“চৰকাৰ, সমাজ আৰু সন্ত সমাজ সকলোৱে মিলি কাশীৰ সজীৱতাৰ বাবে কাম কৰি আছে”
“স্বৰ্বেদ মহামন্দিৰ ভাৰতৰ সামাজিক আৰু আধ্যাত্মিক শক্তিৰ আধুনিক প্ৰতীক”“ভাৰতৰ স্থাপত্য, বিজ্ঞান, যোগে আধ্যাত্মিক নিৰ্মাণক কেন্দ্ৰ কৰি অকল্পনীয় শিখৰত উপনীত হৈছে”“সময়ৰ চকা আজি পুনৰ ঘূৰিছে আৰু ভাৰতে নিজৰ ঐতিহ্যক লৈ গৌৰৱ কৰি দাসত্বৰ মানসিকতাৰ পৰা মুক্তিৰ ঘোষণা কৰিছে”“এতিয়া বেনাৰসৰ অৰ্থ হ’ল-উন্নয়ন, আধুনিক সা-সুবিধাৰ লগতে বিশ্বাস আৰু স্বচ্ছতা আৰু ৰূপান্তৰ”নটা সংকল্প আগুৱাই লৈ যাওকশ্ৰী সদগুৰু চৰণ কমলেভ্যো নমহ।
উত্তৰ প্ৰদেশৰ মুখ্যমন্ত্ৰী যোগী আদিত্যনাথজী, কেন্দ্ৰীয় মন্ত্ৰীসভাত মোৰ সহকৰ্মী মহেন্দ্ৰ নাথ পাণ্ডেজী, উত্তৰ প্ৰদেশ চৰকাৰৰ মন্ত্ৰী ভাই অনিলজী, সদগুৰু আচাৰ্য পূজ্য শ্ৰী স্বতন্ত্ৰদেৱ জী মহাৰাজ, পূজ্য শ্ৰী বিজ্ঞানদেৱ জী মহাৰাজ, অন্যান্য গণ্যমান্য ব্যক্তি, সমগ্ৰ দেশৰ পৰা অহা সকলো ভক্ত আৰু মোৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকল!
কাশী ভ্ৰমণৰ আজি মোৰ দ্বিতীয় দিন। প্ৰত্যেকবাৰৰ দৰে, কাশীত অতিবাহিত কৰা প্ৰতিটো মুহূৰ্ত আশ্চৰ্যকৰ অভিজ্ঞতাৰে পৰিপূৰ্ণ। আপোনালোকৰ নিশ্চয় মনত আছে, দুবছৰ আগতে আমি অখিল ভাৰতীয় বিহংগম যোগ প্ৰতিষ্ঠানৰ বাৰ্ষিক উৎসৱত একত্ৰিত হৈছিলোঁ। এইবাৰ পুনৰ বিহংগম যোগ সন্ত সমাজৰ শতবাৰ্ষিকী উদযাপনৰ ঐতিহাসিক কাৰ্যসূচীত উপস্থিত থাকিবলৈ মই সুযোগ পাইছো। বিহংগম যোগ সাধনাৰ এই যাত্ৰাই ইয়াৰ ১০০ বছৰৰ পাহৰিব নোৱাৰা যাত্ৰা সম্পূৰ্ণ কৰিছে। মহৰ্ষি সদাফল দেৱজীয়ে যোৱা শতিকাত জ্ঞান আৰু যোগৰ ঐশ্বৰিক শিখা জ্বলাইছিল। এই এশ বছৰৰ যাত্ৰাত এই ঐশ্বৰিক পোহৰে দেশ আৰু বিশ্বৰ লাখ লাখ লোকৰ জীৱন সলনি কৰিছে। এই পৱিত্ৰ দিন উপলক্ষে ইয়াত ২৫ হাজাৰ কুণ্ডিয়া স্বৰবেদ জ্ঞান মহাযজ্ঞৰো আয়োজন কৰা হৈছে। মই সুখী আৰু আত্মবিশ্বাসী যে এই মহাযজ্ঞৰ প্ৰতিটো ত্যাগ, উন্নত ভাৰতৰ সংকল্পৰে শক্তিশালী হ'ব। এই উপলক্ষে মই মহৰ্ষি সদাফল দেৱজীক শ্ৰদ্ধাৰে প্ৰণাম জনাইছো আৰু তেওঁৰ প্ৰতি মোৰ আন্তৰিক অনুভূতি সম্পূৰ্ণ ভক্তিৰে সমৰ্পিত কৰিছো। মই তেওঁৰ গুৰু পৰম্পৰাক নিৰন্তৰভাৱে আগবঢ়োৱা সকলো সাধুক অভিবাদন জনাইছো।
