟି ଯାକ ନାକରେ ନିଶ୍ୱାସ ଯିବାଆସିବା କଲା ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସା,ର୍ ଆଜ୍ଞା ସା,ର୍ ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ମୁଁ କହୁଛି, ସେମାନେ କହୁଛନ୍ତି ଏହା ପ୍ରକୃତରେ ହେଉଛି ।
ଛାତ୍ର : ସା,ର୍ ଏହା ପ୍ରକୃତରେ ଘଟୁଛି।
ଛାତ୍ର : ସାର୍, ଯେତେବେଳେ ସେ ଏଠାକୁ ଆସିଲେ, ସେ ଆମକୁ ଧ୍ୟାନ ବିଷୟରେ କହିଲେ, ତେଣୁ ଆମେ ବହୁତ ଭଲ ଅନୁଭବ କଲୁ ଏବଂ ଆମର ସମସ୍ତ ଭୟ ଇତ୍ୟାଦି ଦୂର ହୋଇଗଲା ।
ଛାତ୍ର : ସେ ଆମକୁ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଶିଖାଇଛନ୍ତି? ସେ ଆମକୁ ଏହା ମଧ୍ୟ କହିଥିଲେ ଯେ ଆମେ କିପରି ଆମ ଶ୍ୱାସକ୍ରିୟାକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିପାରିବା। ଆମେ ମଧ୍ୟ ଏତେ ଚାପ ନେବା ଉଚିତ ନୁହେଁ। ଚାପ ଯାହା ହେଉନା କାହିଁକି, ଏହାକୁ ଖୋଲାଖୋଲି ଉପଭୋଗ କରନ୍ତୁ। ଏ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା ମଧ୍ୟ କରନ୍ତୁ ନାହିଁ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଠିକ୍ ଅଛି, କର, ପାଖକୁ ଆସ! ଆଜି ଆମର ଗୁରୁକୁଳ ହେଉ!
ଛାତ୍ର : ସା,ର୍ ଆମେ ସକାଳେ ଲାଫ୍ଟର ଥେରାପି ମଧ୍ୟ କରିଥିଲୁ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଭଲ! ୱାହ! କିଏ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ହସୁଥିଲା?
ଛାତ୍ର : ସା,ର୍ ସମସ୍ତେ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣ କ "ଣ ଶିଖାଇଛନ୍ତି? ଆସ, ମୋତେ କିଛି ଦେଖାଅ!
ଛାତ୍ର : ହା-ହା! ହଁ ହଁ! ହା-ହା! ହଁ ହଁ! ହା-ହା! ହଁ ହଁ! ହା-ହା! ହଁ ହଁ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଯଦି ଆପଣ ଯାଇ ପରିବାର ମଧ୍ୟରେ ଏହା କରାଇବେ, ତେବେ ଆପଣ କହିବେ କି ଏହା କରିଦିଆଯାଇଛି? ଗୋଟିଏ କାମ କରନ୍ତୁ, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଘରେ ଏକାଠି କରନ୍ତୁ ଏବଂ ତାହା କରନ୍ତୁ। ଏହାର ନିଜସ୍ୱ ଖୁସିର ଶକ୍ତି ଅଛି, ତେଣୁ ତିନି ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ ଦେଖନ୍ତୁ, ଘରର ବାତାବରଣ ବଦଳିବ।
ଛାତ୍ର : ଆମେ ଭାବିଲୁ, ଯେପରି ଗତ ଥର ପି. ଏମ୍. ସାର୍ ମଞ୍ଚରେ ଥିଲେ, ବାକି ପିଲାମାନେ ତଳେ ଥିଲେ, ଆମେ ଭାବିଲୁ ଏହା କିଛି ଏହିପରି ହେବ। ଏମିତି ନଥିଲା, ଆଜି ସେ ଜଣେ ବନ୍ଧୁ ଭଳି କଥା କହୁଥିଲେ, ଆମକୁ ଲାଗୁନଥିଲା ଯେ ଭାରତର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଏଠାରେ ଅଛନ୍ତି।
ଛାତ୍ର : ମୋର ନାମ ଯୁକ୍ତା ମୁଖୀ ସା!ର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣ କେଉଁଠୁ ଆସିଛନ୍ତି, ପୁଅ?
ଛାତ୍ର : ଛତିଶଗଡ଼!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଛତିଶଗଡ଼!
ଛାତ୍ର : ହଁ ସା,ର୍ ମୁଁ ପଚାରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି, ଛୋଟ ବିଜୟରେ ଆମେ କିପରି ଖୁସି ହୋଇପାରିବୁ? କାରଣ ମୁଁ ସବୁକିଛି ସହିତ ଅଧିକ ନକାରାତ୍ମକ ହୋଇଯାଏ!
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣ ନିଜେ କାହିଁକି ଭାବୁଛନ୍ତି ଯେ ଅନ୍ୟମାନେ ଏମିତି କହୁଛନ୍ତି ଯେ ଆପଣ ନକାରାତ୍ମକ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି?
