ভাৰতবৰ্ষই স্বাধীনতা সংগ্ৰামীসকলক কেতিয়াও নাপাহৰে: প্ৰধানমন্ত্ৰী
বিগত ৬ বছৰ ধৰি অজানা নায়কসকলৰ ইতিহাস সংৰক্ষণৰ উদ্যোগ গ্ৰহণ কৰা হৈছে: প্ৰধানমন্ত্ৰীআমি আমাৰ সংবিধান আৰু আমাৰ গণতান্ত্ৰিক ঐতিহ্যক লৈ গৰ্বিত: প্ৰধানমন্ত্ৰীমঞ্চত বিৰাজমান গুজৰাটৰ ৰাজ্যপাল শ্ৰী আচাৰ্য দেৱব্ৰত জী, মুখ্যমন্ত্ৰী শ্ৰী বিজয় ৰূপানী জী, কেন্দ্ৰীয় মন্ত্ৰী পৰিষদৰ মোৰ সহকৰ্মী শ্ৰী প্ৰহ্লাদ পেটেল জী, লোকসভাৰ সতীৰ্থ সাংসদ শ্ৰী চি আৰ পাটিল জী, আহমেদাবাদৰ নৱ নিৰ্বাচিত মেয়ৰ শ্ৰী কিৰিট সিং ভাই, সবৰমতী ট্ৰাষ্টৰ ট্ৰাষ্টী শ্ৰী কাৰ্তিকেয় সাৰাভাই জী আৰু সবৰমতী আশ্ৰমলৈ জীৱন সমৰ্পিত কৰা এনে সন্মানীয় ব্যক্তি অমৃত মোডী জী, আৰু আমাৰ সৈতে জড়িত দেশৰ সকলো বিশিষ্ট ব্যক্তি, মহিলা আৰু ভদ্ৰলোক আৰু মোৰ যুৱ সহকৰ্মীসকল!
আজি, যেতিয়া মই ৰাতিপুৱা দিল্লী এৰিছিলো, এইটো এটা অতি আশ্চৰ্যজনক কাকতালীয় ঘটনা আছিল। অমৃত উৎসৱ আৰম্ভ হোৱাৰ আগতে আজি দেশৰ ৰাজধানীতো অমৃত বৰষুণ হৈছিল আৰু বৰুণ দেৱেও আশীৰ্বাদ দিছিল। এইটো আমাৰ সকলোৰে সৌভাগ্য যে আমি স্বাধীন ভাৰতৰ সেই ঐতিহাসিক সময়ৰ সাক্ষী হৈ আছো। আজি দাণ্ডী যাত্ৰাৰ বৰ্ষপূৰ্তি উপলক্ষে আমি বাপুৰ ইতিহাসো এই কৰ্মস্থানত দেখিছো আৰু ইতিহাসৰ অংশ হৈছো। আজি স্বাধীনতাৰ অমৃত উৎসৱ আৰম্ভ হৈছে, আজি প্ৰথম দিন। অমৃত উৎসৱ আজি ১৫ আগষ্ট ২০২২ ৰ পৰা ৭৫ সপ্তাহ আগেয়ে আৰম্ভ হৈছে আৰু ১৫ আগষ্ট ২০২৩ লৈকে চলি থাকিব। আমাৰ ইয়াত কোৱা হয় যে যেতিয়াই এনে সুযোগ আহে তেতিয়া সকলো তীৰ্থৰ একত্ৰিত সংগম হয়। আজি এক ৰাষ্ট্ৰ হিচাপে ভাৰতৰ বাবেও ই এক পবিত্ৰ অনুষ্ঠান হিচাপে পৰিগণিত হৈছে। আজি আমাৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ কিমান জনতীৰ্থ, কিমান পবিত্ৰ কেন্দ্ৰই সবৰমতী আশ্ৰমৰ সৈতে যোগদান কৰিছে।
স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ পৰিণামক প্ৰণাম জনোৱা আন্দামানৰ চেলুলাৰ কাৰাগাৰ, অৰুণাচল প্ৰদেশৰ পৰা এংলো-ভাৰতীয় যুদ্ধৰ সাক্ষী কেকৰ মোনিঙৰ ভূমি, মুম্বাইৰ আগষ্ট ক্ৰান্তি ময়দান, পাঞ্জাৱৰ জালিয়ানৱালা বাগ, উত্তৰ প্ৰদেশৰ মেৰথ, কাকোৰী আৰু ঝাঁচী, আজি সমগ্ৰ আজি সমগ্ৰ দেশৰ এনে কেইবাটাও স্থানত একেলগে এই অমৃত উৎসৱ উদযাপন কৰা হৈছে। এনেকুৱা লাগিছে যেন স্বাধীনতাৰ অসংখ্য সংঘৰ্ষ, অসংখ্য ত্যাগ আৰু অসংখ্য তপস্যাৰ শক্তি সমগ্ৰ ভাৰতত পুনৰ জাগ্ৰত হৈছে। এই পুণ্য অনুষ্ঠানত বাপুৰ চৰণত মই মোৰ শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাইছো। দেশৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামত দেশক নেতৃত্ব দিয়া সকলো মহান ব্যক্তিত্বক মই সন্মানেৰে অভিবাদন জনাইছো। মই সকলো সাহসী সৈনিককো অভিবাদন জনাইছো যিসকলে স্বাধীনতাৰ পাছতো ৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতিৰক্ষাৰ পৰম্পৰা জীৱিত ৰাখিছিল, দেশৰ প্ৰতিৰক্ষাৰ বাবে সৰ্বোচ্চ ত্যাগ কৰিছিল, শ্বহীদ হৈছিল। মুক্ত ভাৰতৰ পুনৰ্গঠনত প্ৰগতিৰ ভেঁটি স্থাপন কৰা সকলো পুণ্য আত্মাক মই নমস্কাৰ জনাইছো।
বন্ধুসকল,
যেতিয়া আমি দাসত্বৰ এটা সময়ৰ কথা কল্পনা কৰো য'ত লাখ লাখ লোকে বহু শতাব্দী ধৰি স্বাধীনতাৰ প্ৰভাতৰ বাবে অপেক্ষা কৰিছিল, তেতিয়া এই অনুভৱ হয় যে ৭৫ বছৰৰ স্বাধীনতাৰ সুযোগ কিমান ঐতিহাসিক, ই কিমান গৌৰৱময় হ’ব পাৰে৷ এই উৎসৱত চিৰন্তন ভাৰতৰ পৰম্পৰা, স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ ছায়া আৰু স্বতন্ত্ৰ ভাৰতৰ এক গৌৰৱান্বিত প্ৰগতি আছে। সেইবাবে, এতিয়া আপোনাৰ সন্মুখত দাঙি ধৰা উপস্থাপনটোত অমৃত উৎসৱৰ পাঁচটা স্তম্ভৰ ওপৰত বিশেষ গুৰুত্ব দিয়া হৈছে। ৭৫ বছৰত, স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ ধাৰণা, ৭৫ বছৰত প্ৰাপ্তি, ৭৫ বছৰত কাৰ্য, আৰু 75 বছৰত সংকল্প, এই পাঁচটা স্তম্ভই স্বাধীনতাৰ যুঁজৰ লগতে মুক্ত ভাৰতৰ সপোন আৰু কৰ্তব্যক দেশৰ সন্মুখলৈ আগবাঢ়ি লৈ যোৱাত অনুপ্ৰাণিত কৰিব। এই বাৰ্তাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি আজি 'অমৃত মহোৎসৱ' ৱেবছাইটৰ লগতে যঁতৰ অভিযান আৰু স্বাৱলম্বী ইনকিউবেটৰো শুভাৰম্ভ কৰা হৈছে।
ভাতৃ আৰু ভগ্নীসকল,
ইতিহাস সাক্ষী যে কোনো ৰাষ্ট্ৰৰ গৌৰৱ তেতিয়াহে জাগ্ৰত হয় যেতিয়া তেওঁলোকে নিজৰ স্বাভিমান আৰু বলিদানৰ পৰম্পৰা তেওঁলোকৰ পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মক শিকায়, সংস্কাৰিত কৰায়, ইয়াৰ বাবে তেওঁলোকক নিৰন্তৰে অনুপ্ৰেৰিত কৰে৷ কোনো ৰাষ্ট্ৰৰ ভৱিষ্যৎ তেতিয়াহে উজ্বল হয় যেতিয়া তেওঁলোকে নিজৰ অতীতৰ অনুভৱ আৰু ঐতিহ্যৰ সৈতে পলে পলে জড়িত হৈ থাকে৷ ভাৰতৰ ওচৰত গৌৰৱ কৰিব পৰাকৈ ভাণ্ডাৰ আছে, সমৃদ্ধ ইতিহাস আছে, চেতনাময় সাংস্কৃতিক ঐতিহ্য আছে৷ সেয়ে স্বাধীনতাৰ ৭৫ বৰ্ষৰ এই অৱকাশ অমৃতৰ দৰেই বৰ্তমানৰ প্ৰজন্মই লাভ কৰিব৷ এনেকুৱা অমৃত যিয়ে আমাক প্ৰতিপলে দেশৰ বাবে জীয়াই থকাৰ, দেশৰ বাবে কিবা এটা কৰাৰ বাবে অনুপ্ৰেৰিত কৰিব৷
বন্ধুসকল,
আমাৰ বেদত উল্লেখ আছেঃ মৃত্যুঃ মুক্ষীয় মামৃতাত্। অৰ্থাৎ আমি দুখ, কষ্ট, ক্লেশ আৰু বিনাশৰ পৰা আঁতৰি অমৃতৰ দিশলৈ যাওঁ, অমৰতাৰ দিশলৈ আগবাঢ়ি যাওঁ। এয়াই হ’ল স্বাধীনতাৰ এই অমৃত উৎসৱৰ সংকল্প। স্বাধীনতাৰ অমৃত উৎসৱ অৰ্থাৎ স্বাধীনতাৰ শক্তিৰ অমৃত, স্বাধীনতাৰ অমৃত অৰ্থাৎ স্বাধীনতা সংগ্ৰামীসকলৰ পৰা লাভ কৰা অনুপ্ৰেৰণাৰ অমৃত। স্বাধীনতাৰ অমৃত, নতুন ধাৰণাৰ অমৃত। নতুন সংকল্পৰ অমৃত। স্বাধীনতাৰ অমৃত, স্বাৱলম্বীতাৰ অমৃত। আৰু সেইবাবেই এই উৎসৱটো জাতিৰ জাগৰণৰ উৎসৱ। এই উৎসৱটো ৰাজ্যসমূহৰ সপোন পূৰণ কৰাৰ বাবে এক উৎসৱ। এই উৎসৱটো বিশ্বব্যাপী শান্তি, বিকাশৰ উৎসৱ।
ন্ধুসকল,
