“525th birth anniversary of Sant Mirabai is not merely a birth anniversary but a celebration of the entire culture and tradition of love in India”
“Mirabai nurtured the consciousness of India with devotion and spiritualism”“Bharat has been devoted to Nari Shakti for aeons”“Mathura and Braj will not be left behind in the race of development”“Developments taking place in the Braj region are symbols of the changing nature of the nation’s reawakening consciousness”ৰাধে-ৰাধে! জয় শ্ৰী কৃষ্ণ!
ইয়াত উপস্থিত ব্ৰজধামৰ সন্মানীয় সন্তবৃন্দ, উত্তৰ প্ৰদেশৰ ৰাজ্যপাল আনন্দিবেন পেটেল, মুখ্যমন্ত্ৰী শ্ৰী যোগী আদিত্যনাথ জী, আমাৰ দুই উপ-মুখ্যমন্ত্ৰী, কেবিনেটৰ সতীৰ্থবৃন্দ, মথুৰাৰ সাংসদসকল, ভগ্নী হেমা মালিনী জী আৰু ব্ৰজধামৰ মোৰ প্ৰিয় বাসিন্দাসকল!
প্ৰথমতে, ৰাজস্থানত নিৰ্বাচনী সভাত ব্যস্ত হৈ থকাৰ বাবে ইয়ালৈ অহাত পলম হোৱাৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত ক্ষমা বিচাৰিছো। তাৰ পৰাই পোনে-পোনে আহিছোঁ এই ভক্তিময় পৰিবেশলৈ। মোৰ ব্ৰজধামলৈ অহাৰ সৌভাগ্য হৈছে, আজি ব্ৰজধামবাসীক লগ পাইছো, এইখনেই সেই ভূমি য’ত ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণ আৰু ৰাধাৰ আশীৰ্বাদ থাকিলেহে ভ্ৰমণ কৰিব পাৰি। এয়া কোনো সাধাৰণ ভূমি নহয়। ব্ৰজধাম হৈছে সেই ঠাই, যাৰ সত্তাক বিশ্বজুৰি পূজা কৰা হয়। ব্ৰজৰ প্ৰতিটো উপাদানতে ৰাধা ৰাণীয়ে বাস কৰে আৰু ইয়াত প্ৰতিটো উপাদান কৃষ্ণময়। কেৱল মথুৰা আৰু ব্ৰজধাম ভ্ৰমণৰ সুফল বিশ্বৰ সকলো তীৰ্থযাত্ৰাৰ লাভতকৈ বেছি। আজি পুনৰবাৰ ব্ৰজ ৰাস মহোৎসৱ আৰু সন্ত মীৰা বাঈ জীৰ ৫২৫ সংখ্যক জয়ন্তী উদযাপনৰ বাবে ব্ৰজত আপোনালোকৰ মাজত থকাৰ সুযোগ পাইছো। ব্ৰজৰ ঐশ্বৰিক ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণ আৰু ৰাধাৰাণীক সম্পূৰ্ণ সমৰ্পণেৰে প্ৰণাম জনাইছো। লগতে মীৰা বাঈ জীৰ চৰণত আৰু ব্ৰজৰ সকলো সাধুক শ্ৰদ্ধাৰে সোঁৱৰিছো। সাংসদ হেমা মালিনী জীকো শুভেচ্ছা জনাইছো।
তেওঁ কেৱল এগৰাকী সাংসদেই নহয়; তেওঁ ব্ৰজৰ সৈতে এক হৈ পৰিছে। হেমাজীয়ে সাংসদ হিচাপে ব্ৰজ ৰাস মহোৎসৱৰ আয়োজনত সম্পূৰ্ণ নিষ্ঠতা পালনেই নহয়, কৃষ্ণ ভক্তিত নিজকে বিলীন কৰি উদযাপনৰ ভৱিষ্যৎ বিকাশৰ বাবেও সক্ৰিয়ভাৱে কাম কৰে।
মোৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকল,
মোৰ বাবে এই অনুষ্ঠানত অংশগ্ৰহণ কৰাটো আন এটা কাৰণতো বিশেষ। ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰপৰা মীৰাবাঈলৈকে গুজৰাট আৰু ব্ৰজৰ মাজত এক অনন্য সংযোগ আছে। ৰাজস্থানৰপৰা আহি মথুৰা-বৃন্দাবনত প্ৰেম বিয়পোৱা সন্ত মীৰাবাঈ জীয়েও দ্বাৰকাতে শেষ বছৰকেইটা কটাইছিল। বৃন্দাবন অবিহনে মীৰাৰ ভক্তি আধৰুৱা। বৃন্দাবনৰ ভক্তিত আপ্লুত হৈছিল তেওঁ। মোক মা গংগাই মাতিছে আৰু ভগৱান দ্বাৰকাধীশৰ কৃপাত মই ২০১৪ ৰপৰা আপোনালোকৰ মাজত, আপোনালোকৰ সেৱাত উৎসৰ্গিত হৈ আছো।
মোৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকল,
মীৰা বাঈৰ ৫২৫ সংখ্যক জন্ম বাৰ্ষিকী কেৱল এগৰাকী সাধুৰ জন্ম বাৰ্ষিকী নহয়। ভাৰতৰ সমগ্ৰ সংস্কৃতিৰ উদযাপন। ভাৰতৰ প্ৰেমৰ পৰম্পৰাৰ উদযাপন। আজি সন্ত মীৰা বাঈৰ স্মৃতিত এটা স্মাৰক মুদ্ৰা আৰু টিকট মুকলিৰ সৌভাগ্য হৈছে। দেশৰ সন্মান আৰু সংস্কৃতিৰ বাবে অপৰিসীম ত্যাগ কৰা ৰাজস্থানত জন্ম হৈছিল মীৰা বাঈৰ। এই ব্ৰজ মণ্ডলে উত্তৰ প্ৰদেশ আৰু ৰাজস্থান উভয়কে সামৰি লৈছে। মীৰা বাঈয়ে ভক্তি আৰু আধ্যাত্মিকতাৰ জৰিয়তে ভাৰতৰ চেতনাক সমৃদ্ধ কৰিছিল। মীৰা বাঈয়ে ভক্তি, সমৰ্পণ আৰু বিশ্বাসৰ বিষয়ে সহজ ভাষাত বুজাই দিছিল। তেওঁৰ ভক্তিৰ দৰ্শনেৰে আয়োজন কৰা এই কাৰ্য্যসূচীয়ে কেৱল ভাৰতৰ ভক্তিৰ কথাই নহয়, ভাৰতৰ বীৰত্ব আৰু ত্যাগৰ কথাও সোঁৱৰাই দিয়ে। মীৰা বাঈৰ পৰিয়াল আৰু ৰাজস্থানে আমাৰ বিশ্বাস কেন্দ্ৰসমূহৰ সুৰক্ষাৰ বাবে সকলো ত্যাগ কৰিছিল যাতে ভাৰতৰ আত্মা আৰু চেতনা সংৰক্ষণ কৰিব পৰা যায়। আজিৰ অনুষ্ঠানটোৱে কেৱল মীৰা বাঈৰ প্ৰেমৰ পৰম্পৰাকে সোঁৱৰাই দিয়াই নহয়, তেওঁৰ বীৰত্বৰ পৰম্পৰাকো সোঁৱৰাই দিয়ে। আৰু এয়াই হৈছে ভাৰতৰ পৰিচয়। আমি একেজন কৃষ্ণকে বাঁহী বাদন কৰা দেখিবলৈ পাওঁ, লগতে সুদৰ্শন চক্ৰ ব্যৱহাৰ কৰাও দেখিবলৈ পাওঁ।
মোৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকল,
আমাৰ ভাৰতে সদায় ‘নাৰী শক্তি’ক পূজা কৰি আহিছে। এই কথা ব্ৰজবাসীয়ে আন সকলোতকৈ ভালকৈ বুজি পায়। ইয়াত সম্বোধন, সংলাপৰপৰা আৰম্ভ কৰি সন্মানলৈকে সকলো কামতে ৰাধে-ৰাধে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। কৃষ্ণৰ নাম সম্পূৰ্ণ হয় তেওঁৰ আগত ৰাধাৰ উল্লেখ হোৱাৰ পিছতহে। গতিকে আমাৰ দেশৰ নাৰীসকলে সদায় দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰি সমাজখনক অহৰহ পথ-প্ৰদৰ্শন কৰি আহিছে। ইয়াৰ উজ্জ্বল উদাহৰণ মীৰা বাঈ।
বন্ধুসকল,
সন্ত মীৰা বাঈ জীয়ে সমাজক সেই পথ দেখুৱাইছিল, যি পথৰ আটাইতকৈ প্ৰয়োজন আছিল। ভাৰতৰ এনে প্ৰত্যাহ্বানমূলক সময়ত মীৰা বাঈয়ে প্ৰদৰ্শন কৰিছিল যে এগৰাকী নাৰীৰ আত্মসন্মানে সমগ্ৰ বিশ্বক পথ প্ৰদৰ্শনৰ শক্তি আছে। তেওঁ সন্ত ৰবিদাসক নিজৰ গুৰু বুলি গণ্য কৰিছিল। গতিকে মীৰা বাঈ কেৱল মধ্যযুগৰ এগৰাকী মহান নাৰী নাছিল; তেখেতে সমাজ সংস্কাৰক আৰু পথ প্ৰদৰ্শকসকলৰো অন্যতম আছিল।
বন্ধুসকল,
মীৰা বাঈ আৰু তেওঁৰ দৰ্শন যুগে-যুগে প্ৰাসংগিক হৈ আহিছে। বৰ্তমান সময়ৰ প্ৰত্যাহ্বানসমূহলৈ চালে দেখা যায় যে মীৰা বাঈয়ে আমাক শিকাইছে যে কু-সংস্কাৰৰপৰা আমি মুক্ত হ’ব লাগে আৰু আমাৰ মূল্যবোধৰ সৈতে সংযুক্ত হৈ থাকিব লাগে। তেওঁৰ ভক্তি সহজ, অথচ দৃঢ়। কোনো বাধাৰ প্ৰতি তেওঁ ভয় নকৰে; তেওঁ কেৱল সকলোকে নিজৰ প্ৰচেষ্টা অব্যাহত ৰাখিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰে।
মোৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকল,
এই উপলক্ষে ভাৰতৰ ভূমিৰ আন এক বিশেষ বৈশিষ্ট্যৰ কথা উল্লেখ কৰিব বিচাৰিছো। ভাৰত ভূমিৰ অবিশ্বাস্য সামৰ্থ্য এয়ে যে যেতিয়াই ইয়াৰ চেতনাক আক্ৰমণ কৰা হৈছিল, যেতিয়াই ইয়াৰ চেতনা দুৰ্বল হৈ পৰিছিল, তেতিয়াই দেশৰ ক’ৰবাত নহয় ক’ৰবাত জাগ্ৰত শক্তিৰ উৎস এটাই সংকল্প লৈ ভাৰতক দিশ দেখুৱাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। আৰু কোনোবা যোদ্ধা হ’ল, আন কোনোবাই এই পবিত্ৰ কামৰ বাবে সন্ত হৈ পৰিল। ভক্তি যুগৰ আমাৰ সাধুসকল ইয়াৰ অতুলনীয় নিদৰ্শন। তেওঁলোকে ত্যাগৰ ভেটি গঢ়ি তুলিছিল আৰু একে সময়তে আমাৰ ভাৰতক সুদৃঢ় কৰিছিল। ভাৰতৰ সম্পূর্ণতালৈ চাওকঃ নামনিত আলভাৰ আৰু নয়নাৰৰ দৰে সন্ত, ৰামানুজাচাৰ্যৰ দৰে পণ্ডিত আছিল! উত্তৰ দিশত তুলসীদাস, কবীৰ, ৰবিদাস, সুৰদাস আদি সাধু আছিল! পঞ্জাৱত গুৰু নানক দেৱ আছিল। পূবত বংগৰ চৈতন্য মহাপ্ৰভুৰ দৰে সন্তসকলে এতিয়াও বিশ্বজুৰি নিজৰ পোহৰ বিলাই আছে। পশ্চিমে গুজৰাটত নৰসিংহ মেহতাৰ দৰে সাধু আছিল। মহাৰাষ্ট্ৰত টুকাৰাম আৰু নামদেৱৰ দৰে সাধু আছিল! সকলোৰে ভাষা, উপ-ভাষা, ৰীতি-নীতি, পৰম্পৰা বেলেগ-বেলেগ আছিল। তথাপিও তেওঁলোকৰ বাৰ্তা একেই আছিল, লক্ষ্য একেই আছিল। যদিও দেশৰ ভিন্ন অঞ্চলৰপৰা ভক্তি আৰু জ্ঞানৰ ভিন্ন ধাৰা ওলাই আহিছিল, তথাপিও সেইসমূহ একত্ৰিত হৈ সমগ্ৰ ভাৰতক সংযোগ কৰিছিল।
আৰু বন্ধুসকল,
মথুৰাৰ দৰে পবিত্ৰ স্থান ভক্তি আন্দোলনৰ ভিন্ন ধাৰাসমূহৰ মিলনস্থলী হৈ আহিছে। মালুকদাস, চৈতন্য মহাপ্ৰভু, মহাপ্ৰভু বল্লাভাচাৰ্য্য, স্বামী হৰিদাস, স্বামী হিট হৰিবংশ প্ৰভু আৰু একাধিক সন্ত ইয়ালৈ আহিছে! ভাৰতীয় সমাজলৈ এক নতুন চেতনা কঢ়িয়াই আনিলে, তাত নতুন প্ৰাণ-উশাহ দিলে! এই ভক্তি যজ্ঞ আজিও চলি আছে, ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ অবিৰত আশীৰ্বাদত।
মোৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকল,
আমাৰ সাধুসকলে ব্ৰজৰ বিষয়ে কৈছে – বৃন্দাবনৰ দৰে পবিত্ৰ অৰণ্য আন ক’তো নাই। নন্দগাঁৱৰ দৰে পবিত্ৰ গাঁও নাই। কৃষ্ণৰ দৰে কোনো শুভ নাম নাই। ব্ৰজ অঞ্চল কেৱল ভক্তি আৰু প্ৰেমৰেই ভূমি নহয়, ই আমাৰ সাহিত্য, সংগীত, সংস্কৃতি, সভ্যতাৰ কেন্দ্ৰবিন্দুও হৈ আহিছে। এই অঞ্চলে কঠিন সময়তো দেশক অটল কৰি ৰাখিছে। কিন্তু দেশ স্বাধীন হোৱাৰ পিছত দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে এই পবিত্ৰ স্থানে প্ৰাপ্য গুৰুত্ব নাপালে। যিসকলে ভাৰতক ইয়াৰ অতীতৰপৰা বিভাজিত কৰিব বিচাৰিছিল আৰু যিসকল ভাৰতৰ সংস্কৃতি আৰু আধ্যাত্মিক পৰিচয়ৰ প্ৰতি উদাসীন আছিল, তেওঁলোকে স্বাধীনতাৰ পিছতো দাস মানসিকতা পৰিহাৰ কৰিব নোৱাৰিলে। তেওঁলোকে ব্ৰজ ভূমিক উন্নয়নৰপৰা বঞ্চিত কৰি ৰাখিছিল।