ଛାତ୍ର : ଏହି ପ୍ରତିଶତ ମୁଁ ଦଶମରେ ଭାବିଥିଲି ଯେ ୯୫ ଆସିବ, କିନ୍ତୁ ୯୩ ଆସିଲା, ୨ ପ୍ରତିଶତ କମ୍, ତେଣୁ ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ବହୁତ ହତାଶ ଥିଲି।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଦେଖ ପୁଅ, ମୁଁ ଏହାକୁ ସଫଳ ବୋଲି ବିବେଚନା କରିବି। ଲକ୍ଷ୍ୟ ଏପରି ହେବା ଉଚିତ ଯେ ଏହା ପହଞ୍ଚିବା ଭିତରେ ଥିବ, କିନ୍ତୁ ହାତରେ ନ ଥିବ, ତେଣୁ ସର୍ବପ୍ରଥମେ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ଯେ ଆପଣ ନିଜର ସାମର୍ଥ୍ୟଠାରୁ ଦୁଇ ପଏଣ୍ଟ ଅଧିକ ଉଚ୍ଚରେ ଏକ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥିର କରିଛନ୍ତି। ଏହା ଖରାପ ନୁହେଁ ଏବଂ ଆପଣ ୯୦ ଏବଂ ଆପଣ ଦେଖିବେ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଯଦି ଆପଣ ୯୭ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଧାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି, ଆପଣ ୯୫ ସହିତ ଆସନ୍ତି, ଆପଣ ଗର୍ବିତ ଯେ ଆପଣ ୯୫ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଧାର୍ଯ୍ୟ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଆପଣ ୯୭ ରଖିନାହିଁ, ୯୯ ରଖିପାରିନାହିଁ, ୧୦୦ କାହିଁକି ରଖିଲ ନାହିଁ ୯୫ ରଖିଲି, ଆପଣଙ୍କର ନିଜ ଉପରେ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା। ଆପଣ ସମାନ ଜିନିଷକୁ ଭିନ୍ନ ଢଙ୍ଗରେ ଦେଖିପାରିବେ।
ଛାତ୍ର : ସାର୍, ପରୀକ୍ଷାର ସମୟ ଦୃଷ୍ଟିରୁ, ଅନେକ ଛାତ୍ର ବୋର୍ଡ ପରୀକ୍ଷାକୁ ଭୟ କରନ୍ତି, ସାର୍, ଏବଂ ସେମାନେ ନିଜର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟର ଯତ୍ନ ନିଅନ୍ତି ନାହିଁ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ପ୍ରଥମ ସମସ୍ୟା ହେଉଛି ଯେ ସେଠାରେ କମ୍ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଅଛନ୍ତି। ପ୍ରଥମ ଦୋଷ ହେଉଛି ତାଙ୍କ ପରିବାରର, ତାଙ୍କୁ ଜଣେ ଭଲ କଳାକାର ହେବାକୁ ପଡିବ, ସେ ବହୁତ ଭଲ ଡ୍ର କରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସେମାନେ କୁହନ୍ତି ନା, ଆପଣଙ୍କୁ ଜଣେ ଇଞ୍ଜିନିୟର ହେବାକୁ ପଡିବ, ଆପଣଙ୍କୁ ଜଣେ ଡାକ୍ତର ହେବାକୁ ପଡିବ।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଏବଂ ତା 'ପରେ ତାଙ୍କ ଜୀବନ ସର୍ବଦା ଚାପରେ ରହିଥାଏ, ତେଣୁ ସର୍ବପ୍ରଥମେ, ମୁଁ ମୋ ପିତାମାତା ଏବଂ ପରିବାର ସଦସ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ଯେ ସେମାନେ ଆପଣଙ୍କ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ। ସେମାନଙ୍କୁ ଜାଣିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ, ସେମାନଙ୍କ ଇଚ୍ଛାକୁ ବୁଝନ୍ତୁ, ସେମାନଙ୍କ ସାମର୍ଥ୍ୟକୁ ବୁଝନ୍ତୁ, ସେମାନଙ୍କ ସାମର୍ଥ୍ୟ ଅନୁଯାୟୀ ସେମାନେ କ 'ଣ କରନ୍ତି ତାହା ନିରୀକ୍ଷଣ କରନ୍ତୁ। ସମ୍ଭବ ହେଲେ ତାଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତୁ। ଯଦି ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି ଯେ ସେ କ୍ରୀଡ଼ା ପ୍ରତି ଆଗ୍ରହୀ, ତେବେ ତାଙ୍କୁ କୌଣସି କ୍ରୀଡା ଇଭେଣ୍ଟ ଦେଖିବା ପାଇଁ କୌଣସି ସ୍ଥାନକୁ ନେଇ ଯାଆନ୍ତୁ, ସେ ପ୍ରେରଣା ପାଇବେ। ଦ୍ୱିତୀୟତଃ, ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଶିକ୍ଷକମାନେ ମଧ୍ୟ ଏପରି ଏକ ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତି, ଯେ ଚାରୋଟି ଭଲ ପିଲା ସ୍ମାର୍ଟ, ସେମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ସେମାନଙ୍କୁ ପଚାରନ୍ତି, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଉପରେ ଆଦୌ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ, ଶେଷ ବେଞ୍ଚରେ ବସନ୍ତି, ଆପଣଙ୍କର କାମ ନାହିଁ। ଏହା ତାଙ୍କୁ ବିଚଳିତ କରିଥାଏ। ମୁଁ ଶିକ୍ଷକଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ଯେ କୌଣସି ଛାତ୍ର-ଛାତ୍ରୀ ମଧ୍ୟରେ ତୁଳନା କରନ୍ତୁ ନାହିଁ। ମଝିରେ ଜଣେ ଛାତ୍ରଙ୍କୁ ଟଣାଓଟରା କରିବା ବନ୍ଦ କରନ୍ତୁ, ଯଦି ଆପଣ କିଛି କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ତେବେ ତାଙ୍କୁ ଅଲଗା ହାତରେ ଦେଖନ୍ତୁ, ପୁଅ, ଆପଣ ବହୁତ ଭଲ, ବହୁତ ପରିଶ୍ରମୀ, ଏହା ଉପରେ ଟିକେ ଧ୍ୟାନ ଦିଅନ୍ତୁ ଏବଂ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କୁ ପୁନର୍ବାର ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ପଡିବ, ମୁଁ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରିବି, ଭଲ ନମ୍ବର ଆଣିବି, ମୁଁ ଗତ ଥର ଅପେକ୍ଷା ଭଲ କରିବି, ମୁଁ ମଧ୍ୟ ମୋ ଏବଂ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ସାମ୍ନାରେ ଭଲ କରିବି। କିନ୍ତୁ ଏହା ଜୀବନ ନୁହେଁ, ଯେହେତୁ ମୁଁ ଦେଖୁଥିଲି, ଆପଣ ନିଜ ଭିତରେ ହଜିଯାଇଥିବା ପରି ଲାଗୁଛି, ଖୋଲାଖୋଲି ଭାବରେ ମିଶୁନାହାନ୍ତି ।
ଛାତ୍ର : ମୋ ବିଦ୍ୟାଳୟର ଜଣେ ବରିଷ୍ଠ ଛାତ୍ର ଭାବରେ ଅଧିକାଂଶ ସମୟରେ ମୋ ବିଚାର ମୋ ଜୁନିଅରମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ପରୀକ୍ଷା ପରୀକ୍ଷା ବିଷୟରେ ଉତ୍ସାହିତ କରିବା କିମ୍ବା ଏହା ସାଂସ୍କୃତିକ ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ବିଷୟରେ, କିନ୍ତୁ ବେଳେବେଳେ ମୁଁ ଅନୁଭବ କରେ ଯେ ମୁଁ ନିଜକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରିବାରେ ସକ୍ଷମ ହେଉନାହିଁ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣ କେବେ ବି ନିଜକୁ ଅଲଗା କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ। ଆପଣ ଏକା ନିଜ ବିଷୟରେ ବହୁତ କିଛି ଚିନ୍ତା କରନ୍ତି। କାହା ସହିତ ସେୟାର କରନ୍ତୁ ନାହିଁ, ଆପଣଙ୍କୁ ପ୍ରେରଣା ଦେବା ପାଇଁ କେହି ଜଣେ ଦରକାର। ଆପଣଙ୍କ ପରିବାରରେ କେହି ଜଣେ, ଆପଣଙ୍କ ବରିଷ୍ଠମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ, ଅନ୍ୟ କେହି ଜଣେ ନିଜକୁ ଚ୍ୟାଲେଞ୍ଜ କରିପାରିବେ ଯେ ଆଜି ମୋତେ ୧୦ କିଲୋମିଟର ସାଇକେଲ୍ ଚଳାଇବାକୁ ପଡିବ। ଯଦିଓ ଏହା ଅରୁଣାଚଳର ପର୍ବତରେ ୧୦ କିଲୋମିଟର, ମୁଁ ଆଜି ତାହା କରିଛି ବୋଲି ଦେଖିବା ପାଇଁ ସାରା ଦିନର ମଜା ନିଅନ୍ତୁ। ଆପଣଙ୍କର ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ। ଏଗୁଡ଼ିକ ହେଉଛି ଛୋଟ ଛୋଟ ପରୀକ୍ଷଣ, ଯେଉଁଥିରେ ଆପଣ ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ପରାସ୍ତ କରିଥାନ୍ତି। ବର୍ତ୍ତମାନକୁ ଏପରି ଭାବରେ ବଞ୍ଚନ୍ତୁ ଯେ ଅତୀତ ଆମର ହାରିଯିବ ।
ଛାତ୍ର : ଗୋଟିଏ କଥା ସେ କହିଥିଲେ ଯେ ଆତ୍ମ-ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖିବା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ, ଆପଣ ଆତ୍ମ-ପ୍ରେରିତ ହେବା ଉଚିତ ଏବଂ ନିଜକୁ ପ୍ରେରିତ କରିବା ପାଇଁ ଆପଣ ଅନେକ ଜିନିଷ ଅନୁସରଣ କରିପାରିବେ, ଯେପରିକି ଆପଣ ନିଜ ପାଇଁ ଛୋଟ ଛୋଟ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥିର କରିପାରିବେ ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ଆପଣ ସେହି ଲକ୍ଷ୍ୟଗୁଡିକ ହାସଲ କରନ୍ତି, ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ପୁରସ୍କୃତ କରନ୍ତୁ । ଏହି ଉପାୟରେ, ସେ ମୋତେ ଅନେକ ଜିନିଷ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରେରଣା ଦେଇଥିଲେ।