দাণ্ডী যাত্ৰাৰ দিনা অমৃত উৎসৱৰ উদ্বোধন কৰা হৈছে। সেই ঐতিহাসিক মুহূৰ্তটো পুনৰুজ্জীৱিত কৰাৰ বাবে এক যাত্ৰাও এতিয়া আৰম্ভ কৰা হ'ব। এইটো এটা আশ্চৰ্যজনক কাকতালীয় ঘটনা যে দাণ্ডী যাত্ৰাৰ প্ৰভাৱ আৰু বাৰ্তা একেই ৰাখি দেশখনে আজি অমৃত উৎসৱৰ দিশলৈ আগবাঢ়ি আছে। গান্ধীজীৰ এই ভ্ৰমণৰ উদ্দেশ্য আছিল স্বাধীনতাৰ সংগ্ৰামক জনসাধাৰণৰ বাবে এক নতুন উৎসাহেৰে সংযোগ কৰা। এই এটা ভ্ৰমণে স্বাধীনতাৰ বিষয়ে ভাৰতৰ দৃষ্টিভংগী সমগ্ৰ বিশ্বৰ সন্মুখলৈ আনিছিল। এইটো ঐতিহাসিক আৰু সেয়েহে বাপুৰ দাণ্ডী যাত্ৰাত স্বাধীনতাৰ লগতে ভাৰতৰ প্ৰকৃতি আৰু ভাৰতৰ সংস্কাৰৰ স্বভাৱো অন্তৰ্ভুক্ত আছিল।
আমাৰ ইয়াত নিমখক লৈ কেতিয়াও মূল্য নিৰ্ধাৰণ কৰা হোৱা নাই। আমি ইয়াত নিমখৰ অৰ্থ হৈছে সততা। আমাৰ ইয়াত নিমখৰ অৰ্থ হৈছে বিশ্বাস। আমাৰ ইয়াত নিমখৰ অৰ্থ হৈছে আনুগত্য। আমি এতিয়াও কও যে আমি দেশৰ নিমখ খাইছো। এইটো নহয় কাৰণ নিমখ এটা অতি মূল্যৱান বস্তু। ইয়াৰ কাৰণটো হ’ল নিমখ হৈছে শ্ৰম আৰু সমতাৰ প্ৰতীক। নিমখ সেই যুগত ভাৰতৰ স্বাৱলম্বীতাৰ প্ৰতীক আছিল। ব্ৰিটিছসকলে ভাৰতৰ মূল্যবোধৰ লগতে এই স্বাৱলম্বীতাকো আঘাত কৰিছিল। ভাৰতীয় লোকসকলে ইংলেণ্ডৰ পৰা অহা নিমখৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিবলগীয়া হৈছিল। গান্ধীজীয়ে দেশৰ এই পুৰণি সমস্যাটো বুজি পাইছিল আৰু জনসাধাৰণৰ নাড়ী-নক্ষত্ৰৰ সৈতে জড়িত হৈ পৰিছিল। আৰু চাওতে চাওতে এই আন্দোলন প্ৰতিজন ভাৰতীয়ৰ আন্দোলন হৈ পৰিছিল আৰু প্ৰতিজন ভাৰতৰ সংকল্প হৈ পৰিছিল।
বন্ধুসকল,
একেদৰে স্বাধীনতাৰ যুঁজত, বিভিন্ন সংগ্ৰাম, বিভিন্ন ঘটনা, বাৰ্তাৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণাও আছে যি আজিৰ ভাৰতে ধাৰণ কৰিব পাৰে আৰু আগবাঢ়ি যাব পাৰে। ১৮৫৭ চনৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰাম, বিদেশৰ পৰা মহাত্মা গান্ধীৰ প্ৰত্যাৱৰ্তন, দেশক সত্যাগ্ৰহৰ শক্তিৰ কথা মনত পেলাই দিবলৈ, নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসুৰ নেতৃত্বত আজাদ হিন্দ ফৌজৰ দিল্লী মাৰ্চ, দিল্লীৰ সম্পূৰ্ণ স্বৰাজ্য, লোকমান্য তিলকৰ আহ্বান, আজিও হিন্দুস্তানে পাহৰিব নোৱাৰে৷ ১৯৪২ চনৰ অবিস্মৰণীয় আন্দোলন, ব্ৰিটিছৰ ভাৰত ত্যাগ, এনে বহুতো অসংখ্য পৰ্যায় আছে যাৰ পৰা আমি অনুপ্ৰাণিত হও, বলীয়ান হও। বহুতো আত্ম-সংগ্ৰামী আছে যাৰ প্ৰতি দেশখনে প্ৰতিদিনে নিজৰ কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰে।
১৮৫৭ চনৰ বিপ্লৱৰ মংগল পাণ্ডে, তাতীয়া টোপেৰ দৰে বীৰেই হওক, ব্ৰিটিছ সেনাৰ সন্মুখত সাহসী ৰাণী লক্ষ্মীবাই, কিত্তুৰৰ ৰাণী চেননামা, ৰাণী গাইডিলু, চন্দ্ৰশেখৰ আজাদ, ৰামপ্ৰসাদ বিছমিল, ভগৎ সিং, সুখদেৱ ৰাজগুৰু, আছফাকুল্লাহ খান, গুৰু ৰাম সিং, তিটুছ জী, পল ৰামাস্বামী, বা পণ্ডিত নেহৰু, চৰ্দাৰ পেটেল, বাবা চাহেব আম্বেদকাৰ, সুভাষ চন্দ্ৰ বসু, মৌলানা আজাদ, খান আব্দুল গফুৰ খান, বীৰ সাৱৰকাৰৰ দৰে অসংখ্য জননায়ক! এই সকলো মহান ব্যক্তিত্ব হৈছে স্বাধীনতা আন্দোলনৰ পথিকৃৎ। তেওঁলোকৰ সপোনৰ ভাৰত প্ৰস্তুত কৰিবলৈ আমি তেওঁলোকৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণা লোৱাৰ বাবে সামূহিক সংকল্প গ্ৰহণ কৰিছো।