মোৰ পৰিয়ালবৰ্গ,
সাধুসকলৰ উপস্থিতিত কাশীৰ মানুহে একেলগে বিকাশ আৰু উদ্ভাৱনৰ বহুতো নতুন অভিলেখ সৃষ্টি কৰিছে। চৰকাৰ, সমাজ আৰু সাধু সকলোৱে কাশীৰ পুনৰুজ্জীৱিতকৰণৰ বাবে একেলগে কাম কৰি আছে। বৰ্তমান সময়ত স্বৰবেদ মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰাটো এই ঐশ্বৰিক অনুপ্ৰেৰণাৰ এক উদাহৰণ। এই মহামন্দিৰ মহৰ্ষি সদাফল দেৱজীৰ শিক্ষাৰ প্ৰতীক। এই মন্দিৰৰ দৈৱত্বই যিমান আকৰ্ষণ কৰে, ইয়াৰ মহিমায়ো আমাক আচৰিত কৰে। গতিকে মন্দিৰটো দৰ্শন কৰোঁতে মই নিজেই মন্ত্ৰমুগ্ধ হৈছো। স্বৰবেদ মন্দিৰ ভাৰতৰ সামাজিক আৰু আধ্যাত্মিক সম্ভাৱনাৰ এক আধুনিক প্ৰতীক। স্বৰবেদ ইয়াৰ দেৱালত সুন্দৰকৈ খোদিত কৰা মই দেখিছো। ছবিৰ জৰিয়তে বেদ, উপনিষদ, ৰামায়ণ, গীতা আৰু মহাভাৰত আদি গ্ৰন্থৰ ঐশ্বৰিক বাৰ্তাও খোদিত কৰা হৈছে। সেয়েহে এই মন্দিৰটো এক প্ৰকাৰে আধ্যাত্মিকতা, ইতিহাস আৰু সংস্কৃতিৰ এক জীৱন্ত উদাহৰণ। ইয়াত হাজাৰ হাজাৰ লোকে একেলগে মনোৰম যোগাভ্যাস কৰিব পাৰে। সেয়েহে এই মহামন্দিৰটো এটা যোগ তীৰ্থ আৰু একে সময়তে ই এক জ্ঞানতীৰ্থও।এই আশ্চৰ্যকৰ আধ্যাত্মিক নিৰ্মাণৰ বাবে মই স্বৰবেদ মহামন্দিৰ ন্যাস আৰু লাখ লাখ অনুগামীক অভিনন্দন জনাইছো। মই পুজ্য স্বামী শ্ৰী স্বতন্ত্ৰ দেৱ জী আৰু পূজ্য শ্ৰী বিজ্ঞান দেৱজীক বিশেষভাৱে অভিনন্দন জনাইছো যিয়ে এই অনুষ্ঠানটো সম্পূৰ্ণ কৰিছে।
মোৰ পৰিয়ালবৰ্গ,
ভাৰত হৈছে এনে এখন ৰাষ্ট্ৰ, যি বহু শতাব্দী ধৰি বিশ্বৰ বাবে অৰ্থনৈতিক সমৃদ্ধি আৰু ভৌতিক বিকাশৰ এক উদাহৰণ হৈ আহিছে। আমি প্ৰগতিৰ আৰ্হি সৃষ্টি কৰিছো আৰু সমৃদ্ধিৰ পদক্ষেপ নিৰ্ধাৰণ কৰিছো। ভাৰতে কেতিয়াও ভৌগোলিক সম্প্ৰসাৰণ আৰু শোষণৰ মাধ্যম হ'বলৈ ভৌতিক উন্নতিৰ অনুমতি দিয়া নাছিল। আমি ভৌতিক প্ৰগতিৰ বাবে আধ্যাত্মিক আৰু মানৱীয় প্ৰতীকো সৃষ্টি কৰিছিলো। আমি কাশীৰ দৰে জীৱন্ত সাংস্কৃতিক কেন্দ্ৰৰ আশীৰ্বাদ লৈছিলো আৰু কোণাৰ্কৰ দৰে মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিছিলো! সাৰনাথ আৰু গয়াত অনুপ্ৰেৰণাদায়ক স্তূপ নিৰ্মাণ কৰিছিলো। আমাৰ নালন্দা আৰু তক্ষশীলাৰ দৰে বিশ্ববিদ্যালয় আছিল! ভাৰতৰ এই আধ্যাত্মিক গাঁথনিবোৰৰ চাৰিওফালে আমাৰ শিল্প আৰু কলাই অকল্পনীয় উচ্চতাত উপনীত হৈছে। ইয়াৰ পৰা জ্ঞান আৰু গৱেষণাৰ নতুন পথ মুকলি কৰা হৈছিল, উদ্যোগ আৰু উদ্যোগৰ সৈতে সম্পৰ্কিত সীমাহীন সম্ভাৱনাৰ জন্ম হৈছিল তথা যোগৰ দৰে বিজ্ঞান বিশ্বাসৰ সৈতে বিকশিত হৈছিল আৰু ইয়াৰ পৰা সমগ্ৰ বিশ্বৰ বাবে মানৱীয় মূল্যবোধৰ নিৰৱচ্ছিন্ন ধাৰাও প্ৰবাহিত হৈছিল।
ভাই-ভনীসকল,
দাসত্বৰ সময়ছোৱাত ভাৰতক দুৰ্বল কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা অত্যাচাৰীসকলে প্ৰথমে আমাৰ এই প্ৰতীকবোৰক লক্ষ্য কৰি লৈছিল। স্বাধীনতাৰ পিছত এই সাংস্কৃতিক প্ৰতীকবোৰ পুনৰ নিৰ্মাণ কৰাটো প্ৰয়োজনীয় আছিল। যদি আমি আমাৰ সাংস্কৃতিক পৰিচয়ক সন্মান কৰোঁ, তেন্তে দেশৰ ভিতৰত একতা আৰু আত্মসন্মানৰ অনুভূতি শক্তিশালী হ'লহেঁতেন। কিন্তু দুৰ্ভাগ্যবশতঃ, সেয়া নহ'ল। স্বাধীনতাৰ পিছত, আনকি সোমনাথ মন্দিৰৰ পুনৰ নিৰ্মাণৰো বিৰোধিতা কৰা হৈছিল। এই চিন্তাধাৰাটোৱে কেইবা দশক ধৰি দেশখনত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিছিল। ফলস্বৰূপে দেশখন হীনমন্যতাৰ গৰ্ভলৈ গৈছিল আৰু ইয়াৰ ঐতিহ্যৰ বাবে গৌৰৱান্বিত হ'বলৈ পাহৰি গৈছিল।
কিন্তু ভাই-ভনীসকল,
স্বাধীনতাৰ সাতটা দশকৰ পাছত সময়ৰ চকাটো আকৌ এবাৰ ঘূৰি আহিছে। দেশখনে এতিয়া লালকিল্লাৰ পৰা 'দাসত্বৰ মানসিকতাৰ পৰা মুক্তি' আৰু 'ইয়াৰ ঐতিহ্যত গৌৰৱ' ঘোষণা কৰিছে। সোমনাথৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা কামটো এতিয়া এটা প্ৰচাৰত পৰিণত হৈছে। আজি কাশীত বিশ্বনাথ ধামৰ মহিমাই ভাৰতৰ অবিনশ্বৰ গৌৰৱৰ কাহিনী গাই আছে। আজি মহাকাল মহালোকে আমাৰ অমৰত্বৰ প্ৰমাণ দিছে। আজি কেদাৰনাথ ধামেও বিকাশৰ নতুন উচ্চতা স্পৰ্শ কৰিছে। বুদ্ধ বৰ্তনী বিকাশ কৰি, ভাৰতে আকৌ এবাৰ বিশ্বক বুদ্ধৰ তপোভুমিলৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছে। দেশত ৰাম চাৰ্কিটৰ বিকাশৰ বাবে দ্ৰুত গতিত কাম চলি আছে। অযোধ্যাত ৰাম মন্দিৰৰ নিৰ্মাণো অহা কেইসপ্তাহমানৰ ভিতৰত সম্পূৰ্ণ হ'ব।