ଛାତ୍ର : ସାର, ଆପଣଙ୍କର ପ୍ରେରକ କିଏ?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ମୋର ପ୍ରେରଣା ହେଉଛନ୍ତି ଆପଣମାନେ, ଯେପରି ଅଜୟ ଗୀତ ଲେଖିଥିଲେ, 'ପରୀକ୍ଷା ପେ ଚର୍ଚ୍ଚା ମେରୀ କିତାବ ତୋ ମେନେ ଲିଖେ ", କିନ୍ତୁ ଅଜୟ ତାଙ୍କ ଗାଁରେ ବସି ଏହାକୁ ତାଙ୍କ କବିତାରେ ଖାପ ଖୁଆଇଛନ୍ତି, ଅର୍ଥାତ୍, ମୁଁ ଭାବୁଛି ମୋତେ ଏହି କାମ ଅଧିକ କରିବା ଉଚିତ। ଯଦି ଆମେ ଆମ ଚାରିପାଖରେ ନଜର ପକାଇବା, ତେବେ ଆମ ପାଇଁ ବହୁତ ପ୍ରେରଣା ଅଛି।
ଛାତ୍ର : ମନନ-ଚିନ୍ତନ ସମ୍ମିଳିତ ହୋଇଥାଏ, ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଜଣେ ପ୍ରଥମେ ବିଷୟକୁ ଶୁଣେ, ବୁଝିଥାଏ, ଜଣେ ଏହାକୁ ସମ୍ମିଳିତ କରିବାରେ ସକ୍ଷମ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣ ଶୁଣିଲେ, ତା 'ପରେ ଭାବିଲେ, ତା' ପରେ କ 'ଣ ଭାବିଲେ, ତାଙ୍କ କଥାରେ ଭାବିଲେ, ତାଙ୍କ ପାଠରେ ଭାବିଲେ, ଯଦି କେହି କହିବେ ଯେ ସକାଳେ ଶୀଘ୍ର ଉଠିବା ଉଚିତ, ତେବେ ମୁଁ ଭାବିଲି, ହଁ ଉଠିବାର ଅନେକ ଲାଭ ଅଛି। ତା "ପରେ ମୁଁ ଶୋଇ ପଡ଼ିଲି, ତା" ହେଲେ ମିଶିବା କିପରି ହେବ। ମୁଁ ଯାହା ଶୁଣିଥିଲି, କ "ଣ ମୁଁ ନିଜକୁ ଏକ ପରୀକ୍ଷାଗାରରେ ପରିଣତ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲି, ଯାହାକୁ ଯଦି ମୁଁ ଗ୍ରହଣ କରିପାରିବି। ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ନିଜ ସହିତ ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱିତା କରନ୍ତି ନାହିଁ, ସେମାନେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱିତା କରନ୍ତି, ସେମାନେ ନିଜ ସହିତ ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱିତା କରନ୍ତି ଯିଏ ଦୁର୍ବଳ ଏବଂ ତା 'ପରେ ସେମାନେ ଡେଇଁ ପଡ଼ନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ଦେଖନ୍ତୁ, ସେ ୩୦ ଆଣିଲେ, ସେ ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ କରୁଥିଲେ, ମୁଁ ୩୫ ହେଲି ଏବଂ ଯିଏ ନିଜ ସହିତ ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱିତା କରେ, ତାଙ୍କର ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ କଦାପି ଭାଙ୍ଗି ନଥାଏ।
ଛାତ୍ର : ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଅଛନ୍ତି, ସେ ଏହି ଦୁନିଆ ପାଇଁ ଦୀପ ପାଲଟିଛନ୍ତି, ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଅଛନ୍ତି ଯିଏ ଦିନରାତି କାମ କରି ଅନ୍ୟର ସୁଖ ପାଇଁ କାମ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଶକ୍ତି ପାଲଟିଛନ୍ତି, ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଅଛନ୍ତି ଯିଏ ଆଜି ଆମ ଭାରତର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ, ଯିଏ ଆମକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇ ଖୁସି ଦେଉଛନ୍ତି ଏବଂ ଆମ ସହ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଛନ୍ତି, ଆମର ପ୍ରିୟ ଛାତ୍ରମାନେ, ଆମର ପ୍ରିୟ ଶ୍ରୀ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ଜୀ ଅଟନ୍ତି । ଧନ୍ୟବାଦ ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଧନ୍ୟବାଦ, ପୁଅ, ଧନ୍ୟବାଦ!
ଛାତ୍ର : ସାର୍, ଆପଣଙ୍କୁ ମୋର ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି ଯେ ଯେତେବେଳେ ଆମେ ପରୀକ୍ଷା ଦେବାକୁ ଯାଉ, ପରୀକ୍ଷା ଲେଖିବା ସମୟରେ, ମୋ ମନରେ ସର୍ବଦା ଏହି ଚିନ୍ତା ରହିଥାଏ ଯେ ଯଦି ମୁଁ ବିଫଳ ହୁଏ, ଏବଂ ପରିଣାମକୁ ନେଇ ସର୍ବଦା ବହୁତ ଚିନ୍ତା ରହେ, ତେବେ ବିଫଳତାକୁ କିପରି ଏଡ଼ାଇ ହେବ?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ବିଦ୍ୟାଳୟରେ, ଦଶମରୁ ଦ୍ୱାଦଶ ଶ୍ରେଣୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ୪୦ ପ୍ରତିଶତ, ୩୦ ପ୍ରତିଶତ ପିଲା ଫେଲ୍ ହୁଅନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କର କ "ଣ ହୁଏ?