বন্ধুসকল,
আমাৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামত এনে বহুতো আন্দোলন আছে, কিমান সংঘৰ্ষ আছে যি দেশৰ সন্মুখলৈ অহা নাছিল৷ এয়া এনে এক সংগ্ৰাম য’ত ভাৰতৰ অসত্যৰ বিৰুদ্ধে সত্যৰ শক্তিশালী ঘোষণা প্ৰতিফলিত হৈছে, এয়া এনে এক সংগ্ৰাম য’ত ভাৰতৰ স্বতন্ত্ৰ প্ৰকৃতিৰ প্ৰমাণ প্ৰতিফলিত হৈছে, এই সংগ্ৰামবোৰ এই সত্যৰো সাক্ষী যে অন্যায়, শোষণ আৰু হিংসাৰ বিৰুদ্ধে ভাৰতৰ শ্বাশ্বত চেতনা ৰামৰ যুগতো আছিল, হালদীঘাটিৰ যুদ্ধক্ষেত্ৰতো আছিল, মহাভাৰতৰ কুৰুক্ষেত্ৰতো আছিল, শিৱাজীৰ সময়তো আছিল৷ সেই একেই চিৰন্তন চেতনা, একেই অদম্য বীৰত্ব, ভাৰতৰ প্ৰতিটো অঞ্চল, প্ৰতিটো অংশ আৰু প্ৰতিটো সমাজ, স্বাধীনতাৰ যুঁজত নিজৰ ভিতৰত প্ৰজ্বলিত হৈছিল। জননী জন্মভূমি স্বৰ্গাদপী গৰিয়সী মন্ত্ৰই আজিও আমাক অনুপ্ৰাণিত কৰে।
আপোনালোকে চাব পাৰে, এই ইতিহাসত কোল আন্দোলনেই হওক অথবা ‘হো সংঘৰ্ষ’ অথবা সনথাল ক্ৰান্তি, কছোহা কাছাৰ নগা সংঘৰ্ষই হওক অথবা কুকি আন্দোলন, ভীল আন্দোলনেই হওক অথবা মুণ্ডা ক্ৰান্তি, সন্যাসী আন্দোলনেই হওক অথবা ৰমোচী সংঘৰ্ষ, কিত্তুৰ আন্দোলনেই হওক অথবা ত্ৰাৱনকোৰ আন্দোলন, বাৰডোলী সত্যাগ্ৰহ, চম্পাৰণ সত্যাগ্ৰহ, সম্বলপুৰ সংঘৰ্ষ, চুৱাৰ সংঘৰ্ষ, বুণ্ডেল সংঘৰ্ষ এনে বহু সংঘৰ্ষ আৰু আন্দোলনে দেশৰ প্ৰতিটো ভূ-ভাগক, প্ৰতিটো কালখণ্ডত স্বাধীনতাৰ জ্যোতিৰে প্ৰজ্বলিত কৰি ৰাখিছে৷ এই সময়ছোৱাত আমাৰ শিখ গুৰুৰ পৰম্পৰাই দেশৰ সংস্কৃতি, নিজৰ ৰীতি-নীতি ৰক্ষাৰ বাবে আমাক নতুন শক্তি দিছিল, প্ৰেৰণা দিছিল, ত্যাগ আৰু বলিদানৰ পথ দেখুৱাইছিল৷ আৰু ইয়াৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ দিশসমূহ আমি বাৰে বাৰে স্মৰণ কৰিব লাগে৷
বন্ধুসকল,
স্বাধীনতা আন্দোলনৰ এই জ্যোতি নিৰন্তৰে জাগ্ৰত কৰি ৰখাৰ কাম, পূৱ-পশ্চিম-উত্তৰ-দক্ষিণ, প্ৰতিটো দিশত, প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰত, আমাৰ সন্ত, মহন্তসকলে ঐক্যচিত্তে কৰিছিল। এক প্ৰকাৰে, ভক্তি আন্দোলনে দেশজুৰি স্বাধীনতা আন্দোলনৰ এক বিথীকা প্ৰস্তুত কৰিছিল। অতীতত চৈতন্য মহাপ্ৰভু, ৰামকৃষ্ণ পৰমহংস আৰু শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ দৰে সাধুসকলৰ ধাৰণাই সমাজক দিশ নিৰ্দেশনা প্ৰদান কৰিছিল আৰু তেওঁলোকৰ লক্ষ্যৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিছিল। পশ্চিমত মীৰাবাই, একনাথ, তুকাৰাম, ৰামদাস, নৰসী মেহতা, উত্তৰত সন্ত ৰামানন্দ, কবীৰদাস, গোস্বামী তুলসীদাস, সুৰদাস, গুৰু নানকদেৱ, সন্ত ৰেদাস, দক্ষিণত মধ্যাচাৰ্য, নিম্বকাচাৰ্য, বল্লভাচাৰ্য, ৰামানুজাচাৰ্য, ভক্তি কালৰ এই সময়ছোৱাত মালিক মহম্মদ জায়সী, ৰসখান, সুৰদাস, কেশৱদাস, বিদ্যাপতিৰ দৰে মহানুভৱে নিজৰ সৃষ্টিৰাজিৰে সমাজ সংস্কাৰৰ বাবে অনুপ্ৰেৰিত কৰিছিল৷