বন্ধুসকল,
আমি কেৱল তেতিয়াহে সামগ্ৰিক উন্নয়নৰ দিশত আগবাঢ়িবলৈ সক্ষম হওঁ, যেতিয়া দেশখনে ইয়াৰ সামাজিক বাস্তৱতা আৰু সাংস্কৃতিক পৰিচয় আত্মসাৎ কৰে। সেয়েহে আজি আমাৰ তীৰ্থযাত্ৰাও বিকশিত কৰা হৈছে আৰু ভাৰতেও আধুনিক আন্তঃগাঁথনিৰ ক্ষেত্ৰত নতুন অভিলেখ গঢ়ি উঠিছে। আজি দেশত উন্নয়নৰ গতি কেনেকুৱা, বাৰাণসীয়ে কেৱল আপোনাক ইয়াৰ এক আভাস দেখুৱাইছে। কাশী বিশ্বনাথ ধাম কমপ্লেক্সে যোৱা সপ্তাহত নিৰ্মাণ সম্পূৰ্ণ কৰিছে। তেতিয়াৰ পৰা বাৰাণসীত নিযুক্তি আৰু ব্যৱসায়ে এক নতুন গতি লাভ কৰিছে। পূৰ্বতে বিমানবন্দৰত উপস্থিত হোৱাৰ লগে লগে, মই চহৰখন কেনেকৈ পাব পাৰি, সেই বিষয়ে চিন্তা কৰিছিলোঁ! ভঙা পথ, সকলোতে বিশৃংখলতা, এয়া আছিল বাৰাণসীৰ পৰিচয়। কিন্তু এতিয়া বাৰাণসীত সকলোতে সমানে উন্নয়ন হৈছে! বৰ্তমান বাৰাণসী মানে বিশ্বাসৰ সৈতে আধুনিক সুবিধা! এতিয়া বাৰাণসী মানে পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা আৰু পৰিৱৰ্তন! বাৰাণসী আজি উন্নয়নৰ এক অনন্য পথত আগবাঢ়িছে। বাৰাণসীত সংযোগ বৃদ্ধিৰ বাবে যোৱা প্ৰায় ৯ বছৰত ঐতিহাসিক কাম কৰা হৈছে। বাৰাণসীৰ পৰা সকলো চহৰক সংযোগ কৰা ৰাস্তাবোৰ হয় চাৰিটা লেন বা ছয় লেন হিচাপে তৈয়াৰ কৰা হৈছে। এটা সম্পূৰ্ণ নতুন ৰিং ৰোডো নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। বাৰাণসীত নতুন পথৰ নেটৱৰ্ক স্থাপন কৰা হৈছে, পুৰণি অঞ্চলৰ লগতে নতুন অঞ্চলো বিকশিত কৰা হৈছে। বাৰাণসীত ৰে'ল ষ্টেচন বিকশিত কৰিব লাগে, বাৰাণসীৰ পৰা নতুন ৰে'ল আৰম্ভ কৰিব লাগে, বিমানবন্দৰত সুবিধা সমূহ সম্প্ৰসাৰিত কৰিব লাগে, গংগা ঘাট পুনৰ নিৰ্মাণ কৰিব লাগে, গংগাত ক্ৰুজ চলাব লাগে, বাৰাণসীত আধুনিক চিকিৎসালয় নিৰ্মাণ কৰিব লাগে, নতুন আৰু আধুনিক দুগ্ধজাত সামগ্ৰী স্থাপন কৰিব লাগে, গংগাৰ পাৰত প্ৰাকৃতিক কৃষিৰ বাবে কৃষকসকলক সহায় কৰিব লাগে। আমাৰ চৰকাৰে এই ঠাইখনৰ বিকাশৰ ক্ষেত্ৰত কোনোধৰণৰ ত্ৰুটি ৰখা নাই। বাৰাণসীৰ যুৱক-যুৱতীসকলৰ দক্ষতা বিকাশৰ বাবে ইয়াত প্ৰশিক্ষণ প্ৰতিষ্ঠানো মুকলি কৰা হৈছে। সাংসদ নিযুক্তি মেলাৰ জৰিয়তে হাজাৰ হাজাৰ যুৱক-যুৱতীয়ে নিযুক্তি লাভ কৰিছে।
ভাই-ভনীসকল,
মই ইয়াত এই আধুনিক বিকাশৰ কথা উল্লেখ কৰিছো কাৰণ আমাৰ আধ্যাত্মিক যাত্ৰাৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ সমস্যাটো হৈছে আন্তঃগাঁথনিৰ অভাৱ। উদাহৰণ স্বৰূপে, বাৰাণসীলৈ অহা ভ্ৰমণকাৰীসকলে নিশ্চিতভাৱে চহৰৰ বাহিৰত নিৰ্মিত এই স্বৰবেদ মন্দিৰদৰ্শন কৰিব বিচাৰিব। কিন্তু যদি তেওঁলোকৰ যাতায়তৰ বাবে আজিৰ দৰে কোনো পথ নাথাকে, তেওঁলোকে বিচাৰিলেও তেওঁলোকৰ ইচ্ছা পূৰণ কৰিব নোৱাৰিব। এতিয়া স্বৰবেদ মন্দিৰটো বাৰাণসী ভ্ৰমণ কৰা ভক্তসকলৰ বাবে এক বিশিষ্ট স্থান হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰিব। ইয়াৰ ফলত চাৰিওফালৰ সকলো গাঁৱতে ব্যৱসায় আৰু নিযুক্তিৰ সুযোগ সৃষ্টি হ'ব আৰু জনসাধাৰণৰ উন্নতিৰ পথ মুকলি হ'ব।
মোৰ পৰিয়ালবৰ্গ,
বিহংগম যোগ প্ৰতিষ্ঠান যিমানে সমাজক সেৱা আগবঢ়োৱাত সক্ৰিয় হৈ আছে, সিমানে আমাৰ আধ্যাত্মিক কল্যাণৰ বাবেও সমৰ্পিত হৈ আছে। এয়াও সদাফল দেৱজীৰ দৰে মহৰ্ষিৰ পৰম্পৰা। সদাফল দেৱজী যোগী সন্ত হোৱাৰ উপৰি এজন স্বাধীনতা সংগ্ৰামীও আছিল, যিয়ে স্বাধীনতাৰ বাবে যুঁজ দিছিল। আজি স্বাধীনতাৰ 'অমৃত কাল'ত তেওঁৰ প্ৰতিজন অনুগামীৰ দায়িত্ব হৈছে তেওঁৰ প্ৰস্তাৱসমূহ আগবঢ়োৱা। যেতিয়া মই যোৱাবাৰ আপোনালোকৰ মাজত আহিছিলো, মই দেশৰ কিছু প্ৰত্যাশাও আপোনালোকৰ সন্মুখত ৰাখিছিলো। আজি আকৌ এবাৰ মই আপোনালোকৰ সন্মুখত নটা সংকল্প, নটা অনুৰোধ ৰাখিছোঁ। বিজ্ঞান দেৱজীয়ে মোক যোৱাবাৰ কোৱা কথাবোৰ পুনৰ মনত পেলাই দিছে। মোৰ প্ৰথম অনুৰোধ হৈছে-
প্ৰথমে – পানীৰ প্ৰতিটো টোপাল সংৰক্ষণ কৰক আৰু অধিকসংখ্যক লোকক পানী সংৰক্ষণৰ বিষয়ে সজাগ কৰক।
দ্বিতীয়তে- গাওঁৰ পৰা গাওঁলৈ যাওঁক আৰু লোকসকলক ডিজিটেল লেনদেনৰ বিষয়ে সজাগ কৰক, অনলাইন পৰিশোধ শিকাওক।
তৃতীয়– আপোনাৰ গাওঁ, আপোনাৰ এলেকা আৰু আপোনাৰ চহৰক পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাৰ ক্ষেত্ৰত এক নম্বৰ কৰাৰ বাবে কাম কৰক।