ଛାତ୍ର : ପୁଣିଥରେ ଚେଷ୍ଟା କରିଥାନ୍ତି।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଏହା ପରେ ମଧ୍ୟ, ଯଦି ଆପଣ ବିଫଳ ହୁଅନ୍ତି?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଦେଖନ୍ତୁ, ଜୀବନ ଅଟକି ଯାଏ ନାହିଁ। ଜୀବନରେ ସଫଳ ହେବାକୁ ହେବ ନା ପୁସ୍ତକ ମାଧ୍ୟମରେ ସଫଳ ହେବାକୁ ହେବ, ତାହା ଆପଣଙ୍କୁ ସ୍ଥିର କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ଜୀବନରେ ସଫଳ ହେବାର ଗୋଟିଏ ଉପାୟ ହେଉଛି ନିଜ ଜୀବନର ବିଫଳତାକୁ ନିଜର ଗୁରୁ କରିବା। ଆପଣ ଜାଣନ୍ତି ଯଦି ଏହା ଏକ କ୍ରିକେଟ୍ ମ୍ୟାଚ୍, ଦିନସାରା ଫୁଟେଜ୍ ଅଛି, ସମସ୍ତ ଖେଳାଳି ବସିଥାନ୍ତି, ସେମାନେ କ 'ଣ ଭୁଲ କରିଛନ୍ତି ତାହା ଦେଖନ୍ତି, ତା' ପରେ ସେମାନେ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନିଅନ୍ତି,ଏଥିରୁ କ’ଣ ଶିକ୍ଷା ଦେବା ଉଚିତ। ଆପଣ ନିଜ ବିଫଳତାଗୁଡ଼ିକର ଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ହୋଇପାରିବେ କି? ଦ୍ୱିତୀୟ ଜୀବନ କେବଳ ପରୀକ୍ଷା ନୁହେଁ, ଜୀବନକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ଦେଖିବା ଉଚିତ। ବର୍ତ୍ତମାନ, ଯଦି ଆପଣ ଜଣେ ବିକଳାଙ୍ଗ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଜୀବନ ଉପରେ ତୀକ୍ଷ୍ଣ ନଜର ପକେଇ ଥାଆନ୍ତି, ତେବେ ଭଗବାନ ସେମାନଙ୍କୁ କିଛି ଜିନିଷ ଦେଇନାହାନ୍ତି। ଭଗବାନ ଆଉ ଏକ ଅସାଧାରଣ ଜିନିଷ ଦେଇଛନ୍ତି ଯାହା ତାଙ୍କ ଜୀବନର ଶକ୍ତି ଏବଂ ଶକ୍ତି ହୋଇଯାଏ । କିନ୍ତୁ ଆମ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ଭଗବାନ କିଛି ତ୍ରୁଟି ମଧ୍ୟ ରଖିଛନ୍ତି, କିଛି ବିଶେଷତା ରଖିଛନ୍ତି।
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ସେହି ବିଶେଷତାରେ କିପରି ଅଧିକ ଉନ୍ନତ ହେବେ, ପୁଣି କେହି ପଚାରିବେ ନାହିଁ ଯେ ଆପଣଙ୍କର ଡିଗ୍ରୀ କ "ଣ, ଆପଣ କେଉଁଠାରେ ଅଧ୍ୟୟନ କରିଛନ୍ତି, ଦଶମରେ କେତେ ମାର୍କ ପାଇଛନ୍ତି, କେହି ପଚାରିବେ ନାହିଁ ଏବଂ ତେଣୁ ପ୍ରୟାସ ହେବା ଉଚିତ ଯେ ମାର୍କସ୍ କଥା କହିଥିଲେ ନା ଜୀବନ କଥା କହିଥିଲେ?