এনে অনেক ব্যক্তিত্বৰ বাবে, এই আন্দোলনবোৰে অঞ্চলটোৰ পৰিধিৰ পৰা ওলাই গৈছিল আৰু সমগ্ৰ ভাৰতৰ জনসাধাৰণক নিজৰ মাজত সমাহিত। এই অসংখ্য স্বাধীনতা আন্দোলনত, বহুতো সংগ্ৰামী, সাধু, আত্মা, বহুতো সাহসী বলিদান আছে যাৰ একোটা-একোটা গাঁথা এটা নিজেই ইতিহাসৰ এক সোণালী অধ্যায় হৈছে! আমি এই মহান নায়ক, মহান নায়িকা, তেওঁলোকৰ জীৱনৰ ইতিহাস দেশক জনাব লাগিব। এই লোকসকলৰ জীৱনৰ কাহিনী, তেওঁলোকৰ জীৱনৰ সংগ্ৰাম, আমাৰ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ উঠা-নমা, কেতিয়াবা সফলতা, কেতিয়াবা বিফলতাই আমাৰ প্ৰজন্মক জীৱনৰ প্ৰতিটো শিক্ষা দিব। সংহতি কি, লক্ষ্য প্ৰাপ্ত কৰাৰ জেদ, জীৱনৰ প্ৰতিটো ৰং, সেয়া অধিক উন্নত ধৰণে বুজাত সহায় কৰিব৷
ভাতৃ আৰু ভগ্নীসকল,
আপোনাৰ মনত থাকিব পাৰে, এই ভূমিৰ সাহসী পুত্ৰ শ্যামজী কৃষ্ণ বাৰ্মাই ব্ৰিটিছৰ মাটিত বাস কৰি, তেওঁলোকৰ নাকৰ তলত তাকি জীৱনৰ অন্তিম উশাহলৈকে স্বাধীনতাৰ বাবে সংগ্ৰাম কৰিছিল। কিন্তু তেওঁৰ অস্থিয়ে দশকজুৰি অপেক্ষা কৰি থাকিল কেতিয়া তেওঁলোকে ভাৰত মাতাৰ কোলাত আশ্ৰয় পাব। অৱশেষত, ২০০৩ চনত, মই শ্যাম জি কৃষ্ণ বাৰ্মাৰ অস্থি কান্ধত তুলি বিদেশৰ পৰা লৈ আহিছিলো। বহুতো যোদ্ধা আছে যিয়ে নিজৰ সকলো দেশলৈ উৎসৰ্গিত কৰিছে। দেশৰ প্ৰতিটো কোণৰ পৰা বহুতো দলিত, আদিবাসী, মহিলা আৰু যুৱচাম আছে যিয়ে অসংখ্য তপস্যা আৰু ত্যাগ কৰিছে। তামিলনাডুৰ ৩২ বছৰীয়া যুৱক কোডি কাথ কুমৰাণক স্মৰণ কৰক, ব্ৰিটিছে যুৱকজনৰ মূৰত গুলি কৰিছিল, কিন্তু তেওঁ মৃত্যুৰ সময়তো দেশৰ পতাকা মাটিত পৰিবলৈ দিয়া নাছিল। তামিলনাডুত তেওঁৰ নামতেই কোডি কাথ শব্দটো যোগ কৰা হৈছে যাৰ অৰ্থ হৈছে পতাকা সংৰক্ষণ কৰা! তামিলনাডুৰ ভেলু নাচিয়াৰ প্ৰথমগৰাকী ৰাণী আছিল যিয়ে ইংৰাজী শাসনৰ বিৰুদ্ধে প্ৰথমে যুঁজ কৰিছিল।
ঠিক সেইদৰে আমাৰ দেশৰ জনজাতীয় সমাজ, তেওঁলোকৰ বীৰত্বৰে বিদেশী শাসনক তললৈ নমাবলৈ নিৰন্তৰভাৱে কাম কৰিছিল। ঝাৰখণ্ডত ভগৱান বীৰচা মুণ্ডাই ব্ৰিটিছসকলক প্ৰত্যাহ্বান জনাইছিল, মুৰ্মু ভাতৃসকলে সন্থাল আন্দোলনৰ নেতৃত্ব দিছিল। উৰিষ্যাত চক্ৰা বিছোই যুদ্ধ কৰিছিল, আৰু লক্ষ্মণ নায়কে গান্ধীবাদী চেতনা বিয়াপাইছিল। অন্ধ্ৰ প্ৰদেশত মণ্যম বীৰডু অৰ্থাৎ জংঘলৰ নায়ক আল্লুৰি চিৰাৰাম ৰাজুৱে ৰম্পা আন্দোলনৰ বিগুল বজাইছিল। পাসল্থা খুংচেৰাই মিজোৰামৰ পাহাৰত ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিছিল। সেইদৰে, অসম আৰু উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ পৰা গোমধৰ কোঁৱৰ, লাচিত বৰফুকন আৰু চিৰাট সিঙৰ দৰে বহুতো স্বাধীনতা সংগ্ৰামী আছিল যিয়ে দেশৰ স্বাধীনতালৈ অৰিহণা আগবঢ়াইছিল। ইয়াত গুজৰাটত বড়োদৰাৰ নিকটৱৰ্তী জাম্বুঘোড়ালৈ যোৱা পথত আমাৰ নায়ক কোমৰ জনজাতীয় লোকসকলৰ বলিদান কেনেকৈ পাহৰিব পাৰোঁ, মানগড়ত গোবিন্দ গুৰুৰ নেতৃত্বত হোৱা যুদ্ধ, দেশখনে সদায় তেওঁলোকৰ ত্যাগ মনত ৰাখিব।