চতুৰ্থতে- যিমান সম্ভৱ আপুনি স্থানীয় সামগ্ৰীৰ প্ৰচাৰ কৰক, মেড ইন ইণ্ডিয়া সামগ্ৰী ব্যৱহাৰ কৰক।
পঞ্চম- যিমান সম্ভৱ, প্ৰথমে আপোনাৰ দেশলৈ চাওক, আপোনাৰ দেশৰ চাৰিওফালে ঘূৰি ফুৰিব আৰু যদি আপুনি আন এখন দেশলৈ যাব বিচাৰে, তেন্তে আপুনি সমগ্ৰ দেশখন নোচোৱালৈকে বিদেশলৈ যাবলৈ মন নকৰিব। আজিকালি মই এই ডাঙৰ ধনী লোকসকলক কৈ আছো যে আপুনি কিয় বিদেশলৈ গৈ বিয়া পাতিছে, মই ৱেড ইন ইণ্ডিয়া অৰ্থাৎ ভাৰতত বিয়া পাতিবলৈ কৈছো।
মই ষষ্ঠ কথাটো কওঁ- কৃষকসকলক প্ৰাকৃতিক কৃষিৰ বিষয়ে অধিক সজাগ কৰি ৰাখিব। মই যোৱাবাৰো আপোনালোকক এই অনুৰোধ কৰিছিলো আৰু এতিয়া মই ইয়াক পুনৰাবৃত্তি কৰি আছো। পৃথিৱী মাতৃক বচাবলৈ এইটো এটা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ অভিযান।
মোৰ সপ্তম অনুৰোধ হৈছে- আপোনাৰ দৈনন্দিন খাদ্য জীৱনত বাজৰা অন্তৰ্ভুক্ত কৰক, ইয়াক যথেষ্ট প্ৰচাৰ কৰক, ই এক ছুপাৰ ফুড।
মোৰ অষ্টম অনুৰোধ হৈছে- ফিটনেছ, যোগ বা ক্ৰীড়াক আপোনাৰ জীৱনৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংশ কৰি তোলক।
আৰু নৱম অনুৰোধটো হ'ল- কমেও এটা দৰিদ্ৰ পৰিয়ালক সহায় কৰক। ভাৰতত দৰিদ্ৰতা দূৰ কৰিবলৈ এইটো প্ৰয়োজনীয়।
আজিকালি আপোনালোকে দেখিছে যে বিকশিত ভাৰত সংকল্প যাত্ৰা চলি আছে। মই কালি সন্ধিয়া ইয়াৰ লগত জড়িত অনুষ্ঠানত উপস্থিত আছিলোঁ। কিছু সময়ৰ পাছতে ইয়াতো মই পুনৰ বিকশিত ভাৰত সংকল্প যাত্ৰাত যোগদান কৰিম। এই যাত্ৰা সম্পৰ্কে সজাগতা বিয়পোৱাটো আপোনালোক সকলোৰে, প্ৰতিজন ধৰ্মীয় নেতাৰ দায়িত্ব। মই বিচাৰো যে এই সকলোবোৰ আমাৰ ব্যক্তিগত সংকল্পও হ'ব লাগে। যদি 'গাঁও বিশ্বস্য মাতৰ'ৰ মূলমন্ত্ৰ আমাৰ বিশ্বাসৰ লগতে আচৰণৰ অংশ হৈ পৰে, তেন্তে ভাৰত দ্ৰুতগতিত বিকশিত হ'ব। এই অনুভৱৰ সৈতে, মই আপোনালোক সকলোকে বহুত ধন্যবাদ জনাইছো আৰু লগতে অন্তৰৰ পৰা সন্মানীয় সাধুসকলকো ধন্যবাদ জনাইছো! মোৰ সৈতে কওঁক–
ভাৰত মাতা কী – জয়।
ভাৰত মাতা কী – জয়।
ভাৰত মাতা কী – জয়।
ধন্যবাদ