ଛାତ୍ର : ଜୀବନ ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ତେବେ ଜୀବନ କଥା କହିବା ଉଚିତ।
ଛାତ୍ର : ମୁଁ ଅଜୟ, ମୁଁ ଅରୋହି ମଡେଲ ସିନିୟର ସେକେଣ୍ଡାରୀ ସ୍କୁଲର ଜଣେ ଛାତ୍ର। ଆଜିକାଲି ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ବହୁତ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି, କିନ୍ତୁ ବେଳେବେଳେ ଆମେ ଏହାକୁ ବହୁତ ବ୍ୟବହାର କରୁ, ତେଣୁ ସାର୍ ମୁଁ ଚାହୁଁଛି ଯେ ଆପଣ ଆମକୁ ମାର୍ଗଦର୍ଶନ କରନ୍ତୁ ଯେ ଆମେ ଟେକ୍ନୋଲୋଜିର ବ୍ୟବହାର କିପରି କରିପାରିବା?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ପ୍ରଥମତଃ, ଆମେ ସମସ୍ତେ ଭାଗ୍ୟବାନ ଏବଂ ଆପଣମାନେ ସମସ୍ତେ ବିଶେଷ ଭାବେ ଭାଗ୍ୟବାନ। ଆପଣମାନେ ଏପରି ଏକ ଯୁଗରେ ବଡ଼ ହେଉଛନ୍ତି, ଯେଉଁଠି ଟେକ୍ନୋଲୋଜିର ପ୍ରସାର ହେଉଛି, ପ୍ରଭାବ ରହିଛି, ଏତେ ବଡ଼ ମାତ୍ରାରେ ଏହାର ବ୍ୟବହାର ହେଉଛି, ତେଣୁ ଟେକ୍ନୋଲୋଜିରୁ ପଳାଇ ଯିବାର କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ଆପଣଙ୍କୁ ସ୍ଥିର କରିବାକୁ ହେବ, ମୁଁ ରିଲ୍ ଦେଖୁଥାଏ କି ନାହିଁ, ଏହା ଅର୍ଥପୂର୍ଣ୍ଣ କି ? ମୁଁ କିମ୍ବା ମୁଁ ଏହି ଜିନିଷରେ ଆଗ୍ରହୀ, ତେଣୁ ଏହାର ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟତା ଭିତରକୁ ଯାଆନ୍ତୁ, ଏହାର ବିଶ୍ଳେଷଣକୁ ଯାଆନ୍ତୁ, ତେଣୁ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ଏକ ଶକ୍ତି ହେବ । ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି, ଗବେଷଣା, ନବସୃଜନ, ପ୍ରଯୁକ୍ତି ବିଦ୍ୟା କ୍ଷେତ୍ରରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି। ସେମାନେ ଆପଣଙ୍କ ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ ଏହା କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଟେକ୍ନୋଲୋଜିକୁ ଜାଣିବା, ବୁଝିବା ଏବଂ ଅପ୍ଟିମାଇଜ୍ କରିବା ଆମର ପ୍ରୟାସ ହେବା ଉଚିତ।
ଛାତ୍ର : ସା,ର୍ ମୋର ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ଅଛି। ସାର୍, ଏକ ଭଲ କାମ କରିବା ପାଇଁ ଆମେ କିପରି ନିଜର ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଦେବା ଉଚିତ?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆମେ ନିଜର ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବା ପାଇଁ ନିରନ୍ତର ପ୍ରୟାସ କରିବା ଉଚିତ ଏବଂ ନିଜର ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବାର ପ୍ରଥମ ସର୍ତ୍ତ ହେଉଛି ଆସନ୍ତାକାଲି ଠାରୁ ଭଲ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବା।
ଛାତ୍ର : ଆମ ପରିବାର ସାର୍ ଆମ ଭଲ ପାଇଁ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ଆପଣ ଏହି ଯୋଜନା ଦେବା ଉଚିତ୍, ଆପଣ ଏହି ବିଷୟକୁ ଯିବା ଉଚିତ୍, ଆପଣ ଏହାର ଯୋଗ୍ୟ, ଆମେ କ 'ଣ କରିବା ଉଚିତ୍? ସେମାନେ ଆଜ୍ଞା ପାଳନ କରିବା ଉଚିତ ନା ସେମାନେ ନିଜ କଥା ଶୁଣିବା ଉଚିତ?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ତାହା ହିଁ ସେମାନେ ବିଶ୍ୱାସ କରିବା ଉଚିତ ଏବଂ ତା "ପରେ ସେମାନେ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିବା ଉଚିତ। ଯେତେବେଳେ ଆପଣ ସେମାନଙ୍କୁ ପଚାରିବେ, ହଁ, ଏହା ଏକ ଭଲ ଧାରଣା, ମୁଁ ଏହା କରିବି, ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋତେ କୁହନ୍ତୁ, ଏହା କିପରି କରିବି, ମୁଁ ଏହାକୁ କେଉଁଠାରୁ ପାଇବି, ଆପଣ ମୋତେ କିପରି ସାହାଯ୍ୟ କରିବେ। ତା 'ପରେ ଆପଣ ସେମାନଙ୍କୁ ସ୍ନେହରେ କୁହନ୍ତୁ ଯେ ମୁଁ ଶୁଣିଛି ଏହା କିପରି ଥିଲା, ତେଣୁ ସେମାନେ ଧୀରେ ଧୀରେ ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରୟୋଗ କରିବେ ।