বন্ধুসকল,
মাতৃ ভাৰতী-ৰ এনে সাহসী পুত্ৰসকলৰ ইতিহাস দেশৰ প্ৰতিটো কোণৰ গাঁৱে-গাঁৱে বিৰাজমান। ইতিহাসৰ এই গৌৰৱ বচাবলৈ দেশখনে যোৱা ছয় বছৰ ধৰি সচেতন প্ৰচেষ্টা কৰি আহিছে। প্ৰতিখন ৰাজ্য, প্ৰতিটো খণ্ডত এই দিশত প্ৰচেষ্টা কৰা হৈছে। দুবছৰ আগতে দেশখনে দাণ্ডী যাত্ৰাৰ সৈতে জড়িত স্থানটোৰ পুনৰুজ্জীৱিতকৰণৰ কাম সম্পূৰ্ণ কৰিছিল। এই উপলক্ষে মই নিজে দাণ্ডীলৈ যোৱাৰ সুবিধা পাইছিলো। আন্দামানত য’ত নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসুৱে দেশৰ প্ৰথম মুক্ত চৰকাৰ গঠন কৰি ত্ৰিৰংগা উৰুৱাইছিল, দেশখনে সেই বিস্মৃত ইতিহাসক এক বিশাল ৰূপ প্ৰদান কৰিছে। স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ নামত আন্দামান আৰু নিকোবৰ দ্বীপৰ নামাকৰণ কৰা হৈছে। আজাদ হিন্দ চৰকাৰৰ ৭৫ বছৰ সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ পিছত লালকিল্লাতো আয়োজন অনুষ্ঠিত কৰা হৈছিল, ত্ৰিৰংগা উত্তোলন কৰা হৈছিল আৰু নেতাজী সুভাষ বাবুক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনোৱা হৈছিল। গুজৰাটত চৰ্দাৰ পেটেলৰ বিশ্বৰ আটাইতকৈ ওখ মূৰ্তিৰ দ্বাৰা সমগ্ৰ বিশ্বত তেওঁৰ অমৰ গৌৰৱ বিয়পি পৰিছে। জালিয়ানৱালাবাগৰ স্মাৰকেই হওক অথবা পাইকা আন্দোলনৰ স্মৃতি স্মাৰকেই হওক, এই সকলোতে কাম হৈছে৷ বহু দশক ধৰি পাহৰি যোৱা বাবাচাহেবৰ সৈতে জড়িত ঠাইবোৰো দেশখনে পঞ্চতীৰ্থ হিচাপে বিকশিত কৰিছে। একে সময়তে দেশত সংগ্ৰহালয় নিৰ্মাণ, জনজাতীয় স্বাধীনতা সংগ্ৰামীসকলৰ ইতিহাস দেশলৈ আনিবলৈ, আগন্তুক প্ৰজন্মলৈ প্ৰদান কৰাৰ বাবে আমাৰ জনজাতীয় সংগ্ৰামৰ কাহিনী সংযোগ কৰি সংগ্ৰহালয় নিৰ্মাণ কৰাৰ প্ৰচেষ্টা আৰম্ভ কৰা হৈছে।
বন্ধুসকল,
স্বাধীনতা আন্দোলনৰ ইতিহাসৰ দৰে, স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰৰ যাত্ৰা হৈছে সাধাৰণ ভাৰতীয়সকলৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম, উদ্ভাৱন, উদ্যোগৰ প্ৰতিফলন। আমি ভাৰতীয়সকলে দেশতেই হওক বা বিদেশতেই হওক, আমি আমাৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰমেৰে নিজকে প্ৰমাণিত কৰিছো। আমি আমাৰ সংবিধানৰ বাবে গৌৰৱান্বিত। আমি আমাৰ গণতান্ত্ৰিক পৰম্পৰাৰ বাবে গৌৰৱান্বিত। গণতন্ত্ৰৰ মাতৃ ভাৰতে এতিয়াও গণতন্ত্ৰক শক্তিশালী কৰিবলৈ আগবাঢ়ি আছে। জ্ঞান বিজ্ঞানত সমৃদ্ধ ভাৰতে আজি মংগলৰ পৰা চন্দ্ৰলৈ নিজৰ চিহ্ন ৰাখি গৈছে। আজি ভাৰতীয় সেনাৰ শক্তি অপৰিসীম, সেয়েহে অৰ্থনৈতিকভাৱে আমি দ্ৰুতগতিত আগবাঢ়ি আছো। আজি, বিশ্বত আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰ হৈ পৰা ভাৰতৰ ষ্টাৰ্ট-আপ পৰিৱেশতন্ত্ৰ আলোচনাৰ বিষয়। আজি ভাৰতৰ সম্ভাৱনা আৰু ভাৰতৰ প্ৰতিভা বিশ্বৰ প্ৰতিটো মঞ্চত প্ৰতিধ্বনিত হৈছে। আজি ভাৰতে ১৩০ কোটিতকৈও অধিক আকাংক্ষা পূৰণ কৰাৰ দিশত আগবাঢ়িছে৷