ভ্ৰাতৃ-ভগ্নীসকল,
আজি স্বাধীনতাৰ ‘অমৃত কাল’ত প্ৰথমবাৰৰ বাবে দাসত্বৰ মানসিকতাৰপৰা ওলাই আহিছে দেশ। আমি লালকিল্লাৰপৰা 'পঞ্চ পণ'ৰ সংকল্প গ্ৰহণ কৰিছো। আমি আমাৰ ঐতিহ্যক লৈ গৌৰৱ কৰি আগবাঢ়িছো। আজি কাশীত ভগৱান বিশ্বনাথৰ পবিত্ৰ বাসস্থান আমাৰ সন্মুখত এক নান্দনিক ৰূপত প্ৰতিভাত হৈছে। আজি আমি উজ্জয়িনীৰ মহাকাল মহালোক দেখিছো। আজি লাখ-লাখ লোকে কেদাৰনাথৰ আশীৰ্বাদ লাভ কৰিছে। এতিয়া, অযোধ্যাত ভগৱান শ্ৰীৰামৰ মন্দিৰৰ অভিষেকৰ তাৰিখো আহি পালেহি। উন্নয়নৰ এই দৌৰত আৰু পিছ পৰি নাথাকিব মথুৰা আৰু ব্ৰজও। ব্ৰজৰ উন্নয়নৰ বাবে 'উত্তৰ প্ৰদেশ ব্ৰজ তীৰ্থ বিকাশ পৰিষদ' প্ৰতিষ্ঠা হোৱাত মই আনন্দিত হৈছো। এই পৰিষদে ভক্তসকলৰ সুবিধাৰ্থে আৰু তীৰ্থস্থানৰ উন্নয়নৰ বাবে ভিন্ন কাম কৰি আছে। ‘ব্ৰজ ৰাস মহোৎসৱ’ৰ দৰে কাৰ্য্যসূচীয়েও এই অঞ্চলৰ উন্নয়নত অৰিহণা যোগাইছে।
বন্ধুসকল,
এই সমগ্ৰ অঞ্চলটো কৃষ্ণৰ লীলাৰ সৈতে সংযুক্ত। মথুৰা, বৃন্দাবন, ভাৰতপুৰ, কৰৌলী, আগ্ৰা, ফিৰোজাবাদ, কাছগঞ্জ, পালৱাল, বল্লভগড় আদি অঞ্চল ভিন্ন ৰাজ্যৰ অধীনলৈ আহে। ভাৰত চৰকাৰে ভিন্ন ৰাজ্য চৰকাৰৰ সৈতে সহযোগিতা কৰি এই সমগ্ৰ অঞ্চলটোৰ উন্নয়নৰ প্ৰচেষ্টা চলাইছে।
বন্ধুসকল,
ব্ৰজ অঞ্চলত আৰু দেশত ঘটি থকা পৰিৱৰ্তন আৰু উন্নয়ন কেৱল ব্যৱস্থাটোৰেই পৰিৱৰ্তন নহয়। আমাৰ ৰাষ্ট্ৰখনৰ বিৱৰ্তনশীল স্বভাৱৰ প্ৰতীক, ইয়াৰ পুনৰ জাগ্ৰত চেতনাৰ সূচক। এয়া ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ আশীৰ্বাদৰ ফলশ্ৰুতি। সেই আশীৰ্বাদৰ বলত আমি আমাৰ সংকল্প পূৰণেৰে ‘বিকশিত ভাৰত’ গঢ়াত অৰিহণা যোগাম। আকৌ এবাৰ সকলোলৈকে সন্ত মীৰা বাঈৰ ৫২৫ সংখ্যক জয়ন্তীত আন্তৰিক শুভেচ্ছা জ্ঞাপন কৰিলোঁ। আপোনালোক সকলোকে অশেষ ধন্যবাদ জনালোঁ!
ৰাধে-ৰাধে! জয় শ্ৰী কৃষ্ণ!