ଛାତ୍ର : ମୋ ପ୍ରଶ୍ନ ଶୁଣିବା, ମୋ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେବା ଏବଂ ମୋତେ ଅନେକ କିଛି ଶିଖାଇଥିବାରୁ ଆପଣଙ୍କୁ ବହୁତ-ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ।
ଛାତ୍ର : ଆଜିକାଲି ଅଧିକାଂଶ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ପରୀକ୍ଷା ଦେଉଛନ୍ତି ଏବଂ ଏଭଳି ସମସ୍ୟାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଉଛନ୍ତି ଯେ ସେମାନଙ୍କ ପେପର ଠିକ୍ ସମୟରେ ଶେଷ ହେଉନାହିଁ କିମ୍ବା ଏଥିପାଇଁ ସେମାନଙ୍କ ମନରେ ବହୁତ ଟେନସନ ରହିଛି, ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଚାପ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି ସା,ର୍ ତେଣୁ ସାର୍ ମାନେ ସେହି ଚାପ ଏବଂ ସ୍ଥିତିର ମୁକାବିଲା କିପରି କରିବେ?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଏହା ତାଙ୍କର ପ୍ରଥମ ଉପାୟ ଭଳି ଯେ ଆପଣଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ପରୀକ୍ଷା ପତ୍ର ମିଳିଯିବ। ଏହା ବହୁତ ଅଭ୍ୟାସ କରାଯିବା ଉଚିତ, ଯଦି ଆପଣ ଅଭ୍ୟାସ କରିଛନ୍ତି ତେବେ ଏହା ଜଣାପଡ଼ିବ ଯେ ମୁଁ କମ୍ ଶବ୍ଦରେ ଉତ୍ତର ଲେଖିବି, ତା 'ପରେ ମୋର ସମୟ ବଞ୍ଚିଯିବ, ତା' ପରେ ଦ୍ୱିତୀୟ ଥର, ତା 'ପରେ ତୃତୀୟ ଥର, ତା' ପରେ ଶେଷରେ ଯେଉଁ ପ୍ରଶ୍ନରେ ଟିକିଏ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡିବ, ଯେଉଁଠାରେ ମୁଣ୍ଡ ଖର୍ଚ୍ଚ ହୁଏ, ତାହା ଠିକ୍ ଅଛି, ଯଦି ଏହା କରାଯାଏ ନାହିଁ, ତେବେ ମୁଁ ଏହାକୁ ଛାଡିଦେବି, ବେଳେବେଳେ ଯାହା ଘଟେ ତାହା ହେଉଛି ମନ, ଯାହା ଆସେ ନାହିଁ ସେଥିରେ ଖର୍ଚ୍ଚ ହୁଏ, ତା 'ପରେ ଏହା ଆସିବାକୁ କମ୍ ସମୟ ଲାଗେ, ବେଳେବେଳେ ଏହା ଆସେ ତା' ପରେ ଅଧିକ ଲେଖନ୍ତୁ, ଅଧିକ ଲେଖନ୍ତୁ, ବହୁତ ସମୟ ବିତାନ୍ତୁ ଏବଂ ସମାଧାନ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ହେଉଛି ଅଭ୍ୟାସ କରିବା ।
ଛାତ୍ର : ମୁଁ ପି. ଭି. ଆର୍ ବାଳିକା ଅଙ୍ଗତି ପାଠଶାଳାରେ ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢ଼ୁଛି। ମୁଁ ଆନ୍ଧ୍ର ପ୍ରଦେଶରୁ ଆସିଛି ଏବଂ ଏହି ସୁନ୍ଦର ଜଙ୍ଗଲରେ ଆପଣଙ୍କ ସହିତ ରହିବା ଆମର ସୌଭାଗ୍ୟ ଏବଂ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ ଆଜିକାଲି ବହି ପଢ଼ିବା ସମୟରେ ଆମେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଛୁ ଯେ ଜଳବାୟୁ ସ୍ଥିତି ଅଛି, ଏହା ବଦଳୁଛି, ଆମେ କ 'ଣ କରିପାରିବା?
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆପଣ ବହୁତ ଭଲ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଛନ୍ତି ଏବଂ ମୋତେ ଭଲ ଲାଗିଲା ଯେ ମୋ ଦେଶର ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଜଳବାୟୁ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତିତ। ବିକଶିତ ହୋଇଥିବା ବିଶ୍ୱର ଅଧିକାଂଶ ସ୍ଥାନରେ, ଏକ ଭୋଗବାଦୀ ସଂସ୍କୃତି ବିକଶିତ ହୋଇଛି। ମୋର ଖୁସି ପାଇଁ ମୋତେ କେବଳ ଏତିକି ହିଁ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ଯଦି ମୁଁ ଭଲ ଆସବାବପତ୍ର ଚାହେଁ, ତେବେ ମୁଁ ଏକ ୨୦୦ ବର୍ଷ ପୁରୁଣା ଗଛ କାଟିଦେବି। ଯେତେ କୋଇଲା ଜାଳିଦେବାକୁ ପଡ଼ୁ, ମୁଁ ୨୪ ଘଣ୍ଟା ବିଜୁଳି ଜାଳିଦେବି। ଆମର ଏପରି କୌଣସି ସଂସ୍କୃତି ନାହିଁ ଯାହା ପ୍ରକୃତିର ଶୋଷଣ କରେ, ମୋର ଏକ ଲକ୍ଷ୍ୟ ହେଉଛି ଜୀବନ-ପରିବେଶ ପାଇଁ ଜୀବନଶୈଳୀ, ତେଣୁ ମୁଁ କହୁଛି ଯେ ଆସନ୍ତୁ ଏପରି ଏକ ଜୀବନଶୈଳୀ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଯାହା ପ୍ରକୃତିକୁ ରକ୍ଷା କରିବ, ପ୍ରକୃତିକୁ ପୋଷଣ କରିବ। ଆମ ପିତାମାତା ମଧ୍ୟ ପିଲାକୁ ଶିକ୍ଷା ଦିଅନ୍ତି, ଯେତେବେଳେ ଆପଣ ସକାଳେ ବିଛଣାରୁ ଭୂମିରେ ପାଦ ରଖନ୍ତି, ପ୍ରଥମେ ପୃଥିବୀ ମାତାଙ୍କୁ କ୍ଷମା ମାଗନ୍ତୁ, ହେ ମାତା, ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଆଘାତ ଦେଉଛି। ଆଜି ମଧ୍ୟ ଆମେ ଏଠାକାର ବୃକ୍ଷକୁ ପୂଜା କରୁ। ଏହାର ନିଜସ୍ୱ ପର୍ବପର୍ବାଣୀ ରହିଛି, ଏହା ନଦୀକୁ ମାଆ ଭାବେ ବିବେଚନା କରାଯାଏ, ତେଣୁ ଆମକୁ ଆମ ସଂସ୍କୃତି ପାଇଁ ଗର୍ବିତ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ ଏବଂ ଆପଣମାନେ ନିଶ୍ଚୟ ଦେଖିଥିବେ ଯେ ଭାରତ ଆଜିକାଲି ବୃକ୍ଷମାତା ନାମରେ ଏକ ବଡ଼ ଅଭିଯାନ ଚଳାଉଛି। ଦେଖନ୍ତୁ, ଏହା ଦୁଇ ମାଆଙ୍କର କଥା, ଜଣେ ମାଆ ଯିଏ ଆମକୁ ଜନ୍ମ ଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଜଣେ ମାଆ ଯିଏ ଆମକୁ ଜୀବନ ଦେଇଛନ୍ତି, ତେଣୁ ଆପଣଙ୍କ ମା 'ଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ଏକ ଗଛ ଲଗାଇବା ଏବଂ ମୋ ମା' ଙ୍କ ସ୍ମୃତି ଏହା ସହିତ ଜଡିତ ଅଛି ବୋଲି ଦେଖିବା, ତେଣୁ ଏହି ଗଛଟି ଯେକୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିରେ ବଡ଼ ହେବା ଉଚିତ, ଏହାର ଯତ୍ନ ନିଆଯିବା ଉଚିତ। ଯାହା ହେବ ତାହା ହେଉଛି ଲୋକମାନେ ବହୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ବୃକ୍ଷ ରୋପଣ କରିବେ, ଏକ ସଂଲଗ୍ନତା ରହିବ, ମାଲିକାନା ରହିବ, ତା 'ପରେ ପ୍ରକୃତି ସୁରକ୍ଷିତ ରହିବ।
ଛାତ୍ର : କାରଣ ପ୍ରକୃତି ହେଉଛି ଆମ ଜୀବନରେ ଏକ ମହାନ ଅଂଶ ଯାହା ଆମକୁ ଗଛ ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିବା ଉଚିତ୍ ଏବଂ ସେମାନେ ଆମକୁ ବହୁତ ଲାଭ ଦିଅନ୍ତି ତେଣୁ ଆମେ ପ୍ରକୃତିକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ଉଚିତ୍ ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଭାଇ, ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜର ଗଛ ଲଗାଇବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି। ଯେପରିକି ଯଦି ଏହି ଗଛଗୁଡିକ ରୋପଣ କରାଯାଏ, ପାଣି ଦେବା ପାଇଁ ପ୍ରତିକାର କ 'ଣ, ତେବେ ଏକ ଉପାୟ ଅଛି, ତା' ପରେ ଏହା ପାଖରେ ଏକ ମାଟି ପାତ୍ର ରଖିବା ଉଚିତ ଏବଂ ଏହାକୁ ପାଣି ଦେବା ଦ୍ୱାରା ମାସକୁ ଥରେ ପାଣିରେ ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇଯିବ। ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା!
ଛାତ୍ର : ଧନ୍ୟବାଦ ସାର୍
ଛାତ୍ର : ସା,ର୍ ଏଠାକୁ ଆସିଥିବାରୁ ଏବଂ ଆମକୁ ଏହି ସୁନ୍ଦର ସୁଯୋଗ ଦେଇଥିବାରୁ ଆପଣଙ୍କୁ ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଆଜି ଆସନ୍ତୁ, ଆପଣ କେଉଁ ଜିନିଷକୁ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ମିସ୍ କଲେ?
ଛାତ୍ର : ସାର୍ ପରିବେଶ ସମ୍ପର୍କରେ !
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ପରିବେଶ ପ୍ରଦୂଷଣ!
ଛାତ୍ର : ଆଜ୍ଞା ସାର୍ସା,ର୍ ଆପଣ ବହୁତ ପ୍ରେରଣା ଦେଉଛନ୍ତି। ଏହା ପୁରାଦିନ ସ୍ମରଣୀୟ ହୋଇ ରହିବ, ଏବେ ପରୀକ୍ଷା ଆମ ପାଇଁ ଟେନସନ ନୁହେଁ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ପରୀକ୍ଷାର କୌଣସି ଟେନସନ ନାହିଁ, ଏବେ କୌଣସି ମାର୍କ କମିବ ନାହିଁ।
ଛାତ୍ର : ତେବେ ଆପଣ ଠିକ୍ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଜଣେ ଜୀବନରେ ସଫଳ ହେବା ଉଚିତ।
ଛାତ୍ର : ସାର୍, ଏବେ ପରୀକ୍ଷା ଆମକୁ ଭୟଭୀତ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିବ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ହେଉ, ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ!
ଛାତ୍ର : ଧନ୍ୟବାଦ ସାର୍
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ : ଏବଂ ଏବେ ଘରେ ଦାଦାଗିରି କରନ୍ତୁ ନାହିଁ। ଏବେ ଆମର ଏକ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ପରିଚୟ ହୋଇପାରିଛି। ଗୁରୁଙ୍କୁ ଡରାଇବ ନାହିଁ !
ଛାତ୍ର : ନା ସାର୍ ବିଦାୟ ସା!ର୍