বন্ধুসকল,
কৰোনাৰ সময়ত ই আমাৰ সন্মুখত প্ৰত্যক্ষ প্ৰমাণিত হৈছে। প্ৰতিষেধক উৎপাদনত ভাৰতৰ স্বাৱলম্বীতাই আজি মানৱতাক মহামাৰী সংকটৰ পৰা আঁতৰাবলৈ সমগ্ৰ বিশ্বক উপকৃত কৰিছে। আজি ভাৰতত প্ৰতিষেধকৰ শক্তি আছে, সেয়েহে আমি বসুধৈৱ কুটুম্বকমৰ ভাৱনাৰে সকলোৰে দুখ দূৰ কৰিবলৈ কাম কৰি আছো। আমি কাকো দুখ দিয়া নাই, কিন্তু আমি আনৰ দুখ হ্ৰাস কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি আছো। এইটো ভাৰতৰ আদৰ্শ, এইটো ভাৰতৰ চিৰন্তন দৰ্শন, ই হৈছে স্বাৱলম্বী ভাৰতৰ দৰ্শন। আজি বিশ্বৰ দেশসমূহে ভাৰতক ধন্যবাদ জনাইছে, ভাৰতক বিশ্বাস কৰিছে। এইটো নতুন ভাৰতৰ সূৰ্যোদয়ৰ প্ৰথম ৰং, আমাৰ বিশাল ভৱিষ্যতৰ প্ৰথম আভা।
বন্ধুসকল,
গীতত ভগৱান শ্ৰী কৃষ্ণই কৈছে, "সম-দুখ-সুখম ধীৰাম: অমৃতব্য কল্পতে"। অৰ্থাৎ যি সকলে সুখ আৰু দুখ, আৰাম প্ৰত্যাহ্বানৰ মাজতো অপৰিহাৰ্যভাৱে আৰু অবিৰত তথা ধৈৰ্য্যৰে থাকিব পাৰে, তেওঁলোকে অমৃত প্ৰাপ্ত কৰে, অমৰত্ব লাভ কৰে। অমৃত উৎসৱৰ পৰা ভাৰতৰ উজ্জ্বল ভৱিষ্যতৰ অমৃত লাভ কৰাৰ বাবে এয়াই আমাৰ অনুপ্ৰেৰণা। এই দেশৰ এই অগ্নিযজ্ঞত আমাৰ ভূমিকা পালন কৰিবলৈ আমি সকলোৱে সংকল্পবদ্ধ হও আহক।
বন্ধুসকল,
স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱৰ সময়ত দেশবাসীৰ পৰামৰ্শ, তেওঁলোকৰ মূল ধাৰণাই অসংখ্য ধাৰণা লাভ কৰিব। মই আহি থাকোতে মোৰ মনত কিছুমান ধাৰণা চলি আছিল। জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণ, জনসাধাৰণক সংযোগ কৰা, দেশৰ কোনো নাগৰিক এই অমৃত উৎসৱৰ অংশ নোহোৱাকৈ থাকি নাযায়। এতিয়া, আমি এটা সৰু উদাহৰণ দিওঁ- এতিয়া সকলো বিদ্যালয়, মহাবিদ্যালয়, স্বাধীনতা সম্পৰ্কীয় ৭৫ টা ঘটনা সংকলিত কৰে, প্ৰতিখন বিদ্যালয়ে যদি সিদ্ধান্ত লয় যে আমাৰ বিদ্যালয়খনে স্বাধীনতাৰ ৭৫ টা ঘটনা সংকলিত কৰিব, ৭৫ টা গোট সৃষ্টি কৰিব, সেই অনুষ্ঠানবোৰত ৭৫ টা বিদ্যা ৭৫ টা গোট, য'ত ৮০০, হাজাৰ, দুই হাজাৰ শিক্ষাৰ্থী থাকিব পাৰে, এখন বিদ্যালয়েই এইটো কৰিব পাৰে। সৰু সৰু আমাৰ শিশু মন্দিৰৰ সন্তান, বাল মন্দিৰৰ সন্তান আছে, স্বাধীনতা আন্দোলনৰ সৈতে জড়িত ৭৫ জন মহাপুৰুষৰ তালিকা তৈয়াৰ কৰক, শিশুসকলক সোধক বাৰদলী ক’ত? চম্পাৰণ ক’ত? আইন মহাবিদ্যালয়ৰ শিক্ষাৰ্থীসকলে এনে ৭৫ টা ঘটনা বিচাৰক আৰু মই প্ৰতিখন মহাবিদ্যালয়ক অনুৰোধ কৰিম, প্ৰতিখন আইন বিদ্যালয়ক ৭৫ টা ঘটনা বিচাৰিবলৈ অনুৰোধ কৰিম য'ত স্বাধীনতাৰ যুদ্ধ চলি থকাৰ সময়ত আইনী যুদ্ধ চলিছিল৷ আইনী যুঁজ কেনেদৰে সংঘটিত হৈছিল? আইনী যুদ্ধত যুঁজ দিয়া লোকসকল কোন আছিল? স্বাধীনতাৰ নায়কসকলক ৰক্ষা কৰাৰ প্ৰচেষ্টা কেনেকৈ আছিল? ব্ৰিটিছ সাম্ৰাজ্যৰ ন্যায়ালয়ৰ মনোভাৱ কি আছিল? আমি এই আটাইবোৰ কথা লিখিব পাৰো। নাটকৰ প্ৰতি আগ্ৰহীসকলে নাট লিখিব পাৰে। ফাইন আৰ্টছৰ শিক্ষাৰ্থীসকলে সেই ঘটনাবোৰৰ ওপৰত চিত্ৰ তৈয়াৰ কৰক, গান লিখক, কবিতা লিখক৷ এই সকলোবোৰ আৰম্ভণিত হাতে লিখক। পিছলৈ, ইয়াক এটা ডিজিটেল ৰূপ দি এই প্ৰচেষ্টাক সেই বিদ্যালয় মহাবিদ্যালয়ৰ ঐতিহ্য কৰি ৰাখক। আৰু ১৫ আগষ্টৰ আগতে কামটো সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক। আপোনালোকে দেখিব যে আদৰ্শগত সংস্থাপন সম্পূৰ্ণৰূপে প্ৰস্তুত কৰা হ'ব। পিছলৈ ইয়াক লৈ জিলাব্যাপী, ৰাজ্যব্যাপী, দেশব্যাপী প্ৰতিযোগিতাও অনুষ্ঠিত হ'ব পাৰে।
আমাৰ যুৱ, আমাৰ পণ্ডিতসকলে আমাৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামীসকলৰ ইতিহাস লিখাৰ বাবে দেশৰ প্ৰচেষ্টা পূৰণ কৰাৰ দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিব। স্বাধীনতা আন্দোলনত আৰু পিছত আমাৰ সমাজৰ সাফল্যই তেওঁলোকক অধিক গৌৰৱেৰে বিশ্বৰ সন্মুখত প্ৰস্তুত কৰিব। মই কলা সাহিত্য, নাটক, চলচ্চিত্ৰ বিশ্ব আৰু ডিজিটেল ইণ্টাৰনেটৰ সৈতে জড়িত লোকসকলক অনুৰোধ কৰিম, আমাৰ অতীতত কিমান অনন্য কাহিনী বিচ্ছুৰিত হৈ আছে, সেইবোৰ অন্বেষণ কৰক, সেইসমূহ জীৱন্ত কৰক, আহিবলগীয়া প্ৰজন্মৰ বাবে সাজু হ'ব। আমাৰ যুৱসকলে অতীতৰ পৰা শিকি ভৱিষ্যত গঢ়াৰ দায়িত্ব ল'ব লাগিব। বিজ্ঞান, প্ৰযুক্তি, চিকিৎসা, ৰাজনীতি, কলা বা সংস্কৃতি হওক, আপুনি যি ক্ষেত্ৰতেই নাথাকক কিয়, কাইলৈ ইয়াৰ কিদৰে উন্নতি কৰিব পাৰি সেয়া প্ৰয়াস কৰিব লাগে৷
মোৰ বিশ্বাস যে স্বাধীনতাৰ এই অমৃত উৎসৱত যোগদান কৰাৰ সময়ত ১৩০ কোটি দেশবাসী লক্ষ লক্ষ স্বাধীনতা সংগ্ৰামীৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হ'ব, ভাৰতে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ লক্ষ্য পূৰণ কৰিব। যদি আমি দেশৰ বাবে, সমাজৰ বাবে, প্ৰতিজন ভাৰতীয়ই যদি এটা পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰে, দেশখনে তেতিয়া ১৩০ কোটি খোজ আগবাঢ়ে। ভাৰত আকৌ এবাৰ স্বাৱলম্বী হ'ব আৰু বিশ্বক এক নতুন দিশ দেখুৱাব। এই শুভেচ্ছাৰ সৈতে, আজি যিসকলে দাণ্ডী যাত্ৰাৰ বাবে আগবাঢ়িছে তেওঁলোক আজি এক সৰু ৰূপত আৰম্ভ হৈছে। কিন্তু দিনবোৰ আগবাঢ়ি যোৱাৰ লগে লগে, আমি ১৫ আগষ্টৰ ওচৰত উপনীত হ'ম, এনেদৰ সমগ্ৰ হিন্দুস্তানক সামৰি লোৱা হ'ব। মই নিশ্চিত যে এইটো এটা ডাঙৰ উৎসৱ হ'ব। প্ৰতিজন নাগৰিকৰ এটা সংকল্প হ'ব, প্ৰতিটো প্ৰতিষ্ঠানৰ এটা সংকল্প হ'ব, প্ৰতিটো সংগঠনে দেশক আগুৱাই লৈ যোৱাৰ সংকল্প ল'ব। এইদৰে স্বাধীনতাৰ দেৱতাসকলক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি প্ৰদান কৰাৰ উপায় হ'ব।
এই কামনাৰ সৈতে, এই শুভকামনাৰ সৈতে মই পুনৰবাৰ আপোনালোক সকলোকে অশেষ ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছো৷ মোৰ সৈতে কওক, ভাৰত মাতাৰ জয়….
ভাৰত মাতাৰ জয়…
বন্দে মাতৰম!
বন্দে মাতৰম!
